Kinderspeelparken, vulkanen en bovenop de berg in de Puy de Dome

Het koelt niet meer af die nacht en we slapen slecht. We worden wakker met een strakblauwe lucht. Vandaag mag Stan iets leuks kiezen om te doen en dat wordt een soort pretpark. Parque Mirabel is nog geen kwartier rijden vanaf de camping. Het is een grote speeltuin met kinderboerderij en heel veel picknick plaatsen. Allesbehalve nieuw maar wel met wat schaduw tussen de bomen. De mannen klimmen en klauteren en gaan hard van de glijbaan. De leukste glijbaan is voorzien van banden waar je in moet zitten. Stan roetsjt blij naar beneden en komt verkeerd om op het eindpunt. We hebben gelukkig wat brood en beleg meegenomen, het eten en drinken is hier echt schreeuwend duur. Als wij een broodje eten, komen er een aantal wolken tevoorschijn. Daarna kunnen we ook het deel van de speeltuin zonder schaduw ontdekken. De opblaaspiratenboot is ook een succes, ook hierin zit een glijbaan. Stan vindt het prachtig maar Mats vindt het nogal eng. Als hij een keer te mij samen is geweest, durft hij ook alleen. Maar het duurt heel lang voordat hij dit lachend doet. Als laatste gaan we naar het water speeltuintje, hier heeft vooral Stan lol in het ijskoude water. Met droge kleren aan stappen er even later weer in de auto. 

Op de camping is het ook lekker warm en hier trekken we de zwemkleding aan. Stan en ik gaan eerst zwemmen, Mats ligt nog te slapen in de auto. Het water in het zwembad is mij veel te koud, maar ik zet even door omdat Stan graag wil duiken. De zwembandjes moeten dus af en dan wil ik wel dicht bij hem in de buurt zijn. Hij duikt mijn onderwater camera een aantal keer op en we spelen wat met een balletje. Net als ik het zat ben, komen Christiaan en Mats. Zij vinden het water ook veel te koud en gaan in 't pierenbadje zitten. Dit zwembad bezoek blijft lekker kort. Bij de caravan trekken we weer andere kleren aan en spelen nog even. Dan is het bijna tijd om te gaan paardrijden, Mats kan haast niet wachten. 

Een kwartier voor de afgesproken tijd zijn we bij de paardjes, maar helaas zitten er net andere kindjes op die een half uur mogen stappen met ze. Ik geef aan bij het meisje die de paarden verzorgd dat we een afspraak hadden, maar zij blijkt nergens van te weten, het meisje van gister is er niet. Ik leg uit wat er is afgesproken en ze vraagt ons om een half uur later terug te komen. De speeltuin is dichtbij, dus daar vermaken we ons wel even. Als we de paardjes weer terug zien komen, halen we de jongens uit het klimtoestel en lopen weer terug. Maar tot mijn verbazing is het paardenmeisje er niet meer en zet het meisje dat er nu bij loopt, dezelfde als gisteravond, net een ander kind op het paardje waar Mats op op rijden. Het is al bijna half 7 en dus weer de laatste ronde. Ik zeg in mijn beste Frans tegen het meisje dat we een afspraak hebben, maar ze wil mij niet begrijpen. Stan begrijpt de situatie en wordt al verdrietig en ik ben ook behoorlijk boos geworden. Ik loop naar de campingeigenaar, die mij doodleuk vertelt dat het niet mogelijk is om een afspraak te maken. Met een huilende Mats op mijn arm vraag ik hem of dit dan hun manier is om met klanten om te gaan. Na flink boos te zijn geworden, zegt hij toe dat Stan en Mats nog wel een rondje mogen als het andere kindje terug komt. Ik ben er eigenlijk helemaal klaar mee, maar ja dat kun je een kind van 2 niet uitleggen. We wachten dus een half uurtje bij de andere paardjes, voorkomen dat er weer een ander kind op 'Stan' zijn paardje vandoor gaat en dan is het eindelijk zover... de caps gaan op (veel te groot) en we mogen een half uur met de paardjes rondlopen. De blije koppies van de jongens maken veel goed! We wandelen over de camping en vooral Mats vindt het prachtig. Stan zijn paardje is nogal sterk en trekt een paar keer de teugels uit zijn handen, dus hij is het al snel zat. Na 20 minuten zijn we weer terug. Mats heeft het nog dagen over het babypaardje waar hij op mocht rijden. 

Het is al laat en ik flans snel wat te eten in elkaar. Na een snel spelletje frisbee en jeu de boules is het bedtijd voor de jongens, gelukkig is de temperatuur nu beter dan gisteravond. We gaan op tijd naar bed en voor de eerste keer deze vakantie zet ik een wekker. We gaan de Puy de Dome op met een treintje en die schijnt laat in de ochtend nogal druk en vol te zijn. 

Als de wekker gaat duurt het nog even voordat we allemaal uit bed komen. Ik haal de bestelde broden op en koop treinkaartjes bij de receptie. We verzamelen snel wat spullen voor een picknick en rijden dan naar de voet van de vulkaan Puy de Dome. Vroeger kon je met de auto naar boven rijden, maar sinds een paar jaar moet je de laatste paar kilometer lopen of met een treintje. Voor ons is het treintje ideaal, de kinderen vinden het prachtig. Ze klagen alleen bij de auto al over de kou en we zijn vergeten om vestjes of jassen mee te nemen. Dat wordt nog wat boven... Gelukkig is het in het treinstation en de panorama trein lekker warm. Het uitzicht is fantastisch vanuit de trein, wat een mooi gebied. Het is weer mooi weer, er zijn wel wolken maar het zicht is prima. 

Na een kwartiertje zijn we op het eindstation gearriveerd, bijna boven op de berg. Het is hier 13 graden en het waait behoorlijk, dus koud is het zeker. We kijken wat rond en vinden een plekje uit de wind en in de zon. Het is nog een trap oplopen om bij de top te komen, waar een ruïne en een klein museumpje zijn gebouwd. We halen de jongens over om mee te gaan naar boven, snoepjes en een warm picknickkleed zijn hierbij van grote waarde. Boven zitten we lekker in het zonnetje en Christiaan en ik lopen omstebeurt een rondje om het volledige uitzicht op de andere vulkanen te bekijken. Het is ronduit prachtig!

Na een kort rondje museum wandelen we weer naar beneden. Hier drinken we een heerlijke kop koffie en eten een lekker pannenkoekje. De terugweg met het treintje is al net zo'n feest voor de jongens als de heenweg en veel te snel zijn we weer beneden. Het is pas 12 uur als we weer in de auto stappen en we gaan op zoek naar een picknickplek. Die vinden we op een mooie parkeerplaats met uitzicht op Clermont-Ferrand. 

We overwegen de stad te gaan bezoeken, maar kiezen toch voor een dino-park voor kindere, Paleopolis. Dit is 3 kwartier rijden en dan kan Mats mooi even slapen onderweg. Daar denkt hij zelf heel anders over en hij blijft de hele weg wakker. De moeheid slaat toe en hij wil alleen nog maar op een graafmachine of opgetild worden. In het park kun je van alles leren over paleontologie. Een stapje te intellectueel voor Stan, maar we verwachten dat hij de dino's erg leuk vindt. Dat is ook zo, maar de bewegende dino's vindt hij toch wel eng. Met een bewegingssensor komen de nagemaakte dino's 'tot leven' en hij vergeet spontaan dat er geen dino's meer bestaan. Hij vindt het museum en de interactieve spelletjes wel erg leuk en er is ook buiten genoeg te spelen. Na een uur of twee hebben we het hele park wel gezien, eigenlijk is dit niet zo'n goede keuze met kinderen onder de 8 jaar, het is ook nogal prijzig. Ik koop voor belachelijk veel geld nog wat drinken en dan stappen we in de auto. Mats slaapt al voordat we de parkeerplaats afrijden, helemaal op. 

In plaats van een half uurtje terug rijden naar de camping, kunnen we nu beter nog iets verder rijden. We rijden terug via de Gorges de Chouvigny, een prachtige bergweg langs de rivier Sioule. We stoppen nog ergens om een paar vissen te vangen in het water, terwijl we omstebeurt bij de slapende Mats in de auto wachten. Zo heeft hij ruim een uur de tijd om bij te slapen. Als we in een dorpje bij de camping stoppen om wat te kopen, is hij spontaan klaarwakker. Hij is helaas niet vrolijk wakker geworden, maar heeft nog een paar kilometer om bij te trekken. We besluiten bij het restaurant op de camping te gaan eten, we hebben geen zin om nog eten te kopen en te koken. 

Bij de caravan spelen we nog even en om 7 uur zijn we bij het restaurant. Er is nog niemand, maar we mogen niet plaatsnemen. Het restaurant is vol, als ik doorvraag blijkt dat ze niet genoeg eten in huis hebben. Wat een kansloos verhaal, we zijn nu echt helemaal klaar met deze camping. We hebben onszelf en de kids hamburger met frites beloofd en gaan op zoek naar een alternatief restaurant. We zien alleen traditionele Franse restaurants, met bizar hoge prijzen en ingewikkelde gerechten. Een kwartier later zitten we bij de McDonalds. Het smaakt eigenlijk best goed en de jongens eten meer dan alle andere avonden. We nemen nog een ijsje toe en dan rijden we weer terug naar de camping. Het was een lange dag en we liggen niet veel later allemaal heerlijk te slapen. Morgen rijden we door naar het Zuiden, op nog geen uur afstand ligt de camping waar we nog vijf nachten vakantie gaan vieren met Mariska, Jan-Peter, Noortje en Jente. We hebben er zin in!

Prachtig park in Decize voor de kinderen en door naar de vulkanen

Vandaag is onze laatste dag op camping Vue du Lac en we besluiten iets leuks voor de kids te gaan doen. Na een laat ontbijt en een paar rondjes op de skelters, stappen we in de auto. We rijden weer naar het dorpje Decize, waar we eerder boodschappen haalden. We rijden dwars door het dorpje en zien een soort spookstadje, alles is dicht op maandagmorgen. Een wandeling door 'centre ville' slaan we over en we parkeren de auto aan het begin van een prachtige laan. Aan het einde zou een mooi parkje moeten zijn, de laan is alleen veel langer dan verwacht. Ik haal de auto op en neem de rest mee naar het einde van de laan. 

Hier is inderdaad een prachtig parkje aangelegd, aan het water. Er zijn allerlei speeltuintjes, voor kleine en grotere kinderen. Er is een restaurantje naast, waar we lekker lunchen. De kinderen leven zich lekker uit op de speeltoestellen en als het erg warm wordt, lopen we naar de waterspeeltuin. Het water is ijskoud maar de jongens vermaken zich prima met de fonteinen, waterspuit en andere kinderen. Mats komt klappertandend bij ons en krijgt weer droge kleren aan. Stan speelt nog even door terwijl Mats met Christiaan nog een keer van de hobbeldebobbel glijbaan gaat. Als ze uitgespeeld zijn, beloven we ze een ijsje en we rijden weer naar de Leclerc supermarkt. 

We halen weer boodschappen voor een paar dagen en zoeken naar een paar visnetten, die helaas niet te vinden zijn, heb je zo'n megawinkel, maar de beloofde visnetjes krijgen de kids niet. Wel een lekker ijsje en daarna rijden we weer naar de camping. We bedenken ons onderweg dat we helemaal geen snoep meer hebben, dus we stoppen nog even bij de minisupermarkt in Fours. En jawel, hier liggen naast de snoepjes nog een paar visnetjes. 

Op de camping is het bloedheet. Skelteren is geen optie en we zitten zelf ook niet lekker. Als de boodschappen zijn opgeruimd, stappen we weer in de auto en rijden naar het riviertje van eerder deze week. Met de voeten in het water en in de schaduw is het heerlijk. De kids vermaken zich prima met hun visnetjes en wij trekken een blikje bier open. Met wat hulp van Christiaan heeft Stan het vissen snel onder de knie en er belanden meer dan 10 visjes in zijn netje en in de emmer. Ook Mats is helemaal trots als hij met papa een visje uit het water haalt. Na een uurtje klimmen we weer op de oever en dan lopen er net een heleboel koeien langs de erfafscheiding. De koeien hebben een doel: verkoeling zoeken in het water. Opnieuw is het een mooi gezicht om de koeien in het water te zien, we kunnen het nu nog beter zien dan de vorige keer. Als de koeien afgekoeld zijn, lopen wij net als zij weg van de rivier. Bij de caravan bak ik het eten en we zitten lekker achter de caravan in de schaduw. Opnieuw wordt de avond gevuld met skelteren en voetballen. Mats is bekaf en belandt op tijd in bed. Stan volgt als het donker wordt. Er is storm voorspeld, dus wij slaan nog een paar haringen erbij en ruimen alvast wat spullen op. Het blijft warm en de wind brengt nauwelijks verkoeling. Pas om half 5 's nachts barst het zogenaamde noodweer los en dan koelt het eindelijk wat af.

Op dinsdag stappen we rustig aan uit bed en we eten het restant brood van gister op, ik ben vergeten een vers broodje te bestellen en dan krijg je niets... na het broodje pakken we de caravan in. Stan speelt nog heerlijk op de skelters en Mats wil graag nog in de zandbak graven. Als de jongens uitgespeeld zijn, stoppen we net de kaatste spullen in de bankjes van de caravan en rond half 12 rijden we voorgoed van de camping weg. Een mooie camping hoor, Vue du Lac, vooral voor de kinderen. De koude douches, slechte WiFi en rommelige ontvangst en vertrek maken het voor ons geen aanrader. Stan denkt er heel anders over, dankzij de skelterbaan is dit de allermooiste camping van de hele wereld. Hij heeft er tenslotte al 5 gezien...

We rijden naar het zuiden, voornamelijk over rustige landweggetjes. Onderweg zoeken we naar een bakker of supermarkt om wat te kopen voor de lunch, maar helaas vinden we weinig en de winkeltjes die we vinden zijn alweer dicht voor de lunch, we krijgen toch echt honger en met hulp van Google vinden we uiteindelijk een truckersrestaurant. Het zit vol met chauffeurs en een paar andere toeristen, het lijkt wel een kantine. De huisgemaakte pasta smeekt heerlijk en de kids zijn blij met hun ijsjes als toetje. Ze vermaken zich met kleurpotloden en een hagedisje. Het hagedisje lijkt tikkertje ook wel leuk te vinden, maar na een tik of 10 vind ik het mooi geweest, we gaan verder! 

We hebben nog ruim een uur te gaan en rijden nog steeds niet op een snelweg, maar de route is weer prachtig. Voor de vakanties koop ik altijd wat kadootjes voor de jongens en ze zijn er ook dit keer weer blij mee. Het helpt goed om ze bezig te houden op de achterbank, kleuren en tekenen is veruit favoriet. Ik geef ze na de lunch een kadootje en de autobingo is een schot in de roos. Mats kleurt rustig alle vakjes in en valt dan in slaap. Stan en ik pakken het serieuzer aan: 25 items van koe tot stoplicht en van brug tot politieagent mogen pas weggekruist worden als we ze zien. Ik vind het ook een leuk spel omdat je heel anders naar de omgeving gaat kijken. Strobalen is zo'n item, die zie je in Nederland zelden, maar in Frankrijk zijn ze ontelbaar. Een windmolen daarentegen hebben we 100 km lang niet gezien, dat kun je je in Nederland niet meer voorstellen. De tijd vliegt voorbij en dan rijden we camping Ranch des Volcans op, een van de eerste campings als je vanuit het noorden Parc Naturel Regional des Volcans d'Auvergne inrijdt. Ik ben wel toe aan wat Amerikaanse invloeden en vulkanen hebben op ons allemaal een grote aantrekkingskracht. Stan weet nog heel goed te vertellen over het bezoek aan de Volcan Poas in Costa Rica, ik heb hem wel even uitgelegd wat de verschillen zijn tussen de actieve vulkanen in Costa Rica en de dode vulkanen in dit gebied.

De camping doet zeker Amerikaans aan, de plaatsen zijn netjes in rijtjes aan verharde weggetjes aangelegd en er staan veel campers. De eigenaar spreekt prima Engels en er zijn paardjes. We zoeken een mooie schaduwplek uit en een vriendelijke Franse buurman helpt ons de caravan enigszins recht in het vak te zetten. Dan ga ik met de jongens op zoek naar de paardjes en we bekijken meteen de hele camping. De paardjes vinden we niet, maar we zien wel tipi-tenten, lelijke stacaravans en gedateerde sanitairgebouwen. En heel veel Fransen, we zien slechts twee auto's met Nederlands kenteken. Christiaan haalt ondertussen de luifel en andere spullen uit de caravan. Als wij terugkomen bij de caravan, staat Christiaan met een andere Franse buurman en zijn zoon de luifel op te zetten. We helpen even mee en de tent staat snel. Stan en Mats hebben de grootste lol met het timmeren op een paar eikeltjes. Tijd voor een drankje! 

De jongens spelen met de jeu de boules ballen en de voetbal, de plekken naast ons zijn leeg dus er is ruimte genoeg. Helaas rijdt een buurman over een watergevulde bal heen, bal geplet. De jongens zijn er helemaal verdrietig van en als ik boos naar de buurman loopt komt hij even later met een paar euro om nieuwe ballen te kopen. Stan is blij maar Mats snapt er niets van, het maakt flink indruk. Even later zien ze een buurjongen met zijn hond spelen, de hond vangt de frisbee. Dit is natuurlijk erg interessant en even kater gooien ze omstebeurt ook de frisbee naar de hond. Zonder elkaars taal te begrijpen spelen ze lekker samen en de hond heeft de grootste lol, totdat hij dorst krijgt en in de tent verdwijnt. We oefenen nog even met onze eigen frisbee en dan is het tijd om te eten, te douchen en te gaan slapen.

De woensdag begint lekker warm en rustig. Er is hier een ruimte met Amerikaanse wasmachines dus daar kan onze vuile was mooi in. We wachten tot het klaar is, spelen ondertussen een paar spelletjes en dan gaan we weer eens boodschappen doen. De Leclerc vlakbij de camping is zon'n hypermarche die ik van vroeger herinner. Groots zoals de Walmart in Amerika maar met heel veel vers vlees, vis en fruit. Er is ook een gigantische speelgoedafdeling en naast de nieuwe jeu de boules ballen schaffen we een paar waterpistooltjes aan. Het bbq vlees ziet er hier heerlijk uit dus daar slaan we wat van in en natuurlijk hebben we alweer honger, dus er gaan een vers brood en gebakjes mee. Als ik thuis zo boodschappen zou doen gaan we failliet, maar het is vakantie... 

Het eten gaat in de elektrische koelbox en we rijden richting de bergen voor een picknick. Het is al later dan verwacht, dus we stoppen bij de eerste picknicktafel die we tegenkomen, toevallig met een mooi uitzicht op een kasteelruine. Het brood en vooral de aardbeiengebakjes smaken heerlijk en Stan heeft allerlei vragen over het kasteel. Na het eten willen we een riviertje opzoeken. De riviertjes die we op de kaart zien, hebben we onderweg naar de supermarkt al bezocht en die staan droog. We rijden verder het park in en uiteindelijk naar een klein meertje. Net voordat we daar aankomen, valt Mats in slaap. We stoppen maar kort bij het meertje, je zit er in de volle zon en er zijn weinig visjes, geen plek waarvoor we Mats wakker willen maken. Ik zie een ander meertje op de kaart, nog een stukje rijden verder weg. 

Met de autobingo in de hand vliegt de tijd om en dit meertje ziet er beter uit. Christiaan blijft nog even bij de slapende Mats in de auto als Stan en ik met de visnetjes naar het strandje lopen. Er is hier een soort zwembad in het water gemaakt, compleet met badmeester. Zelf heb ik geen badpak meegenomen en Stan wil liever vissen, we gaan dus maar niet bij het zwembad zitten. Wat een mooi plekje, tussen de bergen, met af en toe een bootje dat langs vaart en lekker veel schaduw van de bomen. Vissen met een netje is hier kansloos, het water wordt op een paar meter van de kant al diep. De hengelaars naast ons vangen overigens ook niets. Toch is er genoeg te zien en met het gooien van stenen in het water vermaken we ons nog een uur, Christiaan en Mats hebben ons dan ook gevonden.

We zijn een aardig eindje afgedwaald van de camping en Stan heeft zijn bingokaart bijna vol als we eindelijk weer op de camping aankomen. Het is bloedheet op de camping en de waterpistolen brengen wat verkoeling terwijl we het eten voorbereiden. Ik kijk met de jongens nog even bij de paardjes, Mats wil dolgraag paardje rijden. Maar het is niet mogelijk om na het eten op een paardje te rijden, dus spreken we af voor morgen. Het is ruim 30 graden en zonder een zuchtje wind blijft de warmte hangen. Rond half tien brengen we de jongens toch naar bed, terwijl we er zelf niet aan moeten denken om in de hete caravan te gaan liggen. Gelukkig is de caravan van veel luxe voorzien en een ventilator brengt voldoende verkoeling om ook Stan te laten slapen. Tegen 12 uur is het nog niet afgekoeld en dan gaan we toch maar slapen. Wat een zweetnacht.

Rondtoeren en een waterval bezoeken in de Morvan

Vanmorgen werden we wakker gemaakt door een opgewekte Mats. Zijn neus was nog flink dik maar hij leek er geen last van te hebben. Mooier is hij er niet van geworden maar hopelijk trekken de zwelling en blauwe plekken snel weg. Helaas waren we vergeten een broodje te bestellen dus het ontbijt bestond uit oud brood en rijstwafels. Vergeleken met gister viel het weer wat tegen, flink veel bewolking en af en toe een paar spetters, maar het was niet koud. 

Na het ontbijt hebben we wat spulllen bij elkaar gezocht en zijn we richting het natuurgebied Morvan gereden. Het mobiele bereik is net zo dramatisch als de WiFi op de camping, daardoor duurde het even voordat we de route konden laden. Het eerste doel was een waterval, de cascades du Dragne. De route was erg mooi, door bossen en landbouwgebieden. De Morvan heeft een glooiend landschap, de heuvels volgen elkaar snel op en alles is redelijk groen. 

Na een uurtje bereikten we het gehucht Dragne, waar de watervallen goed staan aangegeven. Het was alleen even zoeken naar een parkeerplaats, hiervoor zijn nauwelijks voorzieningen. We wandelden eerst een paar honderd meter door het het gras, voordat we het donkere bos inliepen. De wandelwagen kon een heel stuk mee en daardoor was Mats nog fit toen we aan de afdaling naar de waterval begonnen. Hier en daar waren roze pijlen en stippen gespoten die Stan vol enthousiasme zocht. Het klauteren naar beneden ging verrassend makkelijk met de jongens en al snel stonden we bij het beekje dat uit de waterval stroomt. Na een korte klauterpartij stonden we tegenover de waterval van een paar meter hoog. We hebben veel mooiere en imposantere watervallen gezien in de wereld, maar de blik van Mats toen hij zelf de waterval bereikte was goud waard. Hij was duidelijk wel onder de indruk van het vallende water en de spetters als je iets te dichtbij stond.

De waterval hadden we snel bekeken en toen was het tijd om te genieten van dit mooie groene plekje. We hadden de beek helemaal voor ons alleen, we hebben slechts een paar andere wandelaars gezien in de paar uur die we bij de waterval hebben doorgebracht. Ik had wat popcorn, drinken en een picknickkleed meegenomen. Terwijl dit werd weggewerkt, bedachten Stan en Christiaan hoe ze een dam in de beek wilden bouwen. Mats hielp ook dapper mee met het verslepen van stenen, takken en zand. De mannen zijn een uurtje lekker bezig geweest. Toen we honger kregen, zijn we weer naar de auto geklommen. Tot mijn verrassing liepen Stan en Mars enthousiast en zonder te klagen naar boven, terwijl mijn kuiten aardig begonnen te branden. Mats was wel blij toen hij weer in de wandelwagen mocht, maar deze klimpartij was duidelijk geen probleem voor de kinderen. 

In de Morvan liggen een aantal meertjes en bij twee daarvan werd op de site aangegeven dat er ook voorzieningen zijn voor watersport en horeca. We reden naar het dichtstbijzijnde stuwmeer, waar we nog flink moesten zoeken naar iets eetbaars. De supermarkten zijn sowieso dicht op zondagmiddag en restaurantjes zagen we niet. Google gaf alleen een snackbar aan op de kaart en die vonden we: een afgesloten snackwagen. Ik had de hoop al bijna opgegeven toen we toch een terrasje zagen en gelukkig konden we hier om 3 uur wat te eten bestellen. We zaten er heerlijk, de bewolking was deels weggetrokken en de temperatuur helemaal prima. De omelet smaakte ook nog eens goed en met een volle buik gingen we om 4 uur weer verder. We zaten inmiddels een uurtje rijden van de camping af en dit was voor de jongens genoeg tijd om flink te slapen. Ze waren bij de camping niet wakker te krijgen, zelfs mijn vraag of Stan niet wilde skelteren werd met slaperig gemormel beantwoord. 

Bij de tent hebben de jongens nog een tijdje gehangen, totdat Stan z'n skeltervriendje hem kwam halen. Uiteraard was het meteen weer dolle pret op de skelterbaan. Door de late lunch was de honger ver te zoeken, dus voor ons doen gingen we pas laat eten koken. De rijst met kipnuggets en curry smaakte toch prima. Na de spelletjes, voetballen in de schemering, afwas en een hoognodige douchepartij gingen de kids pas laat slapen, ik ben benieuwd of ze hierdoor ook ietsje langer uitslapen morgen... 

Naar Frankrijk met kinderen en caravan

De vakantie begint dit keer niet op Schiphol maar bij oma voor de deur. Na het weekje oefenen in Zeeland gaan we nu voor het eerst echt kamperen met de kinderen. Maandagmorgen pakken we thuis de auto vol en laden bij mijn moeder haar caravan in. De laatste dingen pakken kost meer tijd dan verwacht en pas na 10 uur rijden we met caravan van het pad af, op naar Frankrijk. Ik heb de eerste camping gereserveerd op 500 km afstand vanaf mijn moeder. De kinderen vinden het net als ik maar raar dat we Schiphol voorbij rijden, we gaan toch op vakantie? Zoals ik al eerder schreef, het is even wennen...

Christiaan is al aardig gewend aan het rijden met de caravan, alleen nog niet aan het benzineverbruik. Al in Nederland hebben we oponthoud, het verkeer zit niet mee. Na ruim twee uur rijden stoppen we bij Hazeldonk, we lunchen en tanken nog in Nederland. In België schiet het verkeer helemaal niet op, vooral bij Antwerpen staan veel files door ongevallen. Mijn verwachting om rond etenstijd op de camping te arriveren lijkt kansloos. In België stoppen we nog een keer omdat Stan moet plassen en we nog wel wat lekkers lusten en even later stoppen we nog een keer omdat Stan moet plassen... pas in Frankrijk rijdt het echt lekker door. Stan en Mats gedragen zich prima achterin, ze zijn lekker aan het kleuren en met spinners aan het spelen. Opnieuw hebben we de tablets niet nodig om de achterbank rustig te houden, fijn! Mats valt rond 5 uur in slaap en dan blijven we doorrijden. Om 7 uur arriveren we bij de camping.

Camping 'au bord de l'Aisle' is een typische doorreiscamping, nog geen 5 kilometer van de snelweg. Er zijn een paar speeltuintjes, een gigantische trampoline en een simpel maar enigszins verwarmd zwembad. Na aankomst zetten we de caravan neer, sluiten het stroom aan en gaan eten in het restaurant. Nou ja een soort snackbar, maar de buiken zijn snel gevuld. Tijdens het eten begint het flink hard te regenen en daarom besluiten we de luifel nog maar in de caravan te laten. Het is weer even puzzelen om alle spullen in de auto en caravan te stoppen, maar we krijgen de bedden aan kant en alle spullen droog. We zijn best moe van de reis, alleen Mats heeft bijgeslapen in de auto en kletst lekker verder in zijn tentje. Even na tien uur liggen we allemaal plat.

We zijn de volgende morgen lekker fris na een redelijk lange nacht. We ontbijten in de caravan. De jongens slapen op het bed achterin de caravan, waar we tot hun verbazing ook een tafel met bankjes van kunnen maken. De verse croissants smaken prima! Het weer valt niet tegen, het is niet warm maar in ieder geval droog. Terwijl de kids daarna op hun (loop)fiets de camping en speeltuin ontdekken, zetten wij de luifel op. We zijn wel even bezig om alle tassen en kratten leeg te maken en de caravan in te richten. We ontdekken dat er toch een paar dingen ontbreken in onze bagage, waaronder de schoenen van Stan. Als wij klaar zijn met uitpakken, beginnen de jongens wat vervelend te worden. Tijd voor actie.

's Middags gaan we naar Reims om nieuwe schoenen voor Stan en wat boodschappen te halen. Het is een half uurtje rijden naar de stad en we zoeken eerst een benzinepomp op. Ondertussen zoek ik op Tripadvisor naar een plekje voor de lunch. We halen wat stokbrood en smeerkaas en parkeren de auto naast een ruïne. Tripadvisor bracht ons weer eens naar een mooi plekje: in de ruïne zit een prachtige openbare speeltuin. Naast een groot klimtoestel is er een leuk huisje waar de jongens in willen eten. We zitten ruim een uur op dit prachtige plekje, nog geen 500 meter van de kathedraal. Daar wandelen we vervolgens naar toe. Het gebouw is prachtig aan de buitenkant, ondanks - of voor de jongens misschien wel dankzij - de gigantische stijgers. De buitenkant kan inderdaad wel een opfrisbeurt gebruiken. Van binnen is de kathedraal minder bijzonder en we staan al snel weer buiten. 

Tijd voor zonnebrand, het begint lekker warm te worden. We lopen een rondje door de stad, op zoek naar schoenen en wat boodschappen. Helaas zijn er weinig schoenen zaken die kinderschoenen verkopen en al helemaal niet in de juiste maat. Als we de hele binnenstad gezien hebben, gaan we voor een drankje naar het plein bij de kathedraal. Hier kunnen de jongens lekker rondrennen op een autoloos plein, de betonblokken liggen hier duidelijk met een reden. Wij wachten op het terras tot we de bestelling kunnen doorgeven en dit duurt lang. Te lang en ondertussen zien we de lucht donker worden. Zonder drankje stappen we weer op en met een flinke snelheid zijn we nog net voor de regen bij de auto. We rijden nu naar een gigantische shoppingmall waar we in de grote Intersport wel slagen voor schoenen. De outdoor winkel en speelgoedzaak ernaast bezoeken we ook en met alles dat we nodig hadden (en meer, ideaal die uitverkoop!) stappen we weer in de auto. Het is alweer etenstijd als we op de camping aankomen. Op de skottelbraai warmen we wat poffertjes op en dan kunnen we nog even spelen voordat we naar bed gaan.

Woensdag beginnen we na het ontbijt in het zwembad. We zijn te vroeg en moeten even de zwembad schoonmaker afwachten. Het water is lekker fris, alleen Stan heeft daar geen last van. Een half uurtje houden we het vol en dan krijg ik Stan met moeite mee. Er is een ouder Frans stel in het zwembad en de man, zeker een opa volgens Stan, maakt indruk door op zijn handen door het diepe water te lopen. We douchen tot we weer doorgewarmd zijn en dan eten we een broodje bij de caravan. Het zonnetje is lekker doorgebroken en het wordt goed warm. Langs de camping is een hek geplaatst met daarachter een pad langs de rivier Aisle. We gaan vol goede moed wandelen en de jongens gaan op hun fiets mee. De eerste keer bergaf fietsen is voor allebei even wennen, ze vallen net niet tegelijkertijd. De lol van het fietsen is er snel af en die laten we dus maar in de berm staan. De rivier is erg helder en we zien de vissen zwemmen. Maar de meeste aandacht gaat uit naar de paardjes van de camping, die op het pad staan te grazen. Vooral Mats is gek op paardjes en wil helemaal niet verder lopen. We drinken nog wat op een mooi plekje bij de rivier en dan wandelen we weer terug. De rest van de middag wordt er in de speeltuin gespeeld en gekeken naar andere caravans en campers die worden neergezet. Stan is onder de indruk van de afstandsbestuurbare caravan van een Nederlands stel, zo'n mover lijkt hem wel wat.

Aan het eind van de middag halen we wat boodschappen en ijsjes. We hebben een klein gourmetsetje gekocht en deze doet het verrassend goed. Na het lekkere eten gaan Christiaan en Stan afwassen. Dit beviel ze gisteravond zo goed dat Stan bijna staat te springen van blijheid als hij weer mag afwassen. Kijken hoe lang we dit gaan volhouden! Ik bel ondertussen met de camping waar we morgen naar toe willen en ze hebben in ieder geval een plekje voor 2 nachten. Mats en ik gaan weer naar de speeltuin en na de koffie wil Mats graag naar bed, helemaal bekaf zonder middagslaapje en de hele dag buiten. Stan volgt iets later en als het flink afkoelt buiten volgens wij ook. Morgen weer verder reizen!

We stappen redelijk op tijd uit bed en pakken voor en na het ontbijt de spullen weer in. Helaas regent het vandaag en het ziet er niet naar uit dat de zon nog gaat schijnen. Als het iets minder hard regent, breken we de luifel af en dan zitten de spullen snel in de caravan. We reizen vandaag zo'n 300 kilometer naar het zuiden. Na 2 uur rijden over de snelweg, zoek ik voor de lunch een restaurantje. Google adviseert een brasserie vlakbij de snelweg en bij gebrek aan wegrestaurants rijden we de tolweg af. De brasserie is verrassend chique en drukbezocht voor een donderdag. De hamburgers smaken overheerlijk en de parkeerplaats is groot genoeg om nog even te voetballen voordat we weer in de auto stappen. 

We gaan de snelweg niet meer op, de laatste 150 kilometer gaan over D-wegen. In Nederland kan je je dit nauwelijks voorstellen, maar de snelweg is ruim 130 kilometer omrijden dus we gaan voor de kortste route. Een prachtige route, dwars door verlate dorpjes, prachtige bossen en langs enorm veel landbouw en weilanden. Af en toe wanen we ons echt in de Middeleeuwen, hier heeft de tijd stilgestaan. Er is geen kip op de weg, we komen nauwelijks iemand tegen en in de dorpjes is ook geen mens te zien. We rijden rustig en de reis duurt veel langer dan gepland. De 3 1/2 uur die Google opgaf worden er bijna 6, gelukkig weer bijna zonder gemopper op de achterbank. Stan krijgt wel wat last van buikpijn, in Thailand en Costa Rica moest hij ook aan de primatour om zonder te kotsen de bergwegen door te komen. We dwingen hem weer om een half pilletje te eten en ik weet hoe smerig ze zijn. Het kost dan ook wat moeite, maar het helpt wel. Mats valt lekker in slaap en Stan wordt weer wat vrolijker. Hij mag een tijdje spelletjes doen op mijn telefoon, maar hij kijkt ook lekker met ons mee naar buiten. Wat is reizen met kinderen dan toch leuk. Kunnen de zonnebloemen echt zelf hun hoofd buigen voor de regen? Hoe maken ze zoveel strobalen? Handig toch dat die verkeersborden hetzelfde zijn als in Nederland! zijn een paar mooie vragen en uitspraken vanaf de achterbank. En dan eindelijk zijn we bij de camping Vue du Lac, een camping die ik thuis op internet vond en uitkoos vanwege de Nederlandse eigenaren en de kindvriendelijke faciliteiten. Nog voor we de camping op rijden is de eerste speeltuin al gespot en als ik naar de receptie loop, zitten Stan en Mats al op een graafmachine in de zandbak. Zij vinden het al leuk, nu wij nog.

De eigenaresse van de camping toont mij een beschikbare plek, hier kunnen we zelfs 8 nachten blijven. Pal voor de skelterbaan en met uitzicht op het meertje. Ondanks de regenbui die losbarst zie ik dit wel zitten. Ik schrijf ons in en dan rijden we de auto naar de kampeerplaats. Ondanks de regen zitten de jongens al snel op een skelter. Mats is natuurlijk net even te klein voor de meeste skelters en hij raakt gefrustreerd als de trekkertjes het niet goed doen. Geen meter baan is vlak en bergop fietsen valt natuurlijk flink tegen. Terwijl ik de jongens door de skelterbaan duw, wordt Christiaan geholpen door een vriendelijke buurman. De kampeerplaats loopt teveel af om de caravan recht te kunnen stellen. Buurman graaft een kuiltje en op zijn aanwijzingen lukt het Christiaan om de caravan kaarsrecht te zetten. Ideaal! Het fantastische schepje van buurman wordt bewonderd en na mijn opmerking dat mijn vader ook zo'n schepje had, vindt Christiaan een oeroud exemplaar in de disselbak. Thanks pap, dat kunnen we in vervolg zelf ook. Met de kids erbij zetten we snel de luifel op en ik kook wat pasta in de caravan. We eten onder de luifel terwijl de regen doortikt. 

Na het eten heeft Stan geen tijd voor de afwas, er moet natuurlijk weer geskelterd worden.  Het is droog geworden. Het is lekker druk op de baan en het is leuk om te zien hoe de jongens elkaar helpen. Mats gaat achterop bij een nieuw vriendje en Stan heeft een maatje gevonden met wie hij om en om duwt en geduwd wordt de heuvel op. En dan zo hard mogelijk naar beneden... het gaat telkens net goed. Mats komt bij me met een volle luier en wil naar zijn tentje. Hij slaapt al als Stan ontdekt dat een grote groep ouders en kinderen aan het voetballen is. Hij sluit aan bij het winnende team en we horen hem harder juichen dan alle anderen als er weer gescoord wordt. Helemaal bezweet komt hij wat drinken en dan kan hij ook zijn bed in. Het is al bijna tien uur en het wordt donker. Wij hangen een lampje op en drinken nog wat, weer een dag voorbij!