Het Thaise leven

Wat leven wij in Nederland toch in een makkelijk wereldje, waar je een eerlijk antwoord  krijgt en afspraken meestal worden nagekomen. Zo anders gaat het hier. Verbaasden we ons donderdag al over het schademannetje dat eerst niet en later toch nog kwam opdagen, vrijdag werd het nog gekker. Het schademannetje had voor ons een autoglashandel gevonden waar het raam op voorraad was. We vonden dit wel bijzonder, want hoe vaak zullen ze zo'n raam nou nodig hebben? Voor de zekerheid had de Thaise hoteleigenaresse ook de shop gebeld en we konden vrijdagmorgen komen. De hoteleigenaren waren zo vriendelijk om met ons mee te gaan. Wij gingen ervan uit dat we de auto 2 uur kwijt zouden zijn. Maar bij de glashandel aangekomen bleek dat ze het raam helemaal niet hadden. Waarschijnlijk uit beleefdheid hadden ze geen nee gezegd... en zoals Dennis de hoteleigenaar het zei, die jongens hebben zelf niet eens een auto dus ze zien ook het belang er niet van in. Na een half uurtje bellen bleek dat het raam wel bij een shop 80 km verderop ligt. Opsturen wordt niet betaald door de verzekering en erheen rijden zagen we niet zitten, voor hetzelfde geld was hier ook een Thai beleefd aan het liegen. Het raam is dichtgetaped en we zien het wel, misschien gaan we nog langs de andere shop en anders leveren we de auto zo in.

Maar goed, we waren de auto dus niet een paar uur kwijt en met een paar goeie tips van Dennis reden we weer naar The Bridge over the River Kwai. Het was nu iets minder heet en dit keer zijn we er wel overheen gewandeld. Loop je met een kinderwagen over een treinrails... wel een bijzondere ervaring en een mooi uitzicht! Aan de overkant aangekomen hebben we voor een uur een bootje gehuurd. We zaten lekker relaxed in de longtailboot, in de schaduw van een doek. Zo konden we goed zien wat er allemaal gebeurt op en rond de rivier. Wat een woonboten, wat een troep en dan zie je plotseling weer een gigantische kitscherige tempel. Wij keken onze ogen uit maar toen Stan na 5 minuten nog geen eend of koe had gezien was de aandacht weg. Hij heeft zich toch prima vermaakt met wat waterflesjes met ijs. Doordat hij aldoor in z'n ogen zat te wrijven, zag hij er wat ziekjes uit. We moeten toch zijn ogen beter gaan beschermen tegen de zon.

Toen het uur om was, werden we weer aan de overkant afgezet. Hier moesten we de kinderwagen een flinke trap optillen, net op het moment dat er een buslading Thai werd afgezet. Wij wachtten dus maar even halverwege de trap. Stan kreeg weer volop aandacht en staat op heel wat foto's. Hij keek er lekker verveeld bij. Na een ijsje bij de brug gingen we op zoek naar een wegenkaart. Die vonden we bij de ingang van het JEATH war museum. Hier zijn we ook maar even gaan kijken en zoals Dennis ons al had gewaarschuwd, het is vergane glorie. Allemaal oude materialen uit de oorlogstijd, van treinstellen, brommertjes tot geweren en foto's liggen stof te vangen of worden door termieten aangevreten. Zonde, maar toch wel interessant. Op de markt haalden we nog wat ijskoffie en drinken en een nieuwe zonnebril voor Stan. Omdat hij meteen in slaap viel in de auto, zijn we een rondje gaan toeren. Van de doorgaande weg af, de rijstvelden in. De uitzichten zijn prachtig, veel groen. Alleen in de bergen vind je nog oude bossen. In ieder klein dorpje zie je minstens een tempel met Boedha en ook hier zagen we weer tempels in aanbouw.

Toen Stan weer wakker werd, hebben we een marktje opgezocht voor wat eten, ook die vind je in ieder dorp. Met een paar worstjes en een paar pannenkoekjes op, reden we weer naar ons huisje. Daar hebben we lekker gespeeld met een bal en ondertussen de koffers ingepakt. Nog een keer heerlijk gegeten bij Dennis en Nee en daarna was het bedtijd voor Stan. De babyfoonbatterij was leeg, dus we zijn bij het huisje gebleven en op tijd naar bed gegaan. Midden in de nacht zette Stan het op een krijsen en wilde niet meer in zijn slaaptentje. Na een half uurtje tussen ons in was de rust teruggekeerd en konden we alledrie in ons eigen bed verder slapen.

Later dan verwacht werden we vanmorgen wakker. Na het ontbijt de auto volgeladen en na 5 dagen weer op zoek gegaan naar een hotel. We zijn vanaf Kanchanaburi doorgereden richting de grens met Myanmar. Hier liggen veel nationale parken. Om te beginnen hebben we Soi yok nai bezocht, weer met een waterval als toeristische trekpleister. Een klein riviertje stroomt hier via een waterval in de rivier. Over een hangbrug konden we naar de overkant van de rivier lopen en genieten van mooie uitzichten. Prachtig is het hier, veel groen en mooie bijzondere vlinders. Stans aandacht gaat vooral uit naar hondjes en poezen en die hebben ze hier, ook in een nationaal park, in overvloed. Wij dachten dat Stan na het bezoek aan de waterval wel zou gaan slapen, maar hij bleef gezellig nog een uurtje wakker in de auto. Dankzij het ideale hoge autostoeltje ziet hij alles en anders is er nog lego mee, waar hij zich goed mee vermaakt.

Onderweg begon het flink te regenen, onze eerste bui. We zijn langs een groot meer gereden en hebben vooral veel landbouw gezien. Prachtige rijstvelden, maar ook bananenplanten, palmbomen en rubberbomen. Uiteindelijk viel Stan 5 minuten voor aankomst bij het resort in slaap. We hebben een slaapplaats geregeld, het huisje moest alleen nog schoongemaakt worden. Daarom zijn we nog maar een stukje gaan rijden. Langs de plantages, door kleine dorpjes, over wegen waar zelfs het asfalt begroeid is. Het ene moment voelt het als de middle of nowhere, het volgende moment zit je in een klein dorpje met voetbalveld, tempel en school. De weg loopt door tot het gebergte dat de grens vormt, maar helaas is het laatste stuk onverhard. Door de regen was de rode prutweg erg glibberig en zijn we maar omgedraaid. Er zit geen 4WD op de Pajero en hier willen we echt niet vast komen te staan. Het regende inmiddels niet meer. Op de terugweg zijn we een dorpje ingereden, hier leven de Thai nog in traditionele huisjes op palen, mooi om te zien maar erg basic om in te wonen.

Toen we weer bijna terug waren bij het resort, had Stan genoeg geslapen. Christiaan kon de koffers naar boven tillen. De 20 huisjes van het resort zijn tegen een berg aangebouwd, omgeven door jungle. De huisjes zien er prachtig uit en we passen er precies in met z'n drietjes. Het eten bij het restaurant was prima en nu genieten we van de heerlijke rustgevende geluiden van de jungle. Morgen gaan we, hopelijk zonder veel regen, de andere route naar de grens ontdekken met wat uitstapjes naar watervallen.

Alternatieve waterval

Vandaag zijn we zoals gepland op tijd opgestaan en zaten we na een lekker ontbijtje om 9 uur in de auto, op naar de waterval. De route was erg mooi, langs rijstvelden, kleine dorpjes en hier en daar een tempel reed het lekker door. Omdat Stan duidelijk te kennen gaf de rit alweer lang genoeg te vinden, besloten we na een korte stop eerst maar naar de Erawan watervallen te gaan. Deze zijn erg bekend en toeristisch. Daarna zouden we doorrijden naar de Huai Mae Khamin waterval, minder druk en zeker zo mooi. Vlak voor de afslag naar de waterval verbaasden we ons over de grote aantallen tuinmannen langs de weg. Vervolgens schrokken we ons rot door een steen die tegen een klein achterraam sloeg, de ruit brak in heel veel kleine stukjes. Gelukkig valt het veiligheidsglas niet uit de deur, maar  we kunnen dit niet zo laten zitten. Christiaan is naar de tuinmannen gelopen en met hun hulp hebben we de verhuurder geinformeerd. Zij wilden de schade komen opnemen, maar wij wilden niet daarop wachten. Afgesproken dat het schademannetje naar de Erawan watervallen zou komen zodat we daar in ieder geval naar toe konden.

Het was gelukkig niet zo druk in het Nationale Park en vanaf de bijna lege parkeerplaats liepen we met Stan in de wagen naar de watervallen. Het was veel te heet voor de draagzak. De Erawan watervallen bestaan uit 7 watervallen over ruim 2 kilometer wandelpad. Het park is prachtig groen en al snel kwamen we een paar apen tegen. Omdat we wisten dat je bij de watervallen kunt zwemmen, liepen we met een opblaaseend in de wagen langs de rivier. Stan was al snel niet meer te houden en had maar een doel: het water in. Dit was nog niet zo makkelijk met stroming, gladde stenen en dieper water dan verwacht. De Thaise bezoekers van het park hebben genoten van het gespartel van Stan. Na de wandeling langs de prachtige 3 watervallen die we heben gezien, was het alweer lunchtijd. Uiteraard waren er diverse restaurantjes en hier hebben we niet alleen pad thai, maar voor de afwisseling ook wat sandwiches besteld. Allemaal weer erg lekker!

Nog altijd was er geen schademannetje en uiteindelijk besloten we maar naar het hotel terug te rijden. Na een telefoontje van ons gaf de autoverhuurder aan ook naar het hotel te komen. Hier hebben we heerlijk gezwommen en bij het huisje gezeten. Het zwemmen met Stan is echt een uitdaging, totaal geen angst en hij wil ook niet in de opblaaseend... Uiteindelijk verscheen er ook nog een schademannetje en die heeft geregeld dat we morgen een nieuw raam in de auto kunnen laten zetten. Het alternatief was de auto omruilen in Bangkok, daar hebben we helemaak geen zin in.

Aangezien het 'straateten' gistermiddag zo goed beviel, wilde ik vandaag op z'n Thais dineren. In het dorpje bij het hotel is een avondmarkt en bij verschillende kraampjes hebben we eten gehaald. Ook hier viel Stan erg in de smaak en hij reageert steeds leuker op de aandacht. Met verschillende sateetjes (met bot?), loempiaatjes (gevuld met noedels zonder smaak), kipnuggets met friet, kipballetjes (hondenvoer?), poffertjes (bij nader inzien viskoekjes), slushpuppies en een heerlijk toetje (geen idee wat het is) reden we nog een klein stukje door naar de brug bij de rivier. Hier staan allemaal picknicktafels en zitten de locals gezellig te koken en dineren. Ondanks dat een behoorlijk deel van het eten zo de prullenbak in ging, was het erg leuk. En we weten nu dat Stan ook geen viskoekjes lust maar de mierzoete slushpuppie wel graag drinkt.

Omdat we morgen de auto een paar uur kwijt zijn, blijven we nog een dagje langer bij dit hotel en gaan we de River Kwae eens vanaf het water bekijken!

We vinden Thailand erg leuk!

Dank voor alle leuke reacties! Mooiere foto's volgen als we terug zijn, het lukt hier alleen om foto's van m'n telefoon te uploaden...

Gistermiddag sliep Stan lekker lang door. Daarna hebben we weer heerlijk gegeten bij  het hotel, met Thais eten voor Christiaan en mij (pad thai met gamba's, zo lekker!) en huisgemaakte friet voor Stan. Alle borden gingen leeg terug naar de keuken en daarna konden Stan (en Christiaan natuurlijk) nog even bouwen met de nieuwe blokken. Dat we onze jetlag nog niet kwijt zijn bleek vanmorgen, Stan en Chris werden pas tegen 9 uur wakker. Te laat voor ons geplande bezoek aan een waterval hier bijna 2 uur vandaan. Dus hebben we de plannen gewijzigd en zijn na het ontbijt langs de oude treinroute gaan rijden. Al snel lieten we de drukke wegen achter ons en reden we door een groen heuvelachtig landschap.

Bij het laatste treinstation dat nog wordt gebruikt ligt een mooie waterval. Met Stan in de draagzak zijn we naar het eindpunt van de treinrails gelopen, waar een oude locomotief in de jungle is geparkeerd. Niet veel verder ligt de waterval, niet zo groot maar erg mooi. Alsof er een lading cement naar beneden is gespoeld, het leek wel een gigantische glijbaan. Helaas hadden we geen zwemkleding mee, je kon namelijk onderaan de waterval zwemmen. Stan had wel zijn waerschoenen aan, dus kon hij leker in de beekjes bij de waterval met stenen spelen. Helemaal leuk natuurlijk, dus hij ging liever niet meer weg... Wij wilden nog meer zien en dus moest hij toch echt weer de auto in.

Een bijzonder onderdeel van de treinroute vormt Hellfire Pass, waar de 'Prisoners of War' de treinrails door een berg moesten hakken. Dit ging dag en nacht door en de naam zegt iets over het licht van de fakkels tijdens het nachtwerk. Ook hier is een mooi Memorial museum gebouwd. Er is een wandelpad gemaakt om bij de daadwerkelijke pas te komen. Helaas moeten hiervoor vele trappen op- en afgeklommen worden in de bloedhete jungle, wilde Stan niet zelf lopen maar in de wagen blijven en was de conclusie dat dit totaal ongeschikt is met een klein kind.

Toen we weer wat afgekoeld waren in de auto, kregen we wel wat honger. Langs de weg was een markt gebouwd met een grote verscheidenheid aan marktkraampjes. Zo koop je er slippers voor weinig, kleding die in mijn maat helaas niet beschikbaar is en vooral heel veel eten. De grootste attractie was overigens Stan. Enigszins vermoeid liet hij vanuit zijn wandelwagen alle aandacht aan zich voorbij gaan. Hij wordt nog steeds niet blij van Thaise vrouwen die hem willen aanraken, maar af en toe verscheen er toch een lach op zijn gezicht. In Thailand gelden de hygieneregels niet voor straatverkopers en dit was te zien. Vlees en vis wordt bij ongeveer 35 graden vanaf een houten tafel verkocht, de koeienpoten liggen ernaast om aan te geven wat voor vlees het is. Joekels van vissen kijken je met dode ogen aan vanuit rieten mandjes, terwijl de vliegen aan een feestmaal zijn begonnen. Toch kon dit ons de honger niet wegnemen en bij een paar kraampjes met bbq hebben we wat eten gehaald. We begonnen met een paar veilige knakworstjes die Stan natuurlijk heerlijk vond. Chris waagde zich aan een Thaise hotdog-pannenkoek en ik twijfelde nog even over gamba's aan een stokje, wat bij nader inzien ook rupsen kunnen zijn geweest. Die lieten we dus maar liggen en met een paar porties kipsateh zochten we de verkoeling van de airco in de auto weer op. De sateetjes waren erg lekker, die gaan we vaker zoeken.

Met een volle buik van de worst en kip lag Stan snel te slapen. Dit ging een stuk makkelijker dan gister in het huisje en dat was de bedoeling ook. Alleen hadden we niet echt een doel om nog 2 uur voor te rijden. In de National Geographic reisgids stond wat informatie over een park met ruines uit de Khmer-tijd (13e eeuw) en als cultuurbarbaren leek dit ons toch wel interessant. We zouden omstebeurt gaan rondkijken zodat de ander de airco van de auto kon aanhouden. Tot onze verrassing hoefden we de auto niet uit en kun je een kaartje per persoon met auto kopen. We reden door een mooi park met leuke vogeltjes, bijzondere fruitsoorten en ja, de ruines waren ook wel een bezoekje waard. Het was wel ontzettend warm! Tegen de tijd dat Stan wakker werd hadden we bijna alles gezien.

Via een alternatieve route reden we weer naar het hotel. Vanaf de weg was plotseling de weerkaatsing van de zon te zien, midden in het bos. Het was van goud en leek op een hoofd. We zijn snel afgeslagen en het bos ingereden om het gezicht te vinden. Na een rondje te hebben gereden zag ik plotseling het bouwwerk, werkelijk midden in het bos wordt een nieuwe gouden boedha gebouwd, die met haar gezicht boven de bomen uitsteekt. Heel bijzonder om dit te zien, het bouwwerk is nog lang niet klaar maar van goud is ze al.

Vanuit het bos reden we weer naar het hotel. Hier werd de tuin volop beregend want het is erg droog ondanks de regentijd. Tot groot vermaak van de eigenaresse en andere tuinwerksters hebben Stan en ik de verkoeling van de tuinsproeiers opgezocht. Zwemmen was nu niet meer nodig en na een verkleedpartij gingen we weer naar het  restaurant. Het is leuk om te zien dat Stan nu al uit zichzelf gaat kijken of de gekko's er nog zitten. Nu ligt hij lekker te slapen en maken wij even gebruk van de wifi. Straks op tijd naar bed want morgen staat weer de waterval in de planning!

We zijn in Thailand!

Zondag was het zo ver, om even voor zes uur vlogen we vanaf Schiphol naar Bangkok. Een klm-pas en gewoon durven vragen... in een half leeg vliegtuig hadden wij een bank van vier stoelen tot onze beschikking. Erg fijn, want Stan vindt op schoot zitten niet echt leuk. Dankzij de vele turbulentie hebben we dit wel kunnen testen, met driftbuien als gevolg. Eigenlijk ging de vlucht best goed en hebben we alledrie redelijk geslapen. In Bangkok bleek al snel hoe kindvriendelijk men hier is en binnen een kwartier stonden we bij de autoverhuurbalie. Er stond een flinke Mitsubishi Pajero Sport voor ons klaar, Chris is er helemaal blij mee. Ook het voor Stan gehuurde stoeltje bevalt prima, hij zit erg hoog en kan alles goed zien. Alleen een slaapstand zit er niet op,maar daar trekt Stan zich niets van aan. Hij sliep al voor we op de snelweg reden. Het verkeer in Thailand heeft me lang doen twijfelen of autohuur wel slim zou zijn, maar wat ben ik blij dat we dit toch gedaan hebben. Het valt echt mee en debiele manouvres hebben we nog nauwelijks gezien. We hebben nu lekker de vrijheid om te gaan waar we willen. Ons eerste doel was Kanchanaburi, bekend van the bridge over the river kwai. We slapen bij Xanadu2008, een klein resort met tien leuke huisjes met airco, zwembad en wifi. De eigenaar is Dennis, een aardige Engelsman die hier al 28 jaar woont en ons veel tips geeft. Na aankomst hebben we de koffers uitgepakt en zijn lekker gaan zwemmen. Helemaal leuk, vooral Stan genoot volop. Water vindt hij prachtig dus het kost ons heel wat moeite om hem uit het zwembad te houden. Gisteravond hebben we hier heerlijk gegeten, alleen Stan wou geen thais eten. Gelukkig hadden we nog een potje olvarit, maar vanavond heeft hij geen keuze meer. Na het eten ging Stan lekker slapen in zijn tentje. Wij volgden een half uurtje later met de verwachting wel een keer gewekt te worden. Tot mijn verbazing was het al 8 uur toen ik wakker werd, we lagen al 11 uur in bed. Even later werden Chris en Stan ook wakker. Rustig opgestaan en ontbeten en tegen tienen reden we naar Kanchanaburi. Eerst maar eens inkopen doen: koelbox, pindakaas, luiers, drinken, speelgoed voor Stan... met een volle kar vertrokken we bij de Tesco. We besloten om vandaag wat te leren over de geschiedenis waardoor dit gebied wereldberoemd is. Dennis adviseerde ons het Railway museum en dit was zeker de moeite waard. We kennen de Europese geschiedenis rondom de wereldoorlogen, maar de Jappen hebben er hier ook een puinhoop van gemaakt. Erg indrukwekkend om de verhalen te lezen, foto's en tekeningen te zien en gebruiksvoorwerpen uit die tijd te bekijken. Nog indrukwekkender werd het toen we de War Cemetery, aan de overkant van de straat, bekeken. Al die graven, ontelbaar en schokkend. Op een groot aantal staat Koninkrijk der Nederlanden, met bekend klinkende namen. Na een korte lunch wilden we ook de brug gaan bekijken. Het was echter bloedheet dus we hebben het bij even kijken gelaten. Weer terug bij het hotel wilde Stan niet slapen, niet zo gek in een huisje waar het 30 graden is, in een nog warmer tentje. Met hulp van de airco hebben we het iets koeler kunnen maken. Hij slaapt heerlijk en gelukkig red de babyfoon het bereik naar het zwembad net aan. Even afkoelen, koel drankje erbij, zo houden Chris en ik het ook prima uit. We blijven hier geen 2 maar 4 nachten en gaan morgen naar de eerste waterval. Van een regenseizoen merken we hier nog niets, ook de river kwai staat ontzettend laag. Dit zien we overigens vanaf het terras ;-) Hopelijk is er genoeg water voor de watervallen!

Over 2 weken... zitten we in Thailand!

Het aftellen is begonnen, over nog geen twee weken vertrekt ons vliegtuig naar Bangkok en gaan we hopelijk een prachtige vakantie beleven! We gaan 'ongeorganiseerd' op reis, ik heb globaal een route gepland en een aantal hotels uitgekozen. Alleen het hotel voor de eerste twee nachten en een huurauto zijn gereserveerd. Ter plekke laten we de verdere keuze voor de hotels en de route afhangen van de locatie, het weer en natuurlijk van Stan. Als de kleine het naar zijn zin heeft, dan komt het met ons ook wel goed. Vermaakt hij zich ook in de jungle, dan gaan we lekker wandelen in de natuur. Blijkt dat hij het te warm heeft, niet tegen de vochtigheid kan of op een andere manier niet blij is, dan is er altijd een strand op een paar uur rijden, succes verzekerd!

Ons wacht wel een uitdaging: de weg vinden. Het navigeren met een kaart is soms wel eens lastig, maar zo lastig als in Thailand was het nog nergens. Kijk maar eens op dit kaartje. Ergens in dit gebied ligt ons eerste hotel. Als je inzoomt dan snap je wat ik bedoel, Thais is een soort hiërogliefen geschrift, onbegrijpelijk! Lastig lezen, maar nog lastiger om in een navigatiesysteem te zoeken. Nu maar hopen dat er leesbare bordjes staan...

Voor nu rest ons nog bijna twee weken spullen verzamelen voor op reis, nog 6 dagen werken, duimen voor mooi weer in Kanchanaburi en dan: วันหยุด!