Railay Beach, mooier wordt het niet!

Het taxibusje brengt ons naar een pier vlak na Krabi Town. Jos heeft me precies uitgelegd hoe het werkt, we moeten een kaartje kopen en dan naar de boot lopen, die in de branding klaar ligt. Als we bij de pier komen, ligt er echter een soort wiebelbrug in het water. Dat valt mee, we hoeven niet met de koffers op ons hoofd door de branding te lopen. We hoeven ook niet lang te wachten, de boot gaat ieder uur en we zijn er precies 10 minuten voor vertrek. Voor nog geen 8 euro mogen we met z'n viertjes met alle bagage aan boord, voor de oversteek van 10 minuten. Tot mijn verbazing is er ook zo'n wiebelbrug als we aankomen met de boot. We zouden een beach landing hebben, dus ik vraag me af of we wel goed zitten. En zo mooi is dit strand eigenlijk ook niet. Maar de bootmannetjes maken ons duidelijk dat we de boot af moeten en helpen ons met de bagage. De koffers worden aan het einde van de brug op een wandelpad langs het strand gezet en er wordt naar links gewezen, daar moet ons resort zijn. Als ik een informatiebord bekijk, blijkt dat we toch op het verkeerde strand staan, we zijn op Railay Oost en het resort is op Railay West. Gelukkig blijk je in een paar minuten van het ene naar het andere strand te kunnen lopen en dat doen we dus maar. Het is bloedheet in de zon, er staat geen wind en we slepen al onze bagage mee. Als we op Railay West aankomen, laat ik de koffers en de mannen staan en loop naar de receptie van het resort. Gelukkig komt er dan iemand helpen met de koffers. We krijgen een vies welkomstdrankje en een heerlijk verkoelend doekje. Even later worden we met een golfkarretje naar onze bungalow gebracht. Zoals gelezen op Tripadvisor is het huisje wat verouderd, maar heerlijk ruim en als de airco even aanstaat ook heerlijk koel.


We gaan terug naar het strand, waar we bij het restaurant wat eten. Daarna trekken we de zwemkleding aan en gaan naar het zwembad, dat naast het strand, in de schaduw van wat palmbomen staat. Heerlijk verkoelend en vanuit het zwembad heb je zicht op het mooie strand en de gigantische kliffen waar Railay Beach bekend om staat, het is mooi hier! Na het zwemmen kleden we ons om en dan wandelen we naar het strand voor een wandeling. De zon zakt al richting zee en verdwijnt achter een hoge klif, terwijl we een restaurantje zoeken.

Behalve resorts, is er ook een walking street op Railay Beach, waar verschillende tourbureautjes, barretjes en restaurantjes zijn. Bij het eerste restaurantje bestellen we een pizza voor Stan en Mats en Thais eten voor onszelf. Als we Mats uit zijn wandelwagen halen, begint hij enorm te huilen. Hij blijkt gepoept te hebben en terwijl Christiaan zijn eten krijgt, verschoon ik hem achterin het restaurant. Er zijn hier alleen openbare toiletten verderop in de straat, dus dan maar op de grond op een doek. Ik begrijp direct waarom hij zo huilt, hij heeft enorme luieruitslag. Helaas ligt de crème in ons huisje, dus ik kan nu weinig voor hem doen. Met een schone luier om is het probleem niet opgelost en om hem rustig te houden, loop ik wat met hem rond. Ik laat mijn eten inpakken, hier eten gaat niets worden want hij wil absoluut niet meer zitten. Als Christiaan en Stan genoeg hebben gegeten, rekenen we af en met Stan in de wandelwagen en Mats op de arm, lopen we terug naar onze bungalow.

Mats krijgt een flinke dosis crème en ik eet alsnog mijn Panang curry met garnalen op, erg pittig maar wel lekker. Even later gaan de jongens slapen in hun bed en tentje en zitten wij voor ons huisje. Het wemelt van de muggen, ongetwijfeld door het vele stilstaande water in potten voor ieder huisje, waarmee je je voeten van zand kunt ontdoen voordat je naar binnen gaat. De muggen trekken zich niets aan van onze antimuggenspray en voor lange broeken en mouwen is het echt te warm. Christiaan loopt naar het restaurant voor een drankje, maar komt met lege handen terug. Het resort verkoopt geen alcohol... Met zijn portemonnee loopt hij opnieuw naar het strand en komt terug met een paar biertjes en een cocktail voor mij. Die smaakt heerlijk, maar dan ga ik toch snel naar binnen om aan de muggenplaag te ontkomen.


De volgende morgen voel ik me niet goed, ik zit om de paar minuten op de wc en heb enorme krampen. Misschien de garnalen of de cocktail? Christiaan gaat met de jongens naar het strand en ik kruip weer onder het laken. Met een paar pillen op val ik weer in slaap, om pas na 10 uur weer wakker te worden. Ik voel me ietsje beter en moet echt wat gaan eten, dus wandel ik ook naar het strand. Ik eet wat restanten van het ontbijtbuffet en dan gaat het iets beter. De hele morgen hebben de jongens heerlijk in het zand gespeeld. In de branding, op het strand, zonder enig oog voor het natuurschoon vermaken ze zich prima. Regelmatig komen longtailboten toeristen naar het strand brengen, die over het algemeen wat moeite hebben met het uitstappen in de branding. Mensen kijken vind ik sowieso leuk, maar als er af en toe een uit een boot valt, is het nog leuker.

Als de zon erg hoog komt te staan, gaan we zwemmen in het zwembad. Na een half uurtje zijn de jongens uitgespeeld en terwijl Christiaan alvast met ze gaat douchen, haal ik wat te eten voor de lunch. We eten een lekkere wrap in ons huisje en dan gaat Mats slapen in zijn tentje. Stan gaat lekker spelen in de hut die hij met Christiaan rondom zijn bed maakt, al het speelgoed ligt op zijn bed. Wij kunnen even relaxen en genieten van de airco. Als Mats wakker wordt, is hij weer erg verdrietig. Ik check zijn luier, maar dit kan het probleem niet zijn. Toch blijft hij huilerig en wil niets.

We laten hem maar even gaan en als hij dan eindelijk met Stan gaat spelen, hebben de jongens samen weer de grootste lol. Ik loop naar de receptie om de transfer naar de luchthaven morgenmiddag te regelen en reserveer meteen een massage voor vanavond. We gaan naar het strand voor opnieuw een zonsondergang. Het is flink bewolkt en we nemen de paraplu's maar mee voor de zekerheid. Als we wat foto's hebben gemaakt op het strand, zoeken we een tafeltje uit aan de rand van het overdekte restaurant waar het nog leeg is. Nog geen 5 minuten later begint het hard te regenen en is er complete chaos. Alsof de regen als totale verrassing komt, moeten er snel tafels verplaatst worden en zijn alle medewerkers druk bezig om de gasten in het overdekte deel van het restaurant te zetten, wat meteen helemaal vol is. Wij krijgen een heerlijk barbecue gerecht en de jongens opnieuw pasta. Christiaan loopt nog even langs walking street voor wat drankjes en dan gaan we onder de paraplu terug naar de bungalow.

De jongens gaan weer lekker slapen en wij kunnen iets prettiger buiten zitten dan gister, door de regen zijn er nauwelijks muggen. Ik wandel weer naar het strand, waar ook de spa is. Na een massage voelt mijn lichaam weer soepeltjes aan. Nog een drankje op het balkon en dan is ook onze laatste avond bij het strand afgelopen. De volgende morgen pakken we eerst de koffers in en gaan ontbijten. We hebben dan nog ruim 2 uur voordat de taxi ons naar de boot brengt, die we invullen met zwemmen en douchen. We lunchen nog bij het resort terwijl Stan en Mats weer heerlijk in het zand spelen en dan is het toch echt tijd om te vertrekken. Ik heb de transfer bij het resort geboekt, dit kostte wel iets meer dan het lokale public transport, maar dit blijkt ook vele malen relaxter te zijn.

We worden met een golfkarretje naar een tractor met aanhanger gebracht, die vervolgens de zee inrijdt naar onze privéboot. De koffers worden netjes overgezet en dan varen we naar de pier. Dit blijkt ook weer een andere pier te zijn dan op de heenweg, nu zonder wiebelbrug maar met een smal weggetje. Alle bagage gaat op een tuktuk en wij gaan in een andere tuktuk, die ons naar de taxibus brengt. De taxibus is luxer dan alle bussen die we hebben gehad, heerlijk! Mats sluit nog even zijn ogen tijdens het ritje van een half uur. Op de luchthaven worden onze koffers netjes op een karretje gezet, terwijl wij Mats slapend in zijn wandelwagen kunnen zetten. Hij wordt wakker als we bij de incheckbalie staan, goeie timing!

We hebben nog ruim een uur voordat we moeten boarden en op de kleine luchthaven is weinig te doen. Met een ijsje gaan we op een paar stoelen zitten, waar we worden aangesproken door 2 dames van de Thaise toeristenbond. Ze hebben een waslijst aan vragen maar hebben eigenlijk meer aandacht voor Stan en Mats dan voor mijn antwoorden. Christiaan en ik lopen omstebeurt nog een rondje en als ik terug kom, hebben de kids nieuwe Thaise vrienden gemaakt. Ze krijgen van diverse mensen koekjes en chips. Ze vinden het prachtig en zijn helemaal niet verlegen meer. Wij vinden het wel genoeg en nemen ze mee naar de gate, waar we nog een ijskoffie halen en wachten tot we aan boord mogen.

We hebben maar 3 stoelen op rij 31, Mats moet op schoot. Als we in het vliegtuig komen, blijkt dat Thai Airways in dit vliegtuig begint met rij 31, we zitten dus weer helemaal vooraan met extra beenruimte. Even later komt er een monnik binnen, die door Stan met grote ogen wordt bekeken. De meneer in oranje jurk zit achter Stan, dus Stan zit achterstevoren op zijn stoel. Als de monnik een paar foto's van hem maakt met zijn telefoon, wil hij dat terug doen met mijn telefoon. Hij vermaakt zich prima zo! Netjes op tijd vertrekken we en de vlucht is maar iets meer dan een uur. Helaas moeten we op de luchthaven van Bangkok nog een enorm eind taxiën, om vervolgens midden op de luchthaven stil te staan. Met een bus worden we naar een gate gebracht, wat ook nog heel veel tijd kost. Zo zijn we langer onderweg op de luchthaven dan van Krabi naar Bangkok.

Het is al na 6 uur als we bij het hotel aankomen, waar we meteen wat gaan eten. Het restaurant ligt naast het zwembad en we besluiten nog even in het donker te gaan zwemmen, wat vooral Stan erg leuk vindt. Na een half uurtje drogen we de kids weer af en leggen ze in bed. Wij zitten op ons balkon met een drankje en ik type een reisverslag. Als m'n iPad vastloopt op het zoeken van foto's maak ik een domme fout en is al mijn tekst weg. Ik ben er klaar mee en ga maar slapen.
 
De allerlaatste ochtend in Thailand begint vroeg, om 6.15 uur is Mats klaar wakker en ook Stan volgt snel. Wij hebben niet zo best geslapen met een airco boven ons hoofd en Mats is nog een paar keer wakker geweest. We starten dan ook langzaam op met het opnieuw inpakken van de koffers. Ik ga alvast ontbijten met Stan en Mats. Het ontbijtbuffet staat in een ontzettend saaie ruimte en stelt niet zoveel voor. Maar we hebben alvast wat binnen en daarna nemen we de koffers mee naar de lobby. Om 9 uur worden we naar het vliegveld gebracht, waar we onze zomerkleding inwisselen voor een lange broek en schoenen. Alle lange broeken, shirts en dichte schoenen hebben we 3 weken niet gebruikt, dit moeten we toch echt onthouden voor een volgende reis. Vanaf het moment dat we aankomen in Thailand tot het moment dat we weggaan kun je echt af met een korte broek, hemdje en slippers. Bij het inchecken krijgen we gelukkig direct een stoel voor Mats, we wisten al dat het vliegtuig niet helemaal vol zit. Dan begint het lange wachten, we drinken nog maar eens wat en eten een broodje Subway. Stan is blij dat we nu in een echt blauw KLM-vliegtuig gaan en hoopt dat er weer een monnik achter hem komt zitten. In de wachtruimte stapt wel een monnik binnen, maar die heeft een plaats voorin het vliegtuig.

We vertrekken om iets na 12 uur en Mats valt tijdens het taxiën in slaap. Gelukkig maar, want hij houdt niet echt van gordels om. Helaas slaapt hij maar kort en dan is de vlucht nog erg lang. De eerste paar uur gaan prima, met een spelletje op de iPad, een filmpje en wat lego spelen de jongens lekker door. We krijgen een maaltijd en spelen nog een keer verder. Rond een uur of 6 Thaise tijd worden de kids wel wat vervelend. Voor slapen is het nog te vroeg en de spelletjes en tablets helpen ook niet meer. We lopen wat heen en weer en Mats smijt zijn drinkbeker kapot tegen het metalen frame van een toilethokje. Hij blijft roepen om zijn fles, maar die ligt in 2 delen in de prullenbak. We hebben nog wel een papfles mee, maar melk drinkt hij al een paar dagen niet meer en ook met appelsap weigert hij uit de andere fles te drinken.

We wisten van tevoren dat het geen makkie zou worden, een lange dagvlucht met 2 kleine kinderen, en dit blijkt uit te komen. Gelukkig wordt er iets later weer een maaltijd geserveerd, dit zorgt niet alleen voor afleiding maar is voor de kids ook een teken dat ze even daarna moeten gaan slapen. En zo liggen we allebei met een slapend kind in onze armen bij te komen van het eerste deel van de vlucht. Nog 4 uur te gaan en dat gaat eigenlijk prima. De jongens worden wakker als er nog een snack wordt geserveerd, we vliegen dan al boven Duitsland. Keurig op tijd landen we in Amsterdam, om vervolgens nog een gigantisch eind te moeten lopen naar de bagagehal. Gelukkig zeurt Stan niet en lopen we rustig door. Ondanks de wandeltijd, moeten we nog op onze bagage wachten en dan kunnen we op zoek naar mijn schoonvader. Voor ons gevoel midden in de nacht, maar in Nederland om half 8 's avonds, rijden we weg van Schiphol. Thuis drinken we nog een kop koffie en spelen de kinderen weer met hun eigen speelgoed. We douchen en om 10 uur liggen we allemaal in bed. Opnieuw benieuwd naar wat de jetlag ons brengen gaat en opnieuw wordt ik als eerste wakker, om 7 uur. Pas om 8 uur gaan we eruit, dat valt erg mee! Eigenlijk zouden we zo'n reis door Thailand zo nog een keer kunnen doen, die paar rot-uren in het vliegtuig zijn we nu alweer vergeten :)

Ko Lanta ontdekken met de auto

Onze eerste morgen op Ko Lanta begint vroeg dankzij wekker Mats. Stan haalt hem uit zijn tentje en voor zeven uur liggen ze bij ons in bed. Wij draaien ons liever nog een keer om, maar er is geen ontkomen meer aan. Omdat het nu nog niet zo heet is buiten, besluiten we naar het strand te gaan. Hiervoor trekken we de zwemkleding aan en lopen op blote voeten de 8 meter naar het strand. Het is nu eb en we zien veel stenen in de branding, dit is voor de jongens minder leuk dan het zand van gistermiddag. We kijken wat rond en zoeken visjes in het heldere water, dat net zo warm aanvoelt als de buitentemperatuur. Helaas zitten er ook kleine beestjes in het zand die bijten, bij mij zelfs tot bloedens aan toe. We houden het dan ook snel voor gezien. Toch zit vooral Mats alweer helemaal onder het zand. We gaan even douchen en daarna ontbijten we met Jos, Maartje en Pien die ook net uit bed komen. 

Het ontbijt wordt geserveerd bij het zwembad, door een knorrige manager. Eerst moeten we de bestellingen op briefjes invullen, om het vervolgens mondeling te herhalen en dan weet hij nog niet wie wat besteld heeft. Het smaakt er echter niet minder om. Ondertussen wordt de auto afgeleverd en na het ontbijt pakken we wat spullen in tassen en gaan we op pad. De auto is precies groot genoeg voor ons allemaal en wat tassen, zo kunnen we lekker op ons gemak het eiland verkennen. We beginnen met tanken, want de benzinemeter geeft al snel nog maar 1 streepje aan en we weten niet of er veel tankstations zijn. Het eiland is volledig gericht op brommers en dit is bij de pomp te merken. Jos staat in de volle zon als hij wat briefgeld in een tankautomaat stopt, om vervolgens de teller van 340 naar 0 baht terug te zien lopen... Heel langzaam... De benzine is op het eiland bijna 2 keer zo duur als in de rest van het land, maar we gaan toch niet veel kilometers rijden. Aan de overkant van het tankstationnetje zien we een aapje aan een touwtje, zo'n typisch voorbeeld van de Thaise toeristenindustrie wat ons nogal tegenstaat. 

Na het tanken kunnen we op pad naar de mooie stranden. Christiaan rijdt meteen al de verkeerde kant op en zo komen we aan de andere kant van het eiland terecht. Aan 'onze' westkant liggen de zandstranden, aan de 'andere' oostkant mangrove en rotsen. We rijden door naar een restaurantje met een mooi uitzicht over het rotsstrand en wat kleine eilandjes voor de kust. We genieten van het prachtige beeld en het briesje en ook de ijskoffie smaakt hier prima. De kinderen maken de huispoes helemaal gek, het beestje wordt gevonden in alle verstopplekjes en vlucht uiteindelijk het restaurant maar uit. Als we betalen met iets te groot geld (het grootste biljet is hier 1000 Baht / 25 euro), rijdt de eigenaar op de brommer weg om 5 minuten later pas weer terug te komen met wisselgeld. Wij wachten wel hoor, ik hoop alleen dat Mats zijn koelkast niet ontregeld heeft door op alle knopjes tegelijk te drukken. 

We steken het eiland weer over, op zoek naar Bamboo Beach of Nui Beach, dit schijnen de mooiste baaien te zijn. Het is echter niet zo makkelijk om met een auto het strand te bereiken. Als we bij een restaurantje kijken, is dit niet het gewenste mooie strand. Bij de volgende baai zitten we goed en er lopen net een paar apen over een gebouwtje naast de parkeerplaats. Leuk om te zien! Via een verlaten restaurant wandelen we Bamboo Beach op. Weinig bamboe te zien trouwens, maar wel een prachtig strand, mooie rotspartijen en de jungle op de achtergrond. Er staat een windje en we zitten hier heerlijk. De kids vermaken zich in no time weer met zand en water. Stan en Pien gaan helemaal op in hun spel en bakken zandtaarten en schelpenkoekjes. Jos en Christiaan weerhouden Mats ervan om met kleren en al het water in te lopen, de zwemkleding ligt nog in de auto. Als ik Mats even overneem, zit hij meteen in de branding, heerlijk toch met dat warme water! Hij vind het prachtig en heeft totaal geen angst, mooi om te zien. Wel even opletten natuurlijk want de golven worden hoger en het water lijkt te stijgen. We maken nog wat foto's bij de rotsen en dan is het mooi geweest. Bij het verlaten restaurant lenen we een tuinslang om iedereen weer van het zand te ontdoen. Bij Stan en Mats betekent dit een volledige douche, ze zitten weer helemaal onder. Terug bij het resort gaat Mats lekker slapen en ik zoek een hotel voor onze laatste 2 nachten strandvakantie. Op advies van Jos en Maartje gaan we naar Railay Beach, een strand dat je alleen per boot kan bereiken en wat in alle top-5 mooiste stranden van Thailand terugkomt. Ik twijfelde of dit haalbaar is met kids en bagage, maar Jos en Maartje nemen mijn twijfels weg en dan is de reservering snel gemaakt. We zullen niet snel weer in deze regio komen en dan kunnen we maar beter naar het mooiste plekje gaan...

We stappen in de auto, op weg naar een vooraf gekozen restaurantje. Dit kunnen we niet vinden en we belanden bij een hippie strandje met lege restaurantjes waar de muziek flink hard staat. Dit is niet helemaal wat we zoeken met de kids erbij en we besluiten verder te rijden. We vinden onderweg nog wel het gezochte restaurant, maar dit is zo klein en we willen de kinderen graag wat ruimte geven. We rijden dan maar door naar 'Markus', het restaurant van gistermiddag. Hier eten we verschillende curries en het smaakt weer goed. Via de 7eleven voor een ijsje, rijden we snel weer terug naar het hotel. Hier gaan we nog een keer echt douchen, wat een zandzooi. Dan liggen de kinderen er voor hun doen op tijd in. Wij gaan buiten zitten en zien de lucht steeds dreigender worden. En jawel hoor, we krijgen een regenbui en het begint nog heviger te onweren dan we al zagen. Heerlijk om naar te kijken! Nadat Maartje het potje hartenjagen heeft gewonnen, blijven we nog even op het terras hangen om naar het weer te kijken, de regen brengt ook fijn wat verkoeling met zich mee. 

De volgende morgen starten we rustig op, ook al zijn we weer op tijd wakker. We ontbijten binnen in het restaurant, volgens de manager gaat het zo regenen. Het is flink bewolkt en er komt veel wind van zee, wat wij eigenlijk wel lekker vinden. Vandaag willen we naar het nationale park op het zuidelijke puntje van Ko Lanta en daar is het weer heel geschikt voor. Eerst laten we de kinderen nog lekker spelen in een overdekte ruimte naast het zwembad. Van matten en kussens maken ze hun eigen speelparadijs. Helemaal bezweet komen ze bij de huisjes terug, ze trekken zich niets aan va de hitte. Ook rennen ze naar de auto toe en na een opmerking 'moeten we nou weer achterin' gaan Stan en Pien gezellig achterin zitten. Hoe minder we op ze letten, hoe beter ze elkaar vermaken, perfect! We rijden ongeveer een half uurtje, weer via een benzinestation, voordat we bij het nationale park aankomen. Reisgidsen en de medewerkers van het hotel waarschuwden ons voor agressieve apen die uit zijn op onze spullen. Bij de toegangspoort naar het park zien we de eerste exemplaren. Als Jos uit de auto stopt om het entreegeld te betalen, springt een brutale aap op ons dak. Ik open mijn raampje om Jos te informeren en dan steekt de aap direct zijn arm naar binnen. Mijn eerste reactie is 'raam dicht' en dit levert de aap een zere vinger op, die bleef tussen raam en deur zitten. De aap schiet weg als ik het raampje weer ietsje open. 

Het is nu nog een klein stukje rijden naar de parkeerplaats bij het meest zuidelijke stukje Ko Lanta. Hier is een mooi park aangelegd met zicht op een zandstrand in een mooie baai en een rotsstrand met jungle. Het meest zuidelijk is de vuurtoren op een heuvel en dat wordt het doel van vandaag. De bewolking zijn we kwijtgeraakt, de verwachte regen kwam ook niet meer. Hierdoor is het wel erg warm om te wandelen. Maar terwijl Maartje en Mats bij een soort hut blijven, gaan wij met z'n vijven de heuvel op. Stan en Pien klauteren flink met ons mee en na een korte maar bloedhete klim worden we beloond met het mooie uitzicht. Aan de ene kant de baai, aan de andere kant het rotsstrand en daarachter het regenwoud dat hier nog niet gekapt is. Echt mooi dus! De klauterpartij naar beneden vind ik nog lastiger dan omhoog, badslippers zijn niet zo handig op deze locatie. Maar we zijn snel weer beneden, waar we even bijkomen en wat drinken bij Maartje. We wandelen vervolgens naar de andere kant van de baai. Hier begint een nature trail van 2 kilometer maar dit willen we de kids niet aandoen. Wel spelen we nog even met een schommel die aan een boom hangt, ook dit zorgt voor veel lol bij Stan en Pien. 

Als we even later terug lopen naar de parkeerplaats, komen we alsnog de apen tegen. En zo agressief... Ze zitten elkaar rustig te vlooien en lijken bang van ons te zijn. We laten ze maar met rust en stappen weer in de auto. We willen gaan lunchen en hiervoor rijden we naar een restaurantje dat we gister niet bezochten omdat het niet op het goede strand lag. Er zijn geen andere gasten en ook op het strand is het rustig. De kids spelen weer lekker met zand en stenen als we wachten op het bestelde eten. Dit smaakt goed, net als de ijskoude koffie en bananenshake. We kijken nog even rond en dan gaan we weer op pad. Ik wil Mats in de auto laten spelen, zodat we niet weer de hele middag bij het huisje hoeven te blijven. Dit lukt snel en opnieuw maken we de oversteek naar de andere kant van het eiland. We kijken vanuit de auto even rond in Old Ko Lanta Town, een dorpje op palen aan de rotskust, wat er gezellig maar erg warm uitziet. We rijden verder langs de mangrove. Net als 3 jaar geleden in het gebied rondom Sam Roi Yot National Park, zien we dat mangrovebossen moeten wijken voor garnalen- en viskweekvijvers. Toch zien we hier veel meer mangrovebos dan 3 jaar geleden. We rijden langs een monkeyschool en vermoeden opnieuw een op toeristen gerichte plek voor dierenmishandeling. Dit blijkt te kloppen als we Tripadvisor checken, dit gaan we dus zeker niet bezoeken. We rijden verder en terwijl we langs de brug naar het vasteland rijden, wordt Mats alweer wakker. Hij blijft eerst huilen maar wordt vrolijk, dus prima zo. Het is tijd voor strand en een ijsje, maar dit kunnen we niet makkelijk vinden. 

Maartje leert ons een nieuw woord: resort-crashen. Als je maar wat te drinken of eten bestelt en betaalt, laten medewerkers van een luxe resort je gebruik maken van de luxe faciliteiten van het resort. We rijden een luxe resort op, in de hoop op een restaurantje bij het strand. Dit blijkt lastig te zijn, want zwemmen kan hier niet in de zee, maar wel in het zwembad. We worden met een taxiwagen van het resort naar het zwembad gebracht, waar we een drankje voor onszelf en een beker ijs voor de kinderen bestellen. Nog voordat de drankjes gebracht zijn, liggen de kinderen en de mannen in het zwembad. Er is een glijbaantje bij het kinderzwembad, helemaal leuk natuurlijk. Maartje en ik kijken rond op het resort en relaxen bij het zwembad, heerlijk zo! Dankzij het windje is het hier ook niet zo bloedheet. Na een uurtje hebben we het wel weer gezien en worden we weer teruggebracht naar de auto. We zoeken een restaurantje op, om er een paar kilometer later achter te komen dat het gesloten is ivm het laagseizoen. We rijden verder naar een ander strandje waar een paar restaurantjes zijn. Hier spelen de kinderen opnieuw in het zand en even later wordt het eten gebracht. Onze Mexicaanse gerechten zijn niet echt best en de pizza's van Maartje en Jos zijn voorzien van een nogal pittige saus, maar de kinderen eten weer lekker van de macaroni. Na een paar foto's op het strand bij zonsondergang, rijden we het laatste stukje terug naar ons hotel. Terwijl Christiaan en Maartje de kinderen nog een laatste ijsje geven, ruimen Jos en ik de auto leeg en boeken bij Nina van de receptie een busje dat ons morgen naar Krabi Airport brengt. De bus rijdt daarna verder om ons af te zetten bij een pier, voor de boot naar Railay Beach. 

Tijdens ons laatste avondje samen spelen we opnieuw hartenjagen en drinken de drankjes op die niet mee kunnen in de koffers. Morgen vliegen Jos en Maartje met Pien naar Bangkok, voor de terugvlucht naar Amsterdam de dag erna. Wij volgen 2 dagen later, als we ook Railay Beach hebben bekeken. De volgende morgen is Mats al voor half 7 wakker en helaas gaat hij ook niet meer slapen. We pakken de koffers alvast maar in en dan gaan we ontbijten. Het weer ziet er opnieuw dreigend uit en als de kinderen na het ontbijt in de relaxruimte gaan spelen, breekt de regenbui los. Mats trekt zich er niets van aan en loopt lekker rond bij het zwembad. Ik sta er met een paraplu bij, toch een beetje gevaarlijk naast dat diepe zwembad. Stan en Pien vinden het een goed idee om het nat geregende hout in de relaxruimte af te drogen en voor we het doorhebben, gebruiken ze hiervoor alle handdoeken die zijn klaar gelegd voor zwemmers. Oeps, sorry voor de dames die de was moeten doen... Ze vermaken zich wel goed en zo kunnen wij de rest van de bagage inpakken. Even na half 11 rijdt er een busje voor bij de receptie en we vertrekken op tijd naar het vasteland. Terwijl Mats in slaap valt, gaan we met de auto weer op de veerboot en dan is het niet ver meer naar de luchthaven van Krabi. Ik zwaai Jos, Maartje en Pien uit met een slapende Mats op schoot en daarna rijdt de taxibus verder naar de pier. 

Ko Lanta met z'n allen

De laatste ochtend in het heerlijke SibSan resort genoten we nogmaals van het ontbijtbuffet. Daarna trokken we de zwemkleding aan, we hoefden pas om 12 uur weg dus alle tijd om lekker te spelen en af te koelen. De olifanten hadden we al voor het ontbijt uitgezwaaid, dus we bleven zo lang mogelijk in het zwembad. Uiteindelijk reden we iets na 12 uur weg van het resort, op naar de luchthaven van Chiang Mai. 

Chiang Mai is best een grote stad en de luchthaven ligt er net onder, wij kwamen uit het noorden. Ons navigatiesysteem gaf een route aan dwars door de stad. We gingen ervan uit dat borden ons wel op de ringweg zouden wijzen, zodat we een slimmere route naar de luchthaven zouden vinden. Maar helaas, geen bordje Airport te vinden, dus konden we nog een keer de stad goed bekijken. Brommertjes overal, taxi's die van links naar rechts schieten en niemand die zich iets aantrekt van verdrijvingsvlakken ter verbetering van de doorstroming. Christiaan rijdt hier lekker in mee en zonder problemen kwamen we aan bij de luchthaven. Hier was het wel even zoeken naar het inleverpunt voor huurauto's en vervolgens naar iemand van Budget die onze auto ging goedkeuren. We waren bijna 3 uur van te voren op de luchthaven, we moesten toch uit ons hotel en alles zat mee onderweg. Inchecken was nog niet mogelijk, dus hebben we lekker even bij de Starbucks gezeten. 

Uiteindelijk ging de tijd op de luchthaven best snel, ook al is er nauwelijks iets te doen. Voor Stan is het vliegen het hoogtepunt van de vakantie en het is heerlijk om te zien hoe hij bezig is met de vliegtuigen. We hebben dan ook bijna een uur voor een raam gezeten. We vlogen met AirAsia, de EasyJet van het oosten en ik verwachtte dan ook weinig service. Maar dit viel enorm mee, we kregen stoelen vooraan en hadden uiteindelijk 2x3 stoelen. Helaas was Mats niet goed gehumeurd, hij was niet te houden in het vliegtuig. Hij wilde alleen maar lopen en klieren, waardoor de vlucht van 2 uur toch best lang duurde. Vervolgens mochten we in Krabi nog wachten op de bagage en was het donker tegen de tijd dat we een taxi instapten. 

Ik had thuis al een guesthouse geboekt voor deze avond, ervanuit gaande dat we geen zin meer hadden om iets te zoeken na de lange dag. Het beeld dat ik op Booking.com van het guesthouse had gekregen, kwam helaas totaal niet overeen met de werkelijkheid. Veel lawaai van een drukke straat, een badkamer die op een balkon was gebouwd en er werd geen Engels gesproken. Eten behoorde al helemaal niet tot de mogelijkheden. Gelukkig was dit maar voor 1 nachtje. Terwijl Christiaan Mats in zijn bedje legde, liepen Stan en ik nog even naar de 7/11, waar hij helemaal zelf mocht kiezen wat zijn avondmaaltijd werd. Het was al half 8, maar de knakworst-tosti ging er makkelijk in. Ook onze tosti's waren prima, weer eens wat anders dan de luxe diners van de afgelopen dagen. We zijn erg vroeg gaan slapen en hebben de hele vakantie niet zo'n slechte nacht gehad als deze. 

Als Mats wakker is gaan we allemaal ons bed maar uit, zo lekker ligt het toch al niet. We ruimen de koffers weer in en lopen naar de 7/11 voor een ontbijtje en koude koffie. Dit eten we op bij de rivier, waar we lekker opwarmen en naar bootjes en wat kunst kunnen kijken. Even later komen Jos, Maartje en Pien aanrijden, het is erg fijn om ze na ruim een week weer te zien. We vermaken ons prima met z'n viertjes, maar vooral de avonden zijn toch veel gezelliger met meer. Een uur later vertrekt ons busje naar Ko Lanta, een rit van 2 uur inclusief een bootovertochtje. Het voordeel van zo'n busje is dat je allemaal lekker relaxed zit, de kids kunnen lekker spelen en we hoeven niet na te denken over de juiste route. Het nadeel is dat we een irritante chauffeur hebben die 3 keer stopt onderweg en af en toe als een debiel aan het inhalen is. Maar ja, dat doen ze hier allemaal. Hij weet prima het resort te vinden en daar worden we welkom geheten door Nina, een fijne dame die in tegenstelling tot de gemiddelde Thaise receptioniste wel weet hoe je het je gasten naar hun zin kan maken. De huisjes zijn helemaal prima, staan op een meter of 8 van het strand en zijn lekker ruim. 

We hebben nog niet gelunched en helaas blijkt het restaurant van het resort alleen voor ontbijt geopend te worden. Op advies van Tripadvisor lopen we een paar 100 meter en eten we een late lunch aan het strand. Het is warm, bloedheet, maar aan het strand is het met een briesje nog goed uit te houden. De Thaise gerechten smaken hier erg goed en Stan en Pien zijn lekker aan het rennen samen. Omdat ze goed hebben gegeten, mogen ze bij de 7/11 een ijsje halen terwijl wij hier wat boodschappen doen. Terug bij het resort gaat de zwemkleding aan en hangen we rond bij het strand. De volwassenen in de schaduw, veel te warm daarbuiten, maar de kinderen trekken zich daar erg weinig van aan. Heen en weer rennen naar de branding voor een emmertje water moet kunnen in de volle zon... Mats krijgt ook door hoe leuk de golven zijn en zo staat Christiaan ook nog even flink te zweten, want hem kunnen we echt nog niet alleen laten gaan. De kids zitten helemaal onder het plakzand en na een snelle douche gaan we nog even met z'n allen zwemmen in een warm zwembad. Hierdoor komen we weer goed op temperatuur, heerlijk! 

We kleden ons weer aan en lopen dan tijdens de zonsondergang over het strand naar de restaurantjes. Naast het restaurant van vanmiddag zit een Griekse taverna, ook wel eens lekker na zoveel Thais eten. Een Grieks echtpaar is de crisis ontvlucht en nu al 4 jaar bezig met hun restaurant op het strand van Ko Lanta. Het is moeilijk, maar ze lijken er toch wel lol in te hebben. De tzatziki met pitabrood vooraf belooft veel goeds en vooral veel knoflook. Het hoofdgerecht valt mij wat tegen, maar de anderen zitten heerlijk te smullen. Als de kids wat gegeten hebben, kunnen ze heerlijk in het zand spelen met aangespoelde stenen en schelpen. Het zoontje van de kok (?) speelt gezellig me ze mee. Als wij ook uitgegeten zijn, lopen we met zaklampjes over het donkere strand weer terug. Dit is voor Pien en Stan best spannend, zeker omdat er behoorlijk wat aangespoelde kwallen liggen. Ook de heremietkreeftjes worden niet echt gewaardeerd. Maar het is maar een korte afstand en we zijn snel weer bij onze huisjes. Mats is in de draagzak in slaap gevallen en merkt niet eens dat we zijn lijf van het meeste zand ontdoen en hem in zijn tentje leggen. Ook Stan gaat lekker slapen en dan gaan wij voor ons huisje zitten met een drankje en een kaartspel. Het is nog steeds ontzettend warm en als het briesje ermee ophoudt, zweten we bijna van onze stoelen af. Die drankjes zorgen voor een paar kleine boertjes en de hele avond hangt er een knoflookwalm om ons heen, misschien dat het wat muggen afschrikt, maar het is om onpasselijk van te worden. Na het potje hartenjagen zoeken wij ook de verkoeling van de airco op en slapen heerlijk in fijne bedden.

We blijven hier 3 nachten en hebben voor morgen een auto gehuurd voor 7 personen, zo kunnen we lekker op ons eigen tempo het eiland verkennen! 

Genieten in het Sib-San resort

Wat een heerlijke plek hebben we gevonden! De eerste volle dag in het Sib-San resort in Noord-Thailand was heerlijk. Al snel nadat we de gordijnen openden, kwamen de eerste olifanten langs ons huisje gelopen. Tussen onze tuin en de rivier ligt een pad, waarover de olifantentours uit de omgeving de toeristen langsbrengen. De olifanten sjokken met een stellage op hun rug in een slakkengang voorbij, er straalt weinig geluk van de dieren af. Anders is dat bij de olifanten die slechts een mahout op hun hoofd of rug hebben, die lopen er heel wat flexibeler bij. Het is lastig om aan de kids uit te leggen waarom mensen op een olifant gaan rijden, we weten dat het dieronvriendelijk is, maar is paardrijden dan ook niet goed voor paarden? Het schijnt dat de dieren op een zeer dieronvriendelijke manier wordt geleerd om met een stellage op de rug een route te lopen, waarbij de mahout op het hoofd zit om de koers te bepalen. Dierenrechtenorganisaties strijden voor een stop van de tours, maar er zijn hier zoveel olifanten dat we dat niet snel zien gebeuren. En wat moeten de mahouts dan met de dieren? Het eten voor de olifanten en een onderkomen kost toch geld, dus er moet ook geld verdiend worden. Toch gaan wij zelf niet op zo'n olifant zitten, maar ernaar kijken is erg leuk! 

Na een heerlijk ontbijt in het restaurant, hebben we de zwemkleding aangetrokken en zijn naar het grote zwembad gelopen. Hier is een heerlijk kinderbad, waar ook Mats lekker kan rondlopen. Met een paar speeltjes en lege flesjes vermaken de kids zich ontzettend goed. En wij hangen er lekker bij, heerlijk dat verkoelende water. Rond 12 uur zijn we wel uitgebadderd en trekken we droge kleren aan. We willen naar een supermarkt, maar daarvoor moeten we terug naar de snelweg, de berg af. Mats valt zoals verwacht direct in slaap en in plaats van een lunch in een restaurantje kiezen we voor een lunch in de auto. Stan en ik gaan boodschappen doen, terwijl Christiaan met Mats in de koele auto blijft zitten. De croissantjes en kaasbroodjes smaken matig, maar we hebben wat binnen. De donut met hagelslag die Stan zelf uitkoos smaakt heerlijk zoet. Omdat we toch al een stukje aan het rijden zijn, stel ik voor om door te rijden naar een grot. Het is ruim 40C dus toch veel te heet om iets anders te doen dan autorijden of in een airco-huisje te zitten. 

De grot van Chiang Dao ligt bij een tempelcomplex, eigenlijk maakt de grot hier deel vanuit. We rijden er in een klein half uurtje naartoe en na een wandeling langs de tempels vinden we verkoeling in de grot. Hier zijn diverse Boeddha beelden gemaakt en geplaatst, het is nog best leuk om hier rond te kijken. De grot is verlicht, waardoor het voor Stan ook prima te doen is, hij loopt vrolijk met ons mee. Mats zit in de draagzak en dat vind hij prima. Als we uit de grot komen, kijken we nog even rond bij de tempels. Ook wordt er wat nieuws gebouwd bij de vijver, die helaas droog staat. Stan kijkt zijn ogen weer eens uit bij de werkmannen, die van bamboestrips een bewapening voor het beton maken. Ook metselen ze een muurtje. Mats is vooral geïnteresseerd in de hondjes. Als we het weer lekker warm krijgen, lopen we naar de auto voor de terugrit. Doordat ik het navigatiesysteem ten onrechte niet vertrouw, rijden we er 45 minuten over. Maar de kids houden zich prima en vooral Stan is actief aan het zoeken naar borden van olifanten en later de echte 'chang'. Als we terug zijn bij het resort, worden we weer door een 'taxi' naar ons huisje gebracht. Stan en Mats vinden de golfkarretjes echt prachtig, ieder ritje is een feestje op zich. 

We kijken nog even rond in de tuin en zien een paar olifanten een bad nemen in de rivier. Ook rennen er diverse honden rond, waar Mats enthousiast achteraan rent. Rond 6 uur wandelen we weer naar het restaurant voor een heerlijke maaltijd. Dit keer zonder taartje na, we willen de jongens nog in bad doen voordat ze instorten. De badkamer is prachtig en het water dat als een waterval het bad in stroomt wordt met enthousiasme verwelkomd. Net als in het zwembad vermaken Stan en Mats zich prima en zo zitten ze lekker een half uur in het water. Schoon gaan ze even later hun bedje in en wij relaxen nog een tijdje op ons terras met de geluiden van de jungle om ons heen, heerlijk!

Vanmorgen was Mats weer om 6.30 uur wakker en wij daardoor ook. De jongens wilden olifanten zien, het liefst zaten ze direct al buiten bij de rivier. Maar vandaag waren er minder olifanten, op een enkele olifant met mahout na kwam er niets langs. Natuurlijk precies toen we naar het restaurant wilden vertrekken wel... Een hele groep toeristen in een rij achter elkaar aan. Enkele mahouts bleven staan met hun olifant en lieten de olifant hun slurf naar ons uitsteken. Stan en Mats die telkens stoer naar alle olifanten roepen, vonden dit toch te ver gaan en er kon geen aai vanaf. Toen de laatste olifant weer voorbij was, zijn we alsnog naar het restaurant gelopen. Ook het ontbijtbuffet is hier zeer luxe, wat Stan heel bijzonder vindt. Zelf je broodjes roosteren, kiezen uit 5 sapjes of melk, 2 soorten knakworsten en cakejes en ook nog mensen die eieren staan te bakken. Van de rijst en andere Thaise gerechten moeten ze niets hebben. Mats at vanmorgen overigens alleen maar knakworst...

Na het ontbijt zijn we naar de uitzichttoren van het resort gelopen. Na een paar trappen te hebben beklommen, keken we uit over het hele park. Best mooi van bovenaf! Wel warm overigens, de temperatuur begon al lekker op te lopen. Stan wilde graag zwemmen en daarna naar de speeltuin, wij zagen de volgorde liever andersom. Daarom namen we bij de lobby weer een 'taxi', die ons naar de speeltuin bracht. Terwijl de jongens in het zand speelden, liepen Christiaan en ik omstebeurt een rondje en ik zag een aantal olifanten de rivier oversteken. Snel de jongens erbij gehaald en zo zaten we weer een kwartier in het gras naar olifanten te kijken. Erg leuk om te zien, maar ook erg warm. Dus stapten we weer in een 'taxi' die ons naar ons huisje bracht. Snel de zwemkleding weer aan en naar het zwembad gelopen. Hier zijn we tot een uur of 3 gebleven, heerlijk! Zwemmen, relaxen in de schaduw en terwijl Mats zijn middagdutje deed in een bedje in de schaduw, aten wij een heerlijke lunch aan de rand van het zwembad. Daarna werd Mats weer wakker en konden we opnieuw gaan plonsen. Toen de handen en voeten allemaal verwelkt waren, zijn we naar het huisje gegaan. Hier was net een schoonmaakster begonnen en de dame werkte lekker door terwijl wij ons omkleden. Mats dacht daar anders over, hij pakte de bezem af en ging telkens op het grote bed liggen als er net lakens vervangen werden. Maar als blond jochie van 1 1/2 kan je hier alles maken! 

We hoopten weer wat olifanten te zien badderen in de rivier, maar dat waren er niet veel. Daarom zijn we weer naar het café aan de rivier gereden, in de hoop hier wat meer olifanten-activiteit te zien. Helaas waren ze ook hier niet te zien, maar we hebben wel heerlijk een spelletje gespeeld en een koud drankje gedronken. Tegen etenstijd bracht een 'taxi' ons naar het restaurant. Opnieuw smulden de kids van een bord macaroni en wij van een heerlijk Thais gerecht. Stan zag vanmorgen bij het ontbijt al dat de koelkast met gebak was aangevuld en na een heerlijke dag sloten we af met een regenboogtaartje. Heerlijk om te zien hoe hij er samen met Mats van zat te smullen! En ja, opnieuw een rekening waar je in Thailand heel wat uren voor moet werken, maar lekker was het! 

Nu zit ik alleen op het terras, Christiaan is de auto aan het uitmesten en de jongens liggen heerlijk te slapen. Morgen gaan we uiteraard weer olifanten kijken en rond de middag rijden we naar Chiang Mai Airport voor onze vlucht van 2 uur naar Krabi in het zuiden van het land. We hebben een goede indruk gekregen van Noord-Thailand, waar de natuur echt heel mooi is! Vooral de flora is prachtig, we zien dezelfde prachtige planten als in Costa Rica en ook de jungle-geluiden zijn voor ons erg mooi. Toch missen we wat meer dieren in hun natuurlijke omgeving, we hebben welgeteld 1 aap gezien (op een weg) en 1 slang in de rivier. Er vliegen wel vogels in het rond, maar dit lijken net duiven of mussen. En de olifanten leven natuurlijk totaal niet in hun natuurlijke omgeving, maar maken de reis wel heel bijzonder! Door de hitte hebben we nauwelijks gewandeld, dat is echt niet te doen bij 40C, zeker niet voor Stan en voor Christiaan met Mats op zijn rug. Ik ben benieuwd wat we op Ko Lanta kunnen verwachten, we hopen op een verkoelend zeebriesje maar dit zou ook een warme föhn kunnen zijn..,. 

Van Pai naar Mae Taeng, van snoepjes naar olifanten

We zitten inmiddels bij ons laatste resort in Noord-Thailand, en wat voor een! Helemaal blij met ons nieuwe vakantiehuisje, maar eerst een verslag van gister...

Ons rustig aan dagje begon met een ontbijtje bij het zwembad van het hotel. Niets bijzonders te eten, maar met een broodje in de buik beginnen we de dag goed. We gaan eerst naar een waterval waar we verwachten te kunnen zwemmen. Rondom Pai liggen veel watervallen, maar voor de meeste moet je een flinke wandeling maken om bij de waterval te komen. Dit is met de kids geen doen, dus we kiezen voor een exemplaar waar je makkelijk naar toe kunt lopen vanaf de parkeerplaats, de Namtok Mor Paeng. In het weekend zou het hier volgens internet druk kunnen zijn met Thai die gaan recreëren, dus dan kun je er vast zwemmen. Het is zondag, daarom vertrekken we op tijd. We rijden er in een half uurtje naar toe en de parkeerplaats is helemaal leeg. De wandeling stelt inderdaad nauwelijks iets voor, maar de waterval helaas ook niet. Het is een prachtig stukje natuur hoor, maar er stroomt nauwelijks water en daardoor zijn de poeltjes groen van de algen. Het nodigt dus totaal niet uit om te gaan zwemmen. We wandelen omstebeurt een rondje terwijl Stan en Mats zich vermaken met wat achtergelaten buizen en een picknickkleed. Na een half uurtje hebben we het wel gezien en we besluiten terug te gaan naar het hotel. Vooral op verzoek van Stan, hij wil dolgraag zwemmen. 

Om 11 uur zijn we weer terug en trekken we de zwemkleding aan. Het is lekker warm buiten, dus we kunnen wel wat verkoeling gebruiken. We hebben het zwembad voor ons alleen, er komt even later alleen nog een jong Thais meisje bij. Gelukkig is er een beetje schaduw in het zwembad, zodat we niet helemaal levend verbranden. We genieten volop met de kids omdat ze het zwembad allebei prachtig vinden. Hoe meer gespetter, des te meer gegil en lol dat ze hebben. Na een uurtje vind ik het wel mooi geweest en krijg ik honger. Ik heb ook kippenvel, ongelofelijk bij 40C buitentemperatuur en zeker 33C watertemperatuur... Ik heb al een paar maaltijden niet zo lekker gegeten en wil graag het stadje in voor een goede lunch. Gelukkig zijn de mannen over te halen en even later rijden we met een adres in het navigatiesysteem naar Burger Queen Pai. 

Pai is een typisch backpacker stadje, overal gezellige winkeltjes, restaurantjes en hostels, veel jongeren op straat en een relaxed sfeertje. We moeten midden in een wandelstraat zijn, waar geen parkeergelegenheid is. Bij een lodge zien we nog een plekje en daar zetten we 'm ongevraagd maar neer. Het hamburgertentje wordt net geopend, de stoelen worden van de tafels gehaald en we kunnen binnen zitten. Naast ons tafeltje is een spelletjestafel en we vermaken de kids met een potje 4-op-een-rij oftewel veel schijfjes in het rooster laten vallen. Mats is op het moment erg bezig met van alles dat ergens in kan, denk aan stopcontacten, telefoonladers en meer niet-gewenst-gedrag, dus dit vind hij ook helemaal leuk! We zitten relaxed en mede daardoor smaakt het eten ook fantastisch, heerlijk zo'n versgemaakte hamburger en versgesneden dikke friet met knoflook-dipsaus. Mats vind de knoflook dip ook erg lekker dus het bakje is snel leeg. Als we het eten op hebben, vallen zijn ogen dicht, klaar voor zijn middagslaapje. In de auto slaapt hij dan ook meteen en Stan mag bij mij voorin, zodat we nog even een stukje in de airco kunnen rondrijden. We willen wel een Boeddha beeld bezoeken dat we vanuit het hotel op een berg kunnen zien staan. Als we de tempel bereiken, blijkt dat we een flinke trap op moeten lopen om bij het beeld te komen. Daar is het nu echt te warm voor. We gaan maar naar het hotel, het is te warm om nog actief te zijn. 

Bij ons huisje hopen we Mats nog even in zijn tentje verder te kunnen laten slapen. Maar helaas, hij doet zijn ogen wijd open en heeft duidelijk andere plannen. We vermaken de kids en onszelf een paar uurtjes in het huisje, een filmpje, boekje, liedje en spelletje, tijd samen is gewoon leuk! Ik speur verschillende websites af voor een nieuw hotel voor morgen of eigenlijk voor de laatste 3 nachten in Noord-Thailand, het hotel dat ik vooraf had uitgekozen heeft geen airco en dat is echt een must. Ik zie wel andere resorts in de buurt van waar we willen zijn, maar het is allemaal 'wel ok'. We boeken alles via Agoda of Booking en dan met hulp van Tripadvisor kies ik het leukste hotel uit. Maar rondom Chiang Dao vind ik niets wat me echt aanstaat. En eigenlijk wil ik na het gedoe bij het Pai Iyara hotel ook geen 'wel-ok' hotel meer boeken. Net als ik er klaar mee ben en besluit vanavond wel een nieuwe poging te gaan wagen, zie ik het Sib-San resort. 5 sterren, meestal veel te duur voor ons, maar dankzij het laag seizoen gaan de superior kamers nu weg voor maar 70 euro per nacht. Ik zocht tot nu toe alleen onder de 60 euro, dus daardoor heb ik 'm gemist. Het resort ziet er op Agoda prachtig uit met zwembaden en een speeltuin en na overleg met Christiaan en Stan boek ik daar een nacht. 

Rond 5 uur stappen we weer in de auto naar Pai. We kijken even rond bij twee tempels in het dorpje en wandelen over de markt die net begint. Het is nog vroeg, de markt is eigenlijk pas vanaf 6 uur. We kopen wat we nodig hebben en rijden dan nog naar een lokale markt. Stan wil graag crocs voor Mats uitzoeken, aangezien Mats nu telkens zijn crocs probeert in te pikken. Dit lukt op de lokale markt en dan is het tijd om te eten. Ik zie verschillende lekkere dingen bij de stalletjes op de markt, maar Christiaan zijn eetlust wordt alleen maar verpest door het straatvoedsel. We gaan dus op zoek naar een restaurant en Stan mag kiezen wat het moet worden. Het is even zoeken, maar dan vinden we een restaurant waar pancakes op het menu staan. Ik verwacht gewone pannenkoeken en bestel er 4, voor ieder 1. Blijken het van die mega dikke, grote Amerikaanse pancakes te zijn, 1 voor allen had ook goed geweest... Ik krijg er nog een fruitshake bij die ook iets te groot is uitgevallen, dus overvol wandelen we weer naar de auto. Met nog ruim anderhalve pancake in een box. Om vervolgens op 15 meter van de auto een bord 'creperie' te ontdekken, oeps. Maar goed, buikjes weer vol en Stan is helemaal blij. Het is 39C als we weer in de auto stappen, toch bijzonder dat dit helemaal niet meer extreem warm aanvoelt. In het donker vinden we makkelijk de weg terug naar het hotel. Morgen weer een lange dag te gaan! 

De afgelopen jaren hebben we diverse vulkanische gebieden bezocht. Natuurlijk de prachtige vulkanen en het park Rincon de la Vieja in Costa Rica, maar vooral NP Yellowstone vorig jaar was een hoogtepunt wat betreft geisers en pruttelpotten in de aarde. Ook in Noord-Thailand heb je een paar van dit soort plekjes, maar het haalt het natuurlijk niet bij Yellowstone. Toch waag ik het erop en laat Christiaan vandaag naar de Pong Duet geyser rijden. Het is bijna 2 uur vanaf ons hotel, dus we zitten om 9 uur in de auto. Stan heeft netjes een uur daarvoor zijn primatour pilletje opgegeten, want de route zal weer erg bochtig zijn. Hij klaagt toch weer over pijn, maar we twijfelen of dit niet een smoes is om maar voorin te mogen zitten. Met een spelletje, liedje en wat lekkers kunnen we hem afleiden en het lijkt toch wel mee te vallen. Het spelletje bochten tellen wordt met enthousiasme ontvangen en hij houdt het goed vol achterin. De route is overigens prachtig, ondanks de vele bochten genieten we van de mooie uitzichten en de begroeiing, hier zijn echt nog stukken ongerept Thailand te vinden, maar ook leuke dorpjes en veel traditionele huisjes. 

We moeten flink entreegeld betalen voor het nationale park waar de geiser ligt, maar dan hebben we het park ook praktisch voor ons alleen. Er is een wandeling van een kilometer, precies goed voor Stan zijn beentjes en ook voor ons, het is alweer lekker warm aan het worden. Het park is erg mooi, de begroeiing bestaat uit tropisch bos en we zien veel wurgbomen en vreemde kronkeltakken, waar we ook een paar keer overheen en onderdoor moeten. Als Stan aangeeft dat hij moe is en wil stoppen, hoeven we nog maar 100 meter naar de geiser. Het stelt eigenlijk niet zoveel voor, een klein stukje open veld tussen de bomen met een paar geisertjes die het water tot maximaal een meter hoog spuwen, maar genoeg om naar te kijken vanaf een bankje. En genoeg om een vreselijke zwavellucht te verspreiden. We drinken wat en eten een koekje en na wat foto's te hebben gemaakt, lopen we de rest van de route. De route eindigt bij een mineraalbad, het water uit de geisers wordt gebruikt om diverse baden te verwarmen. Er liggen twee baden buiten, een voor mannen en een voor vrouwen. Die voor vrouwen is leeg, dus volgens Stan heb ik gewoon pech en mag ik niet meedoen. Het water in het mannenbad is echter zo heet dat we dit ook geen geschikt zwembad vinden. Het is buiten weer tegen de 40C en dan in een bad dat nog warmer is, in de volle zon... 

We besluiten dat Christiaan de auto gaat halen, dan maar niet zwemmen. Als hij naar boven loopt richting de parkeerplaats, ziet hij nog een paar baden liggen. Deze zijn minder warm en een bad ligt zelfs in een soort huisje. Volop schaduw dus! We trekken de kids een zwembroek aan en zij kunnen lekker in het water. Het badje is klein, dus wij blijven ernaast met de voetjes in het water voor een beetje verkoeling. Mats heerlijk aan het klooien met een leeg flesje en Stan dobbert heen en weer in het badje en verbaast zich over het warme water dat in het midden van het bad stroomt. De mineralen zorgen voor een vreemde structuur van het water, alles wordt erg glad. Na het zwemmen wordt er dus nog even gedouched en dan gaan we naar de auto die Christiaan alsnog heeft opgehaald. Het is 1 uur als we vertrekken en we willen wel wat eten. Maar Mats doet vrij snel zijn ogen dicht en dan rijden we maar verder. Stan heeft nog een appel en klaagt niet over honger. Hij heeft zijn eigen mp3 spelertje met koptelefoon en zijn pilletjes werken goed, dus we kunnen weer wat bochten aan. Het is nog ruim een uur rijden naar het resort. Als Mats wakker wordt, stoppen we alsnog voor een late lunch. De mihoen en nasi of zoiets smaken prima en de kids spelen met wat ijsklontjes tot wij ook genoeg gegeten hebben. We betalen het gigantische bedrag van 5 euro en stappen weer in de auto. 

Gisteravond keek ik nog even op de website van het resort dat ik 's middags had geboekt. Daarop staan veel foto's van olifanten en wordt aangegeven dat er een olifantenkamp naast het park ligt. In de auto vertel ik Stan dat we weer wat olifanten gaan zien, eerder gaf hij aan dat hij dat niet meer wilde. Als we bijna bij het resort zijn is hij de eerste die vol enthousiasme roept dat hij Chang (Thais voor olifant) ziet en ook Mats wijst vrolijk naar de olifanten langs de kant van de weg. We blijken echt midden tussen de olifanten uit te komen, rondom het resort liggen de kampen waar alle dagtours vanuit Chiang Mai naar toe gaan voor olifantenritjes. Als we bij het resort aankomen, zien we ook een olifant aan de overkant van de weg, erg leuk om te zien hoe enthousiast Stan en Mats toch weer worden. Het resort is luxer dan we ooit bezocht hebben. Als we parkeren komt er een golfkarretje aangereden. De medewerker wil de bagage uit de auto halen, maar dit is een grote puinhoop dus dat doen we toch maar zelf. Maar alles gaat op het karretje en wij worden met de spullen naar de lobby gebracht. We zijn snel ingecheckt, Mats pakt de Thaise dames helemaal in, en we krijgen een huisje aan de rivier. De rivier waarin de olifanten dagelijks badderen en hun ronde lopen, die zullen we dus vast wel zien. 

Het huisje is net als de rest van het resort prachtig! Een gigantische badkamer, een wastafel in de kamer in plaats van de badkamer ('raar hè mama, ik kan m'n tanden niet poetsen in de badkamer') en een bed tegen een muur waar je een rondje om kan lopen. Vanuit de kamer kijken we zo in het olifantenkamp en aan de andere kant van de kamer kijken we over het balkon naar de rivier. Als de medewerker vertrekt, stappen we eerst naar buiten en precies op dat moment sjokt er een olifant door de rivier. Hij blijft voor ons huisje staan, spuit af en toe wat water over zijn rug en eet wat van de begroeiing langs de rivier. Verderop staan er nog twee, met een mahout. Stan en Mats vinden het prachtig en Christiaan en ik eigenlijk ook! Precies op een mooi afstandje om je gewoon veilig te voelen, maar zo dichtbij de prachtige dieren! Naast het huisje ligt een privé-zwembadje, dat we delen met een paar andere (lege) huisjes. Bij het restaurant is nog een veel groter zwembad. Maar Stan heeft zijn zinnen gezet op de speeltuin. We bellen naar de lobby voor een golfkarretje en als we bij de weg staan, staat de 'taxi' al klaar. We laten ons eerst naar de lobby brengen, waar ik 2 nachten bij boek. Ondertussen haalt Christiaan nog wat rommel uit de auto. Dan laten we ons door een ander karretje naar de speeltuin brengen, wat een relaxed resort is dit! Terwijl de jongens de speeltuin ontdekken, haal ik wat drankjes bij het naastgelegen River View Café. Ook de schaapjes naast de speeltuin krijgen volop aandacht. De speeltuin ligt vol met zand en na een half uur zweten en in het zand spelen zien de jongens er echt niet meer uit. De 'taxi-chauffeur' moet erg lachen om de twee bruine blije snoetjes van Stan en Mats, die zijn echt toe aan een zwembad. Dus hup, bij het huisje de kleren uit en de zwemkleding aan en het privé badje in. 

Vanuit het badje stappen we even later zo de badkamer in voor een goeie douche en daarna lopen we naar het restaurant. Dit is natuurlijk ook van een ander niveau dan we gewend zijn. De kip Cashew, Pad Thai en tagliatelle carbonara smaken fantastisch, net als de fruitdrankjes en de taartjes die we na het eten nog bestellen. Ik teken voor de rekening van 50 euro, wat een verschil met vanmiddag. We laten ons weer door een 'taxi' naar huis brengen, dit keer mag Stan voorin en hij vind het echt prachtig. Zo simpel, een enkele keer gewoon eens naar een zeer luxe resort waar de medewerkers echt veel aandacht hebben voor de kids en er echt wat te doen is voor ze, heerlijk dat dit kan!!! We gaan hier een paar dagen ontzettend van genieten en dan reizen we door naar Krabi voor een paar dagen strand met Jos, Maartje en Pien!