De keuze voor Thailand was niet al te moeilijk. Na de zeer kostbare reizen naar Costa Rica in 2014 en Canada + VS (Yellowstone) vorig jaar, kunnen en willen we niet weer heel veel geld uitgeven. Natuurlijk is een vakantie naar Thailand niet goedkoop, maar om een idee te geven: 3 weken Thailand gaan ons minder kosten van 2 weken camperreis door Canada + VS. Wat we wel wilden? Mooie natuur, lekker warm en rondreizen met een auto. Dit in combinatie met een mooie strandbestemming, wetende dat de kinderen dat vast het mooiste vinden. We vonden Thailand in 2013 erg mooi maar hebben maar een heel klein deel gezien, er is dus nog genoeg te ontdekken tijdens een tweede reis. Het is wel een fijn idee dat we weten wat we kunnen verwachten qua verkeer, hotels, natuur en cultuur. Dus een ticket naar Bangkok geboekt en dan start het grote plannen.
De voorbereidingDe eerste bestemming Thailand stond voor mij al vast: het noorden. Het eerste idee was om met een huurauto van Bangkok via een aantal bezienswaardigheden naar Chiang Mai te rijden, maar dit kost toch teveel tijd. We willen de kids geen dagenlang in de auto vastzetten, dus kiezen we voor een uurtje extra vliegen op de dag van aankomst. We komen dan 's middags aan in Chiang Mai, waar we lekker een paar dagen gaan bijkomen in een leuk resort. Vervolgens huren we een auto, waarmee we zo'n 750 km gaan rijden door Noord Thailand. Vanuit Chiang Mai vliegen we vervolgens naar het zuiden voor een strandvakantie. De eerste opzet is klaar en dan krijgen we leuk bericht: Jos, Maartje en Pien gaan ook naar Thailand in dezelfde periode. Dit betekent nog meer keuzes maken, maar ook leuke 'andere' dingen doen: ik hoef bij Christiaan niet aan te komen met een kookles, bij Jos wel! En Christiaan gaat ook niet met me mee naar een massagesalon, Maartje vast wel! En voor Stan is het natuurlijk fantastisch, met zijn vriendinnetje op een tropisch strand spelen, welke 4-jarige wil dat nou niet ;-)
Op 28 april is het zover, dan vliegen we weer naar Bangkok. Tot die tijd ga ik de route verder invullen en de kids voorbereiden op de reis met het boekje 'Ikke in Thailand' en de vele filmpjes op YouTube. Heerlijk die voorpret! Een maand vooraf zijn bijna alle hotels vastgelegd, is de auto geboekt en weten we waar we Jos, Maartje en Pien gaan zien. Stan kan niet wachten en vraagt iedere dag hoeveel nachtjes we nog moeten slapen...
Dag 1 - De reis
Niet eerder hebben we zo de dagen afgeteld voor onze vakantie als dit jaar, vooral dankzij Stan zijn kalender en enthousiasme. De koffers zijn gepakt, we hebben alles in 2 koffers weten te krijgen. Daarnaast gaan een draagtas voor Mats, een foto-rugtas voor mij, de Trunky koffer voor Stan en een rugtas voor Christiaan mee. En natuurlijk onze trouwe ouwe wandelwagen die al jaren met ons meereist. Mijn moeder brengt ons naar Schiphol, waar we vanwege de verwachte drukte op tijd aankomen. Van de drukte op Schiphol merken we niets, deels omdat we met 'baby' Mats overal zo door kunnen lopen. Na de douane spelen we in het NEMO Science Center en eten we nog wat bij de grote gele M. Bij het boarden mogen we ook zo doorlopen en krijgen we van KLM een extra stoel voor Mats. Heerlijk een rij van 4 met z'n 4en, dat valt mee! Om 17.45 uur vertrekken we voor een vlucht van 10 1/2 uur. Gelukkig stribbelt Mats niet heel erg tegen als hij in de gordel moet en snel mag de gordel weer los. We spelen wat, lopen wat rond en dan wordt het eten geserveerd. Stan z'n kindermaaltijd van hamburger en friet smaakt nergens naar maar hij eet er flink van. Onze pasta is behoorlijk vies, maar we hebben weer wat binnen.
Na het eten is het rond 8 uur en hopen we dat de kids gaan slapen. Het is nog licht in het vliegtuig, maar als de koffie opgehaald is worden de raampjes gesloten en het licht gedimd. Het duurt uiteindelijk nog tot 9 uur voordat Stan, liggend tussen ons in, en Mats, bij Chris op schoot, in slaap vallen. We proberen zelf ook wat te slapen. Helaas ligt er regelmatig een ander kind te krijsen maar we kunnen wel lekker relaxed zitten. We wisselen Mats een keer af en na een uur of 6 wordt het weer licht in het vliegtuig. We hebben dan nog ruim 2 uur te gaan, maar met een ontbijtje en wat rondlopen gaat dit vrij snel voorbij. Als we eenmaal geland zijn, moeten we lang wachten voor de wandelwagen uit het vliegtuig komt, in de slurf waar het al erg warm is. Dan halen we onze bagage op en checken deze in voor onze volgende vlucht naar Chiang Mai. Ondertussen kunnen Stan en vooral Mats een beetje wennen aan de aandacht van de Thai, er zijn heel wat foto's gemaakt van een vrolijk zwaaiende Mats en onze verlegen Stan.
Als we naar de bagagecontrole lopen, zien we Jos, Maartje en Pien in de rij staan. De timing is perfect, nu kunnen we met z'n allen nog wat drinken en dan naar de gate. De vlucht naar Chiang Mai is maar een uurtje maar we zitten toch in eengroot , half leeg vliegtuig. Stan kan lekker bij het raam zitten en ik heb met Mats een rij van 4. Mats valt tijdens het opstijgen in slaap en wordt wakker als de landing wordt ingezet. Prima! Het vliegveld van Chiang Mai stelt niets voor, maar opnieuw wachten we lang op de wandelwagen. Dan zien we iemand staan met een bordje en kunnen we mee naar de auto van het hotel. Na een half uurtje zijn we bij het hotel, waar we de spullen in de kamer neergooien en snel de zwemkleding aantrekken.
De temperatuur is helemaal prima, het heeft net, voor het eerst in 6 maanden, flink geregend en het is afgekoeld. Het voelt zelfs fris als we uit het water komen. Om 5 uur gaan we douchen en terwijl de kids spelen in de speeltuin op het resort, wordt onze eerste lekkere Thaise maaltijd bereid. Na het eten gaan we terug naar de kamer, Stan vraagt zelfs of hij naar bed mag en Mats en ik liggen niet veel later ook te slapen, in afwachting van wat de jetlag ons brengt. Dit valt enorm mee, we slapen de hele nacht door!
Dag 2 - Even bijkomen
Als ik op m'n telefoon kijk is het al 9 uur, lekker uitgeslapen! Om half 10 gaan we ontbijten en dan trekken we de zwemkleding weer aan voor een dagje zwembad.
Bij het hotel kunnen we fietsen lenen en Maartje en ik fietsen naar de 7/11 voor wat lekkers en luiers voor Mats. Als we terugkomen zijn de kids en de mannen uit het zwembad gekomen om de felle zon te ontwijken. We lunchen en daarna betrekt de lucht. Het begint te regenen, waaien en onweren. De stroom valt uit en we hangen wat rond in de hoop dat het beter wordt. Met een kaartspelletje en een middagdutje zijn de kids toch zoet en vlak voor etenstijd gaat het licht weer aan. Na het eten begint het weer te onweren en gaat het licht weer uit. Gelukkig krijgen we de stroom en daarmee de airco weer terug voor we naar bed gaan. Opnieuw hebben we een rustige en lange nacht. De kids slapen van 9 tot 9 met maar een kort wakker moment van Mats. Ik ben in tijden niet zo uitgerust geweest! Dag 3 - Fietsen in Thailand
Na weer een goede nacht staan we vrolijk op en gaan om half 10 ontbijten. Vandaag willen we gaan fietsen en gelukkig is er van het noodweer van gister niets meer te merken. Helaas heeft Pien een minder goede nacht gehad en we starten daarom rustig op. Jos fietst naar de apotheek voor een hoestdrankje en daarna pakken we de tassen. We kiezen fietsen uit, Stan en ik op een fiets met aanhangfiets en Chris en Mats een fiets met een zitje achterop. Het is lekker warm als we vertrekken, maar dankzij de rijwind is het goed te doen. In een half uurtje fietsen we via twee tempels naar een canyon. De tempels bezoeken we niet, het is te warm voor 200 traptreden naar de eerste tempel en bij de tweede tempel is niet zoveel te zien.
Rond 12 uur komen we aan bij de canyon van Hang Dong, wat als een attractie wordt aangeprezen. Het valt me wat tegen, na de 'echte' canyons in Amerika en Zuid-Afrika ook wel wat verwend. Deze canyon is ontstaan als stuwdam en wordt nu ook voor toeristen gebruikt. Er is een klimwand en je kunt van een hoge 'klif' naar beneden springen. We drinken en eten wat in een restaurantje met uitzicht op de canyon, hier is het prima uit te houden! Als de kids vervelend worden gaan we weer op de fiets terug naar het hotel.We zijn redelijk oververhit van de fietsrit en bij het hotel aangekomen springen we weer in het zwembad. Mats viel op de fiets al in slaap en slaapt lekker verder in de koele slaapkamer. Wat een heerlijk hotel is Little Village Chiang Mai, we hebben een prima kamer met een aparte slaapkamer voor Stan, een keuken en een overdekt terras. Deze kamer ligt aan de rustige, doorgaande weg, maar is slechts 25 meter lopen vanaf het restaurant. Met de meegenomen babyfoon kunnen we gewoon gaan zwemmen terwijl Mats in de airco ligt te slapen. Om een uur of 4 spoelen we ons af en regelen we een taxi om ons naar Chiang Mai te brengen. Maartje en Pien blijven in het hotel, Jos, Christiaan, Stan, Mats en ik stappen in de open taxi voor een rit van ongeveer een half uur naar de nachtmarkt. Op de markt wordt heel veel troep verkocht. Wel een bijzonder momentje is het als om 6 uur wordt omgeroepen dat we uit respect stil blijven staan terwijl het volkslied wordt gespeeld. De hele markt staat ook echt stil. Mats, in de draagzak bij Christiaan op z'n rug, is het hier niet helemaal mee eens. Mats heeft wat zonnebrandcrème in zijn ogen gekregen en in combinatie met het wandelen in de richting van de laagstaande zon huilt hij tranen met tuiten. Toch is hij af en toe nog vrolijk als er bijvoorbeeld een hondje te zien is.
We eten wat saté en loempia's op straat en voor de kids haal ik een paar croissantjes. We bezoeken een mooie houten tempel en lopen bij een andere tempel weer weg als blijkt dat vrouwen niet welkom zijn. Met nog een loempia en wat zoetigheid in de tas zoeken we een taxi op en tegen half 8 zijn we weer bij het hotel. Pien en Maartje zitten te eten in het restaurant en even later gaan we met de kids naar de kamer. We spelen nog wat en om half 9 liggen de jongens weer lekker te slapen. Stan is eigenlijk nog te wakker en roept ons een paar keer, maar om 9 uur kunnen we we weer met de babyfoon naar het restaurant voor een spelletje met Jos en Maartje. Voor het eerst in jaren speel ik weer eens een kaartspelletje, hartenjagen, en ik weet het zowaar nog te winnen ook. Om 11 uur gaan we weer slapen.
Dag 4 - Olifanten voeren
Stan roept me midden in de nacht, dorst. Ook Mats meldt zich even later, maar we slapen toch weer door tot na half 9. We zitten met een dilemma, we willen eigenlijk wel een olifantenpark bezoeken, maar geen ritje maken of een halve dagtour doen. Ook raften of wandelen, wat vaak bij zo'n toer hoort, hoeft van ons niet. We weten wel parken waar dit niet hoeft, maar die zijn minimaal een uur rijden en dat is ook niet ideaal met de kids. We overleggen met hoteleigenaar Hans en hij regelt dat Mae, een van de hotelmedewerksters, ons naar een olifantenpark brengt dat niet te ver weg is. Tegen 11 uur rijden we in de luxe taxibus van het hotel weg. Wij kijken relaxed naar de omgeving en de kids naar een filmpje op het schermpje in het plafond. Onderweg kopen we een paar trossen bananen, waarvan Stan in eerste instantie niet gelooft dat die voor de olifanten zijn.
Na ruim een half uur rijden we door een paar toeristische dorpjes in de bergen en plotseling zien we wat olifanten langs de weg. Deze olifanten worden gebruikt voor de dagtours, maar die worden op het moment niet zoveel geboekt, het is laagseizoen. We kijken vanaf een afstandje naar de olifanten en de kids zijn zeer onder de indruk. Wat gaaf om ze van zo dichtbij te zien! Eigenlijk vind ik het verschrikkelijk dat de olifanten misbruikt worden voor de toeristenindustrie, maar door het rare beleid van Thailand in de afgelopen jaren hebben mahouts weinig keuze. Mae is met ons meegelopen en praat met een mahout, een eigenaar van een olifant.
We mogen de olifanten bananen geven en dan lopen we tussen de olifanten door, bananen in slurfen te geven. Dit gaat Stan en Pien echt te ver, ze vinden het heel eng. Mats lijkt het eerst wel leuk te vinden, maar als zo'n grote slurf te dichtbij komt, haakt hij ook af. Uiteindelijk delen Jos, Christiaan en ik zelf de bananen uit, ik vind het wel heel leuk!! De mahout laat de olifant op m'n hand en arm blazen, wat van Stan niet mag. Van een afstandje moet Stan wel lachen als de olifant m'n sandalen los maakt. We aaien een jonge olifant, alsof je een bezem aait, maken nog wat foto's en besluiten dan te vertrekken. Stan is blij als hij weer in het hok, een soort stalletje tussen de weg en de olifanten, staat.
Het olifantenparkje ligt naast een rivier en Jos heeft aan de overkant al een leuk restaurantje gespot. Over een wiebelende hangbrug bereiken we de overkant. Het restaurantje ligt er prachtig bij, helaas duurt het ontzettend lang voordat het eten geserveerd wordt. We spelen nog even bij de rivier, maar door de olifantenpoep en de bijbehorende muggen houden we het snel voor gezien. Om 2 uur stappen we weer in de taxibus voor de terugrit naar het hotel. Wat een gave, voor ons perfect geregelde tour was dit!!! Stan heeft in de taxi zijn zwembroek al aan getrokken, zijn gewone broek was in de rivier nat geworden. Bij het hotel aangekomen, duikt Stan meteen weer met Pien het zwembad in en Christiaan en ik brengen Mats naar bed. Het is lekker warm geworden en het zwembad zorgt voor verkoeling. Christiaan en Jos fietsen nog eens naar de 7/11 voor wat chips en nootjes en we kletsen wat met andere Nederlandse hotelgasten.
Deze morgen is Mats weer op een normale tijd wakker, om half 8 zit hij rechtop in zijn bedje, net voordat mijn wekker gaat. Ik kleed me snel aan en neem m'n toilettas mee naar buiten, zodat Stan niet wakker wordt. Jos is er ook al uit en we ontbijten snel terwijl de taxi chauffeur al staat te wachten. Hij brengt ons in een half uur naar de kookschool in Chiang Mai. Hier zitten de andere cursisten, 5 Taiwanese studenten en 2 Deense backpacksters, al klaar en de les gaat van start met een kopje kruidenthee. We krijgen het menu waar we een aantal gerechten van mogen kiezen. Als het boodschappenlijstje klaar is, stappen we in een auto en rijden naar een lokale markt. Hier krijgen we eerst uitleg over een aantal gedroogde kruiden en vervolgens over de verschillende verse groenten en kruiden.
Ondertussen koopt de lerares de ingrediënten voor de kookles. We krijgen nog wat tijd om de markt zelf te verkennen. Naast fruit en groente ligt er ook vlees en vis (nauwelijks gekoeld) en wat andere rommel. We nemen een fruitsmoothie en dan is het weer tijd om terug te gaan naar de kookschool.
Nadat we de nodige uitleg hebben gekregen, gaan we van start met de eerste gerechten. De uitleg is erg interessant en we steken er aardig wat van op. Als alle ingrediënten voor de soep en een hoofdgerecht, voor ons een kokossoep en Kip Cashew, gesneden zijn, gaan we met de wokpannen aan de slag. De lerares is erg scherp en fel, dus als we iets fout doen wordt dit meteen duidelijk gemaakt. Toch knap hoe ze controle houdt over 9 mensen die met hete wokpannen bezig zijn, waarvan een enkeling duidelijk nog nooit gekookt heeft. Als de wokgerechten klaar zijn, worden de soepjes gemaakt. Het is allemaal niet heel ingewikkeld, maar vooral een kwestie van goede voorbereiding en de juiste ingrediënten. De soep en Kip Cashew smaken fantastisch.
Onze volgende gerechten zijn loempia's, curry met garnalen of kip en het bekende Thaise dessert Mango Sticky Rice. We maken eerst de vulling voor de loempia's en krijgen dan uitleg over de verschillende soorten rijst en hoe deze te bereiden (vooral veel meer tijd nemen dan voor onze Lassie Toverrijst). Vervolgens gaan we aan de slag voor de curry. Thuis gebruik ik hiervoor pasta's van de toko, hier gaan we aan de slag met een vijzel. Een eyeopener is het gebruik van de verschillende ingrediënten voor de currypasta's, die is namelijk altijd hetzelfde. Alleen gaat er in groene curry groene chilipeper, in rode curry rode peper en in Panang (rode) curry gaat dan ook nog wat pinda. En dan begint het meppen in de vijzel, met behoorlijk wat kracht moeten alle ingrediënten fijngemalen worden. Vooral de limoengras is taai spul en we staan om en om bijna een half uur in de vijzel te duwen. Ik doe dit uiteraard niet goed en krijg uitgebreid uitleg. Ook het loempia vouwen is nog niet zo makkelijk als het eruit ziet, maar uiteindelijk heb ik 3 mooie loempiaatjes klaar voor de frituur. Als dit gefrituurd is en de curry gewokt met kokosmelk en garnalen, kunnen we weer aan tafel. Ook deze gerechten smaken overheerlijk en de rijst met mango nemen we mee naar het hotel. Het is alweer na 2 uur als we afscheid nemen van de juf, wat een fijne kookles was dit! We nemen een taxi terug naar het hotel en deze chauffeur rijdt supervoorzichtig, we zijn dan ook pas om 3 uur terug. 
Ondertussen hebben Christiaan, Maartje en de kids lekker gezwommen en onze huurauto in ontvangst genomen. Er is zelfs al een rondje gereden. Onze Toyota Fortuner is perfect, lekker ruim! We zwemmen nog even en besluiten dan met de auto naar een restaurantje te rijden, we passen er makkelijk in met z'n allen! 
De keuze valt op een Italiaan, waar we heerlijke pizza's eten die iedereen zelf kan samenstellen. Mats zit heerlijk te eten, meer dan ooit, maar blijkt na het eten ook een gigantische poepluier te hebben. Christiaan en Jos rijden even naar de 7/11, want onze luiers liggen nog in het hotel. Als Mats verschoond is en de koffie's en tiramisu in een zakje worden meegegeven, rijden we terug naar Little Villlage, waar de kids meteen naar bed kunnen. Wij genieten van ons (voorlopig) laatste avondje samen en dit keer wint Christiaan het potje hartenjagen.
Dag 6 - Naar Doi Ithanon Nationaal Park
De volgende ochtend staan we weer rond half 8 op, nu moeten de koffers ingepakt worden. Als alles klaar staat, gaan we ontbijten en daarna laden we de auto vol. We nemen afscheid van het hotel en rijden dan naar het Nationaal Park Doi Ithanon. Hier is de hoogste berg van Thailand te vinden, maar voordat we op de bergtop aankomen, hebben we een aantal stops gepland. Jos, Maartje en Pien rijden in een taxi achter ons aan. Eerst pauzeren we na ongeveer een uur bij de Mae Klang waterval. Dit is niet meer dan een kabbelend beekje met hier en daar een mini watervalletje, maar er zijn wel overal tafels gebouwd op en naast het water. De kids krijgen hun zwemkleding aan en vermaken zich natuurlijk prima met de stenen en het stromende water. Wij helpen ze af en toe over een steen heen en relaxen met een drankje aan de kant.
De volgende stop is de Wachiratan waterval, dit is een spectaculairder exemplaar. We gaan eerst lunchen met rijst en kip en smeren ons nog maar eens goed in met zonnebrandcreme. Dan wandelen we naar de voet van de waterval, wat een mooie plek is dit! We kijken uitgebreid rond en nemen heel wat foto's, totdat we wel weer de airco in willen voor het laatste deel van de route naar de top. 
Bovenop de berg is het heerlijk koel, slechts 19°C en daardoor zien we ook hele andere begroeiing. Het park is wat ons betreft prachtig! We rijden en wandelen door een regenwoud, we zien zelfs een aapje op de weg en natuurlijk genieten we bij de watervallen. Op de top wandelen we een paar honderd meter langs een gedenkteken en offerplaats en dan rijden we een paar kilometer terug naar de 2 Chedi's. Deze tempels zie je al van ver op de berg staan, maar wat je dan nog niet ziet is de prachtige tuin eromheen. We betalen wat entreegeld en dan kunnen we met een roltrap naar de tempel. De kids rennen lekker rond en ook hier maken we veel foto's. Helaas is het uitzicht niet heel bijzonder, doordat er mist om de berg hangt zie je nauwelijks iets.
Om half 4 is het toch echt tijd om te vertrekken, we nemen afscheid van Jos, Maartje en Pien die met hun taxi weer naar Little Village gaan en wij rijden de andere kant op, richting Mae Hong Son. Helaas rijden we een paar keer fout, waardoor we tot 6 uur onderweg zijn. De wegen zijn goed (behalve die we dus fout reden) maar wel enorm bochtig. De kids vallen allebei lekker in slaap en daardoor kunnen we toch rustig verder rijden. Als we het NP Doi Ithanon uitrijden, verandert het landschap, dit wordt eentoniger en ziet er droger uit.
Na de vele bochten arriveren we eindelijk bij Hot Coffee B&B, een lodge die er op de plaatjes erg mooi uitzag en bijna niets kost. Het blijkt ook niet veel te zijn. Zo is er geen airco en een warme douche is ook lastig. Wel eten we weer lekker, spelen de kids nog even fijn in de speeltuin en slapen we uiteindelijk allemaal prima. Ik hoef nog geen 30 euro af te rekenen, inclusief het eten en de hete koffie.
Dag 7 - Ontelbaar veel bochten in de Mae Hong Son loop
Vandaag hebben we ongeveer 125 kilometer op het programma, door de bergen naar de stad Mae Hong Son. Ik heb me zwaar vergist in de bergweggetjes, niet dat ze heel slecht zijn maar de bochten zijn niet te tellen. Eigenlijk schudden we gewoon continu van links naar rechts en weer terug. Na een uurtje is Mats in slaap gevallen na een kwartier boos krijsen. Niet veel later meldt Stan dat hij een zere keel heeft, dit blijkt zijn omschrijving te zijn van misselijkheid. Hij wil graag voorin zitten, mag dat? Nog geen seconde later komt zijn hele ontbijt eruit, hij blijft maar overgeven. Gelukkig is de bekleding van leer en valt de schade mee, ik kan het makkelijk schoonmaken. Chris trekt ondertussen Stan zijn vieze kleding uit en dan besluiten we Stan maar voorin op schoot te nemen. Misschien dat het helpt?
Een plastic zakje erbij voor als het weer fout gaat blijkt wel slim te zijn. Nog 3 keer moet hij overgeven en hij hangt als een vaatdoek bij me op schoot. Toch besluiten we nog verder door te rijden, Mats slaapt nog en we moeten toch naar het volgende hotel. Als Mats zijn ogen open doet, mag hij ook voorin zitten. Als Stan het derde plastic zakje nodig heeft, lacht Mats hem helemaal uit en zit er met grote ogen naar te kijken.
Nu stoppen we bij het eerste winkeltje dat we zien. Hier eten we een ijsje. Stan is weer helemaal fit als hij de auto uit is. We bezoeken een tempeltje en voeren Stan een primatour pilletje. In een overdekt bushokje wachten we totdat het pilletje gaat werken, ik was even vergeten dat je hier een uur voor moet rekenen. We moeten nog een half uur rijden, maar willen hem niet nog eens laten spugen. Helaas gaan we dan toch te snel weer op pad, hij meldt vrijwel direct weer een zere keel. We stoppen opnieuw, nu bij een restaurantje. Hier spelen de kids met een buurjongetje van het restaurant en eten we een prima nasi met gebakken ei. Als we een half uur later weer op pad gaan, blijkt het pilletje zijn werk te doen. 
Een half uurtje later rijden we langs de afslag naar het Fern resort, een kilometer of 5 voor Mae Hong Son. We gaan nog even naar het stadje om geld en drinken te halen. Stan vraagt tussen twee bochten in om snoepjes, dus die voelt zich prima. We bezoeken een 7/11 waar ze alles hebben behalve zonnebrandcrème. Helaas is de apotheek gesloten en kunnen we dus geen zonnebrand crème kopen. We zijn onze tube ergens kwijt geraakt en we kunnen eigenlijk niet zonder. Toch rijden we maar naar het resort, dan maar gezichtscrème op de benen smeren. Het is hier 39°C en volop zon, gelukkig beginnen we wel te wennen aan de hitte. Het Fern resort is prachtig, het bestaat uit een tropische tuin met circa 30 huisjes, die vrijwel allemaal leeg zijn nu in het laag seizoen. We krijgen welkomstdrankjes en worden geholpen met de bagage, heel fijn!Ik was eerst wat kleding en dan trekken we de zwemkleding aan. Het zwembad is niet heel bijzonder, maar brengt in ieder geval verkoeling. Na een uurtje gaan we weer naar het huisje, waar we nog even spelen en douchen voordat we naar het restaurant gaan. Als we het eten besteld hebben, ziet Mats een schoonmaakster met een bezem. Met handen en voeten (en een beetje hulp van mij) maakt hij duidelijk wat hij wil en even later is hij ook lekker aan het vegen. Stan is jaloers en jawel, er is nog een kleine bezem beschikbaar. Vervolgens eten we heerlijke patatjes en Kip Cashew, mijn steak is helaas nog droger dan een schoenzool. Ik heb vandaag geen zin meer in rijst, maar je kunt hier gewoon beter Thais bestellen.
Na een filmpje en spelletje op de tablets is het bedtijd voor de kids, Stan ligt op een dik matras op de grond en Mats mag in zijn tentje slapen. Wij zitten nog een tijdje voor ons huisje, helaas redt de babyfoon het niet naar het restaurant. Niet dat daar veel gezelligheid is, het resort is uitgestorven. We zullen wel weer op tijd naar bed gaan, want zonder dikke gordijnen en met de vele jungle geluiden verwacht ik dat de kids weer lekker op tijd wakker worden.
Dag 8 - Tempels en grote vissen bij Mae Hong Son
Dag 8 - Tempels en grote vissen bij Mae Hong Son
We gaan vandaag opnieuw een poging wagen om zonnebrandcrème te kopen, en dan niet die Thaise rommel waar je alleen maar witter van wordt. Na een flinke zoektocht in Mae Hong Son lukt dit. Ik koop ook wat snoepjes, waarmee ik de kids bezig houd in de auto tot we bij de tempel aankomen die we willen bezoeken, de Wat Phra That Doi Kong Mu. Het is al lekker warm geworden en we kijken dan ook redelijk snel rond. De tempel bestaat uit een tuin met mooie beelden en een oude trap die naar de tempel bovenop de berg leidt (te warm) en een tempelruimte met een beeld van een liggende Boeddha. Geen slapende, want de ogen zijn open.
Als wij deze tempel inlopen, gaan de monniken zich net klaarmaken voor een vroege lunch. Stan kan zijn ogen niet van de oranje jurken afhouden, hij heeft ze wel vaker gezien maar nu er leeftijdsgenootjes tussen zitten, maakt het veel meer indruk. Als wij onze schoenen weer aantrekken, horen we de monniken bidden voor het eten met een bijzonder gezang. Mats en Stan blijven om een hoekje kijken, ze willen eigenlijk niet mee. Stan heeft de rest van de dag allerlei vragen over de monniken, waarom leven ze bij Boeddha, waarom hebben ze een oranje jurk aan, moet hij ook monnik worden? Dit maakt reizen met kinderen zo bijzonder, vragen waar je zelf nauwelijks bij stil staat vragen nu om een tactisch maar duidelijk antwoord. 'Eh nee Stan, jij mag zelf kiezen wat je worden wilt' was gelukkig een goed antwoord. 
Na het tempelbezoek rijden we door naar het park Tham Pla, oftewel Fish Cave. Vanaf de parkeerplaats lopen we in nog geen kilometer naar een vijver waar talloze dikke vissen zwommen. Ze wonen officieel in een grot, waar je ook kunt kijken. Je kunt de grot niet in, erg jammer want we hoopten op wat verkoeling. Bij de ingang en de visvijver kochten we wat voer voor de vissen en de kids hadden een topuurtje. Mats heeft 232 keer vissie vissie gezegd en was het liefst achter het voer aangedoken, Stan vond het zo leuk dat hij zijn verlegenheid en angst overwon en zelf met een bankbiljet meer voer voor de vissen ging kopen. Een zeer geslaagd kinderuitje dus! Naast het park is een Thais foodcourt, meerdere 'restaurantjes' en lange tafels met banken. We kopen een ijsje voor de kids en bestellen zelf wat Thais eten. Het is warm, heel warm! We drinken een paar liter ijsthee en het eten smaakt prima. Stan en Mats gaan met de Thai naar een kraantje om hun handen te wassen. Uiteraard blijft de rest niet droog, wat voor veel lol onder de Thai zorgt.
Als we weer in de auto stappen, verwachten we dat de kids gaan slapen, maar dit is niet het geval. We rijden daarom terug naar het resort, lekker zwemmen! Het zwemmen duurt minder lang dan gepland, rond 3 uur betrekt de lucht en als we gedonder horen, gaan we snel naar ons huisje. Te laat, we lopen door een flinke regenbui. Het onweer barst echt los als we bij ons huisje zijn, waar we op het balkon gaan kijken. Opeens begint het gigantisch te stormen en ik kan nog net op tijd de kleding naar binnen halen die hier lag te drogen. We gaan snel naar binnen maar het voelt niet veilig. De bomen waaien alle kanten op en we horen dat er bomen omvallen. We twijfelen of ons huisje wel de veiligste plek is, er staan diverse bomen om ons heen. Als we naar de lobby rennen, is er net een tak door het bladerdak van de lobby gevallen. De boekenkast eronder krijgt een volle laag water. De dame bij de lobby zegt ons terug te gaan naar ons huisje, de bomen om de lobby zijn ook groot en oud en ons huisje heeft tenminste een stenen dak.
De ergste storm is net zo snel voorbij als dat ie kwam en we zien overal op het resort takken en troep liggen. Als ook de regen weer minder is, ga ik even kijken bij onze auto of daar geen boom op is gevallen. Dit is gelukkig niet zo, we stonden op een goede plek. Het busje van het hotel heeft wel een boom opgevangen en de mannen van het hotel zijn al begonnen met het weghakken van de takken . Het ziet er ernstiger uit dan de paar flinke deuken op het dak en een afgebroken spiegel wat uiteindelijk de enige schade blijkt te zijn. De huurauto van een Nederlands stel die ernaast staat is zowaar onbeschadigd, wat een mazzel hebben ze daarmee.
Door de storm is er geen stroom meer in het dorpje waar het resort ligt, er is een boom op de stroomkabel gevallen. Dit wordt gerepareerd, maar ik wil hier niet op wachten. We kleden ons om en stappen in de auto, in Mae Hong Son zou wel stroom moeten zijn. Onderweg zien we de plaatselijke schade, er zijn diverse bomen omgevallen en een waterleiding spuit het water hoog de lucht in. De schade wordt snel verholpen en de omgevallen bomen zijn al omgezaagd, dus we kunnen gewoon doorrijden.
We gaan naar een pizzeria waar we lekker eten. Daarna stel ik voor om in het donker naar een parkje te gaan, waar je een mooi uitzicht hebt op de tempel aan de overkant v an een meertje . We halen wat cakejes en koude koffie bij de 7/11 en op Stans verzoek nemen we een picknickkleed mee. We zitten heerlijk nog even, het is flink afgekoeld, en het uitzicht is best mooi! Rond half 8 rijden we weer naar het huisje, waar we Mats slapend vanuit zijn autostoeltje zijn slaaptentje in tillen. Stan gaat ook snel slapen en dan drinken wij nog wat voor ons huisje. Ook boeken we een kamer in Pai, waar we de volgende dag naar toe rijden.
Dag 9 - Opnieuw veel bochten op de Mae Hong Son Loop
De ergste storm is net zo snel voorbij als dat ie kwam en we zien overal op het resort takken en troep liggen. Als ook de regen weer minder is, ga ik even kijken bij onze auto of daar geen boom op is gevallen. Dit is gelukkig niet zo, we stonden op een goede plek. Het busje van het hotel heeft wel een boom opgevangen en de mannen van het hotel zijn al begonnen met het weghakken van de takken . Het ziet er ernstiger uit dan de paar flinke deuken op het dak en een afgebroken spiegel wat uiteindelijk de enige schade blijkt te zijn. De huurauto van een Nederlands stel die ernaast staat is zowaar onbeschadigd, wat een mazzel hebben ze daarmee. Door de storm is er geen stroom meer in het dorpje waar het resort ligt, er is een boom op de stroomkabel gevallen. Dit wordt gerepareerd, maar ik wil hier niet op wachten. We kleden ons om en stappen in de auto, in Mae Hong Son zou wel stroom moeten zijn. Onderweg zien we de plaatselijke schade, er zijn diverse bomen omgevallen en een waterleiding spuit het water hoog de lucht in. De schade wordt snel verholpen en de omgevallen bomen zijn al omgezaagd, dus we kunnen gewoon doorrijden.
We gaan naar een pizzeria waar we lekker eten. Daarna stel ik voor om in het donker naar een parkje te gaan, waar je een mooi uitzicht hebt op de tempel aan de overkant v an een meertje . We halen wat cakejes en koude koffie bij de 7/11 en op Stans verzoek nemen we een picknickkleed mee. We zitten heerlijk nog even, het is flink afgekoeld, en het uitzicht is best mooi! Rond half 8 rijden we weer naar het huisje, waar we Mats slapend vanuit zijn autostoeltje zijn slaaptentje in tillen. Stan gaat ook snel slapen en dan drinken wij nog wat voor ons huisje. Ook boeken we een kamer in Pai, waar we de volgende dag naar toe rijden. Dag 9 - Opnieuw veel bochten op de Mae Hong Son Loop
Wekker Mats begint om half 7 met zijn papa mama lied en dan ligt Stan ook weer snel bij ons in bed. Ik ga eruit en pak alvast de koffers in. Na het ontbijt wandelen we een kort stukje van de nature trail bij het hotel, over een prutpad en een hangbrug. Hier zien we ook verschillende bomen die zijn omgevallen en op het hele resort liggen takken en troep. De tuinmannen hebben genoeg te doen! Na de wandeling gooien we alle spullen in de auto, checken uit en gaan op pad. We rijden naar een bamboe brug, die in een rijstveld is gebouwd en twee mini-dorpjes met elkaar verbindt. Het is bloedheet in de volle zon, ook al is het pas 10 uur. Aan de overkant drinken we een koud drankje en kijken we bij de werkmannen rond. Stan vind het mateloos interessant om bouwvakkers aan het werk te zien. Het tempo ligt hier over het algemeen erg laag en Christiaan krijgt uitgebreid uitleg over het restaurant met visvijver dat hier gebouwd wordt. Dan wandelen we snel weer weer terug naar de au to, we beginnen ons kookpunt te naderen. Mats wordt flink boos als hij niet zelf mag lopen en gaat helemaal uit zijn dak als ik niet, in de volle zon, met hem een paar stenen olifanten wil aaien. Snel in de auto, klaar!
Mats valt met een flesje melk toch nog rustig in slaap en dan beginnen we aan de route naar Pai. Opnieuw dwars door de bergen en ondanks de primatour vind ik Stan erg stil. Als ik hem voorin op schoot neem, trekt hij wel wat bij en zo rijden we een klein uurtje bocht na bocht na bocht na bocht. Het uitzicht is af en toe prachtig, ondanks de mist/rook die om de bergen hangt doordat veel land wordt afgebrand. Als we daadwerkelijk stukken berm in brand zien staan, bedenkt Stan hele scenario's hoe we dit kunnen oplossen. De b randweer bellen heeft geen zin, die spreken alleen Thais, dus dan maar zelf blussen. We rijden natuurlijk lekker door en ondertussen wordt Mats weer wakker. Hij wil ook voorin, maar daar heb ik geen zin in. Stan weer naar achterin is een betere oplossing en dan is Mats ook weer enigszins rustig te krijgen.
We zoeken naar een plek om te stoppen, maar er is niet veel. In een dorp stoppen we bij een 7/11. Het is eigenlijk nog wat vroeg voor een lunch en daarom wandelen we over de lokale markt. Ook indrukwekkend voor een 4-jarige en Stan kijkt zijn ogen uit. Hij mag een paar slippers van me uitkiezen omdat we alleen sandalen voor hem mee hebben. De meeste slippers zijn echt te lelijk om aan te zien maar hij kiest uiteindelijk een paar crocs. Als een kind van zijn moeder zo blij is hij met zijn nieuwe schoenen en ze gaan de hele dag niet meer uit. En dat voor nog geen 3 euro...
We zoeken naar een plek om te stoppen, maar er is niet veel. In een dorp stoppen we bij een 7/11. Het is eigenlijk nog wat vroeg voor een lunch en daarom wandelen we over de lokale markt. Ook indrukwekkend voor een 4-jarige en Stan kijkt zijn ogen uit. Hij mag een paar slippers van me uitkiezen omdat we alleen sandalen voor hem mee hebben. De meeste slippers zijn echt te lelijk om aan te zien maar hij kiest uiteindelijk een paar crocs. Als een kind van zijn moeder zo blij is hij met zijn nieuwe schoenen en ze gaan de hele dag niet meer uit. En dat voor nog geen 3 euro...
We moeten vervolgens nog 30 kilometer rijden, hier doen we 3 kwartier over. Bocht na bocht na bocht, maar het rijdt wel prima. We rijden direct door naar ons geboekte resort, wat er nogal kaal uitziet. We krijgen een veel te kleine kamer, ik blijk niet het juiste geboekt te hebben. Nou ja, je kon deze kamer boeken voor 4 personen volgens Agoda, maar het is toch echt maar een 2-persoons kamer. Na wat gedram krijgen we een familyroom, maar mede omdat er toch geen restaurant bij het resort zit, er nergens schaduw is en het zwembad schoongemaakt moet worden, heb ik het eigenlijk wel gehad hier. Jammer van het geld, maar we gaan weg.
We rijden naar een ander resort, wat in een soort snoepfabriek stijl is opgezet. Hier ligt het halve dorp in het grote zwembad . Gezellig druk dus, maar een heerlijk zwembad met een ondiep deel. Dat we maar een kleine kamer hebben, nemen we voor lief.
Dag 10 - Pai is een leuk stadje!
Ons rustig aan dagje begint met een ontbijtje bij het zwembad van het hotel. Het ontbijt stelt niet veel voor, maar met een broodje in de buik beginnen we de dag goed. We gaan eerst naar een waterval waar we verwachten te kunnen zwemmen. Rondom Pai liggen veel watervallen, maar voor de meeste moet je een flinke wandeling maken om bij de waterval te komen. Dit is met de kids geen doen, dus we kiezen voor een exemplaar waar je makkelijk naar toe kunt lopen vanaf de parkeerplaats, de Namtok Mor Paeng. In het weekend zou het hier volgens internet druk kunnen zijn met Thai die gaan recreëren, dus dan kun je er vast zwemmen. Het is zondag, daarom vertrekken we op tijd.
We rijden in een half uurtje naar de waterval en de parkeerplaats is helemaal leeg. De wandeling stelt inderdaad nauwelijks iets voor, maar de waterval helaas ook niet. Het is een prachtig stukje natuur, maar er stroomt nauwelijks water en daardoor zijn de poeltjes groen van de algen. Het nodigt dus totaal niet uit om te gaan zwemmen. We wandelen na elkaar een rondje terwijl Stan en Mats zich vermaken met wat achtergelaten buizen en een picknickkleed. Na een half uurtje hebben we het wel gezien en we besluiten terug te gaan naar het hotel. Vooral op verzoek van Stan, hij wil dolgraag zwemmen.
Om 11 uur zijn we weer terug en trekken we de zwemkleding aan. Het is lekker warm buiten, dus we kunnen wel wat verkoeling gebruiken. We hebben het zwembad voor ons alleen, er komt even later alleen nog een jong Thais meisje bij. Gelukkig is er een beetje schaduw in het zwembad, zodat we niet helemaal levend verbranden. We genieten volop met de kids omdat ze het zwembad allebei prachtig vinden. Een uur lang wordt er volop gespetterd en gegild,w at hebben ze een lol. Na een uurtje vind ik het wel mooi geweest en krijg ik honger. Ik heb ook kippenvel, ongelofelijk bij 40°C buitentemperatuur en zeker 33°C watertemperatuur. Ik heb al een paar maaltijden niet zo lekker gegeten en wil graag het stadje in voor een goede lunch. Gelukkig zijn de mannen over te halen en even later rijden we met een adres van Tripadvisor in het navigatiesysteem naar Burger Queen Pai.
Pai is een typisch backpacker stadje, overal gezellige winkeltjes, restaurantjes en hostels, veel jongeren op straat en een relaxed sfeertje. We moeten midden in een wandelstraat zijn, waar geen parkeergelegenheid is. Bij een lodge zien we nog een plekje en daar zetten we 'm ongevraagd maar neer. Het hamburgertentje wordt net geopend, de stoelen worden van de tafels gehaald en we kunnen binnen zitten. Naast ons tafeltje is een spelletjestafel en we vermaken de kids met een potje 4-op-een-rij oftewel veel schijfjes in het rooster laten vallen. Mats is op het moment erg bezig met van alles dat ergens in kan, dus dit vindt hij ook helemaal leuk! We zitten relaxed en mede daardoor smaakt het eten ook fantastisch, heerlijk zo'n versgemaakte hamburger en versgesneden dikke friet met knoflook-dipsaus. Mats vind de knoflook dip ook erg lekker dus het bakje is snel leeg. Als we het eten op hebben, vallen zijn ogen dicht, klaar voor zijn middagslaapje. Stan mag nog even als een echte backpacker zijn naam op een muur schrijven en dan lopen we terug naar de auto.In de auto slaapt Mats meteen en Stan mag bij mij voorin, zodat we nog even een stukje in de airco kunnen rondrijden. We willen wel een Boeddha beeld bezoeken dat we vanuit het hotel op een berg kunnen zien staan. Als we de tempel bereiken, blijkt dat we een flinke trap op moeten lopen om bij het beeld te komen. Daar is het nu echt te warm voor. We gaan maar naar het hotel, het is te warm om nog actief te zijn.
Bij ons huisje hopen we Mats nog even in zijn tentje verder te kunnen laten slapen. Maar helaas, hij doet zijn ogen wijd open en heeft duidelijk andere plannen. We vermaken de kids en onszelf een paar uurtjes in het huisje met een filmpje, boekje, liedje en spelletje. Ik speur verschillende websites af voor een nieuw hotel voor morgen of eigenlijk voor de laatste 3 nachten in Noord-Thailand, het hotel dat ik vooraf had uitgekozen heeft geen airco en dat is echt een must. Ik zie wel andere resorts in de buurt van waar we willen zijn, maar het is allemaal 'wel ok'. We boeken alles via Agoda of Booking en dan met hulp van Tripadvisor kies ik het leukste hotel uit. Maar rondom Chiang Dao vind ik niets wat me echt aanstaat. En eigenlijk wil ik na het gedoe bij het Pai Iyara hotel ook geen 'wel-ok' hotel meer boeken. Net als ik er klaar mee ben en besluit vanavond wel een nieuwe poging te gaan wagen, zie ik het Sibsan resort. Een 5 sterren resort, dit is meestal veel te duur voor ons. Dankzij het laag seizoen gaan de superior kamers nu weg voor maar 70 euro per nacht. Ik zocht tot nu toe alleen onder de 60 euro, dus daardoor heb ik 'm gemist. Het resort ziet er op Agoda prachtig uit met zwembaden en een speeltuin en na overleg met Christiaan en Stan boek ik daar een nacht.
Rond 5 uur stappen we weer in de auto naar Pai. We kijken even rond bij twee tempels in het dorpje en wandelen over de markt die net begint. Het is nog vroeg, de markt is eigenlijk pas vanaf 6 uur. We kopen wat we nodig hebben en rijden dan nog naar een lokale markt. Stan wil graag crocs voor Mats uitzoeken, aangezien Mats nu telkens zijn crocs probeert in te pikken. Dit lukt op de lokale markt en dan is het tijd om te eten. Ik zie verschillende lekkere dingen bij de stalletjes op de markt, maar Christiaan zijn eetlust wordt alleen maar verpest door het straatvoedsel. We gaan dus op zoek naar een restaurant en Stan mag kiezen wat het moet worden.
Het is even zoeken, maar dan vinden we een restaurant waar pancakes op het menu staan. Ik verwacht gewone pannenkoeken en bestel er 4, voor ieder 1. Blijken het van die mega dikke, grote Amerikaanse pancakes te zijn, 1 voor allen had ook goed geweest... Ik krijg er nog een fruitshake bij die ook erg groot is uitgevallen, dus met overvolle buiken wandelen we weer naar de auto. Met nog ruim anderhalve pancake in een box. Om vervolgens op 15 meter van de auto een bord 'creperie' te ontdekken, oeps. Het is 39°C als we weer in de auto stappen, toch bijzonder dat dit helemaal niet meer extreem warm aanvoelt. In het donker vinden we makkelijk de weg terug naar het hotel, waar de jongens zonder tegenstribbelen gaan slapen en wij nog een uurtje op het balkonnetje zitten.
Dag 11 - Pong Duet Geisers en een fantastisch resort
De afgelopen jaren hebben we diverse vulkanische gebieden bezocht. Natuurlijk de prachtige vulkanen en het park Rincon de la Vieja in Costa Rica, maar vooral NP Yellowstone vorig jaar was een hoogtepunt wat betreft geisers en pruttelpotten in de aarde. Ook in Noord-Thailand heb je een paar van dit soort plekjes, maar het haalt het natuurlijk niet bij Yellowstone. Toch waag ik het erop en laat Christiaan vandaag naar de Pong Duet geiser rijden. Het is bijna 2 uur sturen vanaf ons hotel, dus we gaan op tijd op pad. Stan heeft netjes een uur daarvoor zijn primatour pilletje opgegeten, want de route zal weer erg bochtig zijn. Hij klaagt toch weer over pijn, maar we twijfelen of dit niet een smoes is om maar voorin te mogen zitten. Met een spelletje, liedje en wat lekkers kunnen we hem afleiden en het lijkt toch wel mee te vallen. Het spelletje bochten tellen wordt met enthousiasme ontvangen en hij houdt het goed vol achterin. De route is overigens prachtig, ondanks de vele bochten genieten we van de mooie uitzichten en de begroeiing, hier zijn echt nog stukken ongerept Thailand te vinden, maar ook leuke dorpjes en veel traditionele huisjes.
We moeten flink entreegeld betalen voor het nationale park waar de geiser ligt, maar dan hebben we het park ook praktisch voor ons alleen. Er is een wandeling van een kilometer, precies goed voor Stan zijn beentjes en ook voor ons, het is alweer lekker warm aan het worden. Het park is erg mooi, de begroeiing bestaat uit tropisch bos en we zien veel wurgbomen en lianen. Voor Stan zijn dit gekke kronkeltakken, waar we ook een paar keer overheen en onderdoor moeten. Als Stan aangeeft dat hij moe is en wil stoppen, hoeven we nog maar 100 meter naar de geiser. Het stelt eigenlijk niet zoveel voor, een klein stukje open veld tussen de bomen met een paar geisertjes die het water tot maximaal een meter hoog spuwen, maar genoeg om naar te kijken vanaf een bankje. En genoeg om een vreselijke zwavellucht te verspreiden. We drinken wat en eten een koekje en na wat foto's te hebben gemaakt, lopen we de rest van de route. Ik vind het toch een erg mooie wandeling.
De route eindigt bij een mineraalbad, het water uit de geisers wordt gebruikt om diverse baden te verwarmen. Er liggen twee baden buiten, een voor mannen en een voor vrouwen. Die voor vrouwen is leeg, dus volgens Stan heb ik gewoon pech en mag ik niet meedoen. Het water in het mannenbad is echter zo heet dat we dit ook geen geschikt zwembad vinden. Het is buiten weer tegen de 40°C en dan in een bad dat nog warmer is, in de volle zon... geen goed idee!
We besluiten dat Christiaan de auto gaat halen, helaas kunnen we hier niet zwemmen. Als hij naar boven loopt richting de parkeerplaats, ziet hij nog een paar baden liggen. Deze zijn minder warm en een bad ligt zelfs in een soort huisje. Volop schaduw dus! We trekken de kids een zwembroek aan en zij kunnen lekker in het water. Het badje is klein, dus wij blijven ernaast met de voetjes in het water voor een beetje verkoeling. Mats heerlijk aan het klooien met een leeg flesje en Stan dobbert heen en weer in het badje en verbaast zich over het warme water dat in het midden van het bad stroomt. De mineralen zorgen voor een vreemde structuur van het water, alles wordt erg glad. Na het zwemmen wordt er dus nog even gedoucht en dan gaan we naar de auto die Christiaan alsnog heeft opgehaald. 
Het is 1 uur als we vertrekken en we willen wel wat eten. Maar Mats doet vrij snel zijn ogen dicht en dan rijden we maar verder. Stan heeft nog een appel en klaagt niet over honger. Hij heeft zijn eigen mp3 spelertje met koptelefoon en zijn pilletjes werken goed, dus we kunnen weer wat bochten aan. Het is nog ruim een uur rijden naar het resort. Als Mats wakker wordt, stoppen we alsnog voor een late lunch. De mihoen en nasi of zoiets smaken prima en de kids spelen met wat ijsklontjes tot wij ook genoeg gegeten hebben. We betalen het gigantische bedrag van 5 euro en stappen weer in de auto.
Voor ons vertrek uit Pai keek ik nog even op de website van het mooie resort dat ik had geboekt. Daarop staan veel foto's van olifanten en wordt aangegeven dat er een olifantenkamp naast het park ligt. In de auto vertel ik Stan dat we weer wat olifanten gaan zien, eerder gaf hij aan dat hij dat niet meer wilde. Als we bijna bij het resort zijn is hij de eerste die vol enthousiasme roept dat hij Chang (Thais voor olifant) ziet en ook Mats wijst vrolijk naar de olifanten langs de kant van de weg. We blijken echt midden tussen de olifanten terecht te komen, rondom het resort liggen de kampen waar veel dagtours vanuit Chiang Mai naar toe gaan voor olifantenritjes. Als we bij het resort aankomen, zien we ook een olifant aan de overkant van de weg, erg leuk om te zien hoe enthousiast Stan en Mats toch weer worden.
Het Sibsan resort is luxer dan we ooit bezocht hebben. Als we parkeren komt er een golfkarretje aangereden. De medewerker wil de bagage uit de auto halen, maar dit is een grote puinhoop dus dat doen we toch maar zelf. Alles gaat op het karretje en wij worden met de spullen naar de lobby gebracht. We zijn snel ingecheckt, Mats pakt de Thaise dames helemaal in. We krijgen een huisje aan de rivier. Het huisje is net als de rest van het resort prachtig! Een gigantische badkamer, een wastafel in de kamer in plaats van de badkamer ('raar hè mama, ik kan m'n tanden niet poetsen in de badkamer') en een bed tegen een muur waar je een rondje omheen kunt lopen. Vanuit de kamer kijken we zo in het olifantenkamp en aan de andere kant van de kamer kijken we over het balkon naar de rivier.
Als de hotelmedewerker vertrekt, stappen we eerst naar buiten en precies op dat moment sjokt er een olifant door de rivier. Hij blijft voor ons huisje staan, spuit af en toe wat water over zijn rug en eet wat van de begroeiing langs de rivier. Verderop staan er nog twee, met een mahout. Stan en Mats vinden het prachtig en Christiaan en ik eigenlijk ook! Precies op een mooi afstandje om je gewoon veilig te voelen, maar zo dichtbij de prachtige dieren! Naast het huisje ligt een privé-zwembadje, dat we delen met een paar andere (lege) huisjes. Bij het restaurant is nog een veel groter zwembad. Maar Stan heeft zijn zinnen gezet op de speeltuin. We bellen naar de lobby voor een golfkarretje en als we bij de weg staan, staat de 'taxi' al klaar. We laten ons eerst naar de lobby brengen, waar ik 2 nachten bij boek, hier willen we wel blijven. Ondertussen haalt Christiaan nog wat spullen uit de auto. Dan laten we ons door een ander karretje naar de speeltuin brengen, wat een relaxed resort is dit!
Terwijl de jongens de speeltuin ontdekken, haal ik wat drankjes bij het naastgelegen River View Café. Ook de schaapjes naast de speeltuin krijgen volop aandacht. De speeltuin ligt vol met zand en na een half uur zweten en in het zand spelen zien de jongens er echt niet meer uit. De 'taxi-chauffeur' moet erg lachen om de twee bruine blije snoetjes van Stan en Mats, die zijn echt toe aan een bad. Dus hup, bij het huisje de kleren uit en de zwemkleding aan en het privé badje in.
Het Sibsan resort is luxer dan we ooit bezocht hebben. Als we parkeren komt er een golfkarretje aangereden. De medewerker wil de bagage uit de auto halen, maar dit is een grote puinhoop dus dat doen we toch maar zelf. Alles gaat op het karretje en wij worden met de spullen naar de lobby gebracht. We zijn snel ingecheckt, Mats pakt de Thaise dames helemaal in. We krijgen een huisje aan de rivier. Het huisje is net als de rest van het resort prachtig! Een gigantische badkamer, een wastafel in de kamer in plaats van de badkamer ('raar hè mama, ik kan m'n tanden niet poetsen in de badkamer') en een bed tegen een muur waar je een rondje omheen kunt lopen. Vanuit de kamer kijken we zo in het olifantenkamp en aan de andere kant van de kamer kijken we over het balkon naar de rivier.
Als de hotelmedewerker vertrekt, stappen we eerst naar buiten en precies op dat moment sjokt er een olifant door de rivier. Hij blijft voor ons huisje staan, spuit af en toe wat water over zijn rug en eet wat van de begroeiing langs de rivier. Verderop staan er nog twee, met een mahout. Stan en Mats vinden het prachtig en Christiaan en ik eigenlijk ook! Precies op een mooi afstandje om je gewoon veilig te voelen, maar zo dichtbij de prachtige dieren! Naast het huisje ligt een privé-zwembadje, dat we delen met een paar andere (lege) huisjes. Bij het restaurant is nog een veel groter zwembad. Maar Stan heeft zijn zinnen gezet op de speeltuin. We bellen naar de lobby voor een golfkarretje en als we bij de weg staan, staat de 'taxi' al klaar. We laten ons eerst naar de lobby brengen, waar ik 2 nachten bij boek, hier willen we wel blijven. Ondertussen haalt Christiaan nog wat spullen uit de auto. Dan laten we ons door een ander karretje naar de speeltuin brengen, wat een relaxed resort is dit!
Terwijl de jongens de speeltuin ontdekken, haal ik wat drankjes bij het naastgelegen River View Café. Ook de schaapjes naast de speeltuin krijgen volop aandacht. De speeltuin ligt vol met zand en na een half uur zweten en in het zand spelen zien de jongens er echt niet meer uit. De 'taxi-chauffeur' moet erg lachen om de twee bruine blije snoetjes van Stan en Mats, die zijn echt toe aan een bad. Dus hup, bij het huisje de kleren uit en de zwemkleding aan en het privé badje in.
Vanuit het badje stappen we even later zo de badkamer in voor een goeie douche en daarna lopen we naar het restaurant. Dit is natuurlijk ook van een ander niveau dan we gewend zijn. De Kip Cashew, Pad Thai en Tagliatelle Carbonara smaken fantastisch, net als de fruitdrankjes en de taartjes die we na het eten nog bestellen. Ik teken voor de rekening van 50 euro, wat een verschil met vanmiddag. We laten ons weer door een 'taxi' naar huis brengen, dit keer mag Stan voorin en hij vind het echt prachtig. Zo simpel, een zeer luxe resort waar de medewerkers echt veel aandacht hebben voor de kids en er echt wat te doen is voor ze, heerlijk dat dit kan!
Dag 12 - Olifanten en de grot van Chiang Dao
Al snel nadat we de gordijnen openden, komen de eerste olifanten langs ons huisje gelopen. Tussen onze tuin en de rivier ligt een pad, waarover de olifantentours uit de omgeving de toeristen langs brengen. De olifanten sjokken met een stellage met toeristen op hun rug in een slakkengang voorbij, er straalt weinig geluk van de dieren af. Anders is dat bij de olifanten die slechts een mahout op hun hoofd of rug hebben, die lopen er heel wat flexibeler bij. Het is lastig om aan de kids uit te leggen waarom mensen op een olifant gaan rijden, we weten dat het dieronvriendelijk is, maar is paardrijden dan ook niet goed voor paarden? Het schijnt dat de dieren op een zeer dieronvriendelijke manier wordt geleerd om met een stellage op de rug een route te lopen, waarbij de mahout op het hoofd zit om de koers te bepalen. Dierenrechtenorganisaties strijden voor een stop van de tours, maar er zijn hier zoveel olifanten dat we dat niet snel zien gebeuren. En wat moeten de mahouts dan met de dieren? Het eten voor de olifanten en een onderkomen kost toch geld, dus er moet ook geld verdiend worden. Toch gaan wij zelf niet op zo'n olifant zitten, maar ernaar kijken is erg leuk!
De grot van Chiang Dao ligt bij een tempelcomplex, eigenlijk maakt de grot hier deel van uit. We rijden er in een klein half uurtje naar toe en na een wandeling langs de tempels vinden we verkoeling in de grot. Hier zijn diverse Boeddha beelden gemaakt en geplaatst, het is nog best leuk om hier rond te kijken. De grot is verlicht, waardoor het voor Stan ook prima te doen is, hij loopt vrolijk met ons mee. Mats zit in de draagzak en dat vindt hij prima. Als we uit de grot komen, kijken we nog even rond bij de tempels. Ook wordt er wat nieuws gebouwd bij de vijver, die helaas droog staat. Stan kijkt zijn ogen weer eens uit bij de werkmannen, die van bamboestrips een bewapening voor het beton maken. Ook metselen ze een muurtje. Mats is vooral geïnteresseerd in de hondjes. Als we het weer lekker warm krijgen, lopen we naar de auto voor de terugrit.
We kijken nog even rond in de tuin en zien een paar olifanten een bad nemen in de rivier. Ook rennen er diverse honden rond, waar Mats enthousiast achteraan rent. Rond 6 uur wandelen we weer naar het restaurant voor een heerlijke maaltijd. Dit keer zonder taartje na, we willen de jongens nog in bad doen voordat ze instorten. De badkamer is prachtig en het water dat als een waterval het bad in stroomt wordt met enthousiasme verwelkomd. Net als in het zwembad vermaken Stan en Mats zich prima en zo zitten ze lekker een half uur in het water. Schoon gaan ze even later hun bedje in en wij relaxen nog een tijdje op ons terras met de geluiden van de jungle om ons heen, heerlijk!
Dag 12 - Olifanten en de grot van Chiang Dao
Al snel nadat we de gordijnen openden, komen de eerste olifanten langs ons huisje gelopen. Tussen onze tuin en de rivier ligt een pad, waarover de olifantentours uit de omgeving de toeristen langs brengen. De olifanten sjokken met een stellage met toeristen op hun rug in een slakkengang voorbij, er straalt weinig geluk van de dieren af. Anders is dat bij de olifanten die slechts een mahout op hun hoofd of rug hebben, die lopen er heel wat flexibeler bij. Het is lastig om aan de kids uit te leggen waarom mensen op een olifant gaan rijden, we weten dat het dieronvriendelijk is, maar is paardrijden dan ook niet goed voor paarden? Het schijnt dat de dieren op een zeer dieronvriendelijke manier wordt geleerd om met een stellage op de rug een route te lopen, waarbij de mahout op het hoofd zit om de koers te bepalen. Dierenrechtenorganisaties strijden voor een stop van de tours, maar er zijn hier zoveel olifanten dat we dat niet snel zien gebeuren. En wat moeten de mahouts dan met de dieren? Het eten voor de olifanten en een onderkomen kost toch geld, dus er moet ook geld verdiend worden. Toch gaan wij zelf niet op zo'n olifant zitten, maar ernaar kijken is erg leuk!
Na een heerlijk ontbijt in het restaurant, trekken we de zwemkleding aan en lopen naar het grote zwembad. Er is een heerlijk kinderbad, waar ook Mats kan rondlopen. Met een paar speeltjes en lege flesjes vermaken de kids zich ontzettend goed. En wij hangen er lekker bij, heerlijk dat verkoelende water. Rond 12 uur zijn we wel uitgebadderd en trekken we droge kleren aan. We willen naar een supermarkt, maar daarvoor moeten we terug naar de snelweg, de berg af. Mats valt zoals verwacht direct in slaap. Stan en ik gaan boodschappen doen, terwijl Christiaan met Mats in de koele auto blijft zitten. In plaats van een lunch in een restaurantje eten we een lunch in de auto. De croissantjes en kaasbroodjes smaken matig, maar we hebben wat binnen. De donut met hagelslag die Stan zelf uitkoos smaakt heerlijk zoet. Omdat we toch al een stukje aan het rijden zijn, stel ik voor om door te rijden naar de Chiang Dao grot, de reden waarom ik een hotel in de buurt van Chiang Dao had uitgekozen. Het is ruim 40°C dus toch veel te heet om iets anders te doen dan autorijden of in een airco-huisje te zitten.
De grot van Chiang Dao ligt bij een tempelcomplex, eigenlijk maakt de grot hier deel van uit. We rijden er in een klein half uurtje naar toe en na een wandeling langs de tempels vinden we verkoeling in de grot. Hier zijn diverse Boeddha beelden gemaakt en geplaatst, het is nog best leuk om hier rond te kijken. De grot is verlicht, waardoor het voor Stan ook prima te doen is, hij loopt vrolijk met ons mee. Mats zit in de draagzak en dat vindt hij prima. Als we uit de grot komen, kijken we nog even rond bij de tempels. Ook wordt er wat nieuws gebouwd bij de vijver, die helaas droog staat. Stan kijkt zijn ogen weer eens uit bij de werkmannen, die van bamboestrips een bewapening voor het beton maken. Ook metselen ze een muurtje. Mats is vooral geïnteresseerd in de hondjes. Als we het weer lekker warm krijgen, lopen we naar de auto voor de terugrit.
Doordat ik het navigatiesysteem ten onrechte niet vertrouw, rijden we er 45 minuten over. Maar de kids houden zich prima en vooral Stan is actief aan het zoeken naar borden van olifanten en later naar de echte 'chang'. Als we terug zijn bij het resort, worden we weer door een 'taxi' naar ons huisje gebracht. Stan en Mats vinden de golfkarretjes echt prachtig, ieder ritje is een feestje op zich.
We kijken nog even rond in de tuin en zien een paar olifanten een bad nemen in de rivier. Ook rennen er diverse honden rond, waar Mats enthousiast achteraan rent. Rond 6 uur wandelen we weer naar het restaurant voor een heerlijke maaltijd. Dit keer zonder taartje na, we willen de jongens nog in bad doen voordat ze instorten. De badkamer is prachtig en het water dat als een waterval het bad in stroomt wordt met enthousiasme verwelkomd. Net als in het zwembad vermaken Stan en Mats zich prima en zo zitten ze lekker een half uur in het water. Schoon gaan ze even later hun bedje in en wij relaxen nog een tijdje op ons terras met de geluiden van de jungle om ons heen, heerlijk!
Dag 13 - Genieten in het fantastische Sibsan resort
Vanmorgen was Mats weer om 6.30 uur wakker en wij daardoor ook. De jongens wilden olifanten zien. Maar vandaag waren er minder olifanten, op een enkele olifant met mahout na kwam er niets langs. Natuurlijk precies toen we naar het restaurant wilden vertrekken wel... Een hele groep toeristen in een rij achter elkaar aan. Enkele mahouts bleven staan met hun olifant en lieten de olifant hun slurf naar ons uitsteken. Stan en Mats roepen telkens stoer naar alle olifanten, maar vinden de slurf van dichtbij toch eng. Als de laatste olifant weer voorbij is gelopen, wandelen we alsnog naar het restaurant. Ook het ontbijtbuffet is hier zeer luxe, wat Stan heel bijzonder vindt. Zelf je broodjes roosteren, kiezen uit 5 sapjes of melk, 2 soorten knakworsten en cakejes en ook nog mensen die eieren staan te bakken. Mats eet vandaag voor de eerste keer alleen maar knakworst... 3 jaar geleden at Stan de hele vakantie niets anders.
Na het ontbijt lopen we naar de uitzichttoren van het resort. We moeten er een paar trappen voor beklimmen, maar hebben dan een mooi uitzicht over het hele park en de omgeving. Erg mooi van bovenaf! Wel warm overigens, de temperatuur begint al lekker op te lopen. Stan wil graag zwemmen en daarna naar de speeltuin, wij zien de volgorde liever andersom. Daarom nemen we bij de lobby weer een 'taxi', die ons naar de speeltuin brengt. Terwijl de jongens in het zand spelen, lopen Christiaan en ik na elkaar een rondje en ik zie een aantal olifanten de rivier oversteken. Snel haal ik de jongens erbij en dan zitten we weer in het gras naar olifanten te kijken. Leuk om te zien, maar ook erg warm. Dus stappen we weer in een 'taxi' die ons naar ons huisje brengt.
We trekken snel de zwemkleding aan en lopen naar het grote zwembad. Hier blijven we tot een uur of 3, heerlijk zwemmen en relaxen in de schaduw. Terwijl Mats slaapt in een bedje in de schaduw, eten wij een heerlijke lunch aan de rand van het zwembad. Daarna wordt Mats weer wakker en kunnen we opnieuw gaan plonsen.
We trekken snel de zwemkleding aan en lopen naar het grote zwembad. Hier blijven we tot een uur of 3, heerlijk zwemmen en relaxen in de schaduw. Terwijl Mats slaapt in een bedje in de schaduw, eten wij een heerlijke lunch aan de rand van het zwembad. Daarna wordt Mats weer wakker en kunnen we opnieuw gaan plonsen.
Als onze handen en voeten allemaal verwelkt zijn, gaan we naar ons huisje. Hier was net een schoonmaakster begonnen en de dame werkt lekker door terwijl wij ons omkleden. Mats is het daar niet mee eens, hij pakt de bezem af en gaat telkens op het grote bed liggen als er net lakens vervangen moeten worden. Als blond jochie van 1 1/2 kan je hier alles maken en de schoonmaakster heeft veel geduld met hem.
Aan het einde van de middag brengt een 'taxi' ons weer naar het café aan de rivier. Hier liggen verschillende spelletjes en met een koud drankje zitten we lekker onder een ventilator. Tegen etenstijd brengt een 'taxi' ons naar het restaurant. Opnieuw smullen de kids van een bord macaroni en wij van een heerlijk Thais gerecht. Stan zag vanmorgen bij het ontbijt al dat de koelkast met gebak was aangevuld en deze heerlijke dag sluiten we af met een regenboogtaartje. Heerlijk om te zien hoe hij er samen met Mats van zit te smullen! Opnieuw krijgen we een rekening waar je in Thailand heel wat uren voor moet werken, maar lekker was het! Als de jongens heerlijk liggen te slapen, mest Christiaan de auto uitmesten. Morgen gaan we weer vliegen dus alle bagage moet weer in de 2 koffers en rugtassen.
Dag 14 - De reis van Noord naar Zuid-Thailand
De laatste ochtend in het heerlijke SibSan resort genieten we nogmaals van het ontbijtbuffet. Daarna trekken we de zwemkleding aan, we hoeven pas om 12 uur naar het vliegveld te rijden. De olifanten zwaaien we al voor het ontbijt uit, dus we blijven zo lang mogelijk in het zwembad. Uiteindelijk rijden we iets na 12 uur weg van het resort, op naar de luchthaven van Chiang Mai.
Uiteindelijk gaat de tijd op de luchthaven best snel, ook al is er nauwelijks iets te doen. Voor Stan is het vliegen het hoogtepunt van de vakantie en het is heerlijk om te zien hoe hij bezig is met de vliegtuigen. We zitten dan ook bijna een uur voor een raam naar buiten te kijken. We vliegen met AirAsia, de EasyJet van het oosten en ik verwacht dan ook weinig service. Maar dit valt enorm mee, we krijgen stoelen vooraan en hebben uiteindelijk 2x3 stoelen tot onze beschikking. Helaas is Mats niet goed gehumeurd, hij is niet te houden in het vliegtuig. Hij wil alleen maar lopen en klieren, waardoor de vlucht van 2 uur toch best lang duurt. Vervolgens moeten we in Krabi nog lang wachten op de bagage en is het donker tegen de tijd dat we een taxi instappen.
Ik had thuis al een guesthouse geboekt voor deze avond, er van uit gaande dat we geen zin meer hebben om iets te zoeken na de lange dag. Het beeld dat ik op Booking.com van het Number 7 guesthouse had gekregen, komt helaas totaal niet overeen met de werkelijkheid. Veel lawaai van een drukke straat, een badkamer die op een balkon is gebouwd en er wordt geen Engels gesproken. Eten behoort ook niet tot de mogelijkheden en uit de waterkoker giet ik een laag water met beestjes in Mats zijn fles. Jakkes, nu kan ik eerst het apparaat schoonmaken en opnieuw water laten koken. Gelukkig was dit maar voor 1 nachtje. Terwijl Christiaan Mats in zijn bedje legt, lopen Stan en ik nog even naar de 7/11, waar hij zijn avondmaaltijd mag kiezen. Het is al half 8, maar de knakworst-tosti gaat er makkelijk in. Ook onze tosti's smaken prima, weer eens wat anders dan de luxe diners van de afgelopen dagen. We gaan vroeg slapen en hebben de hele vakantie niet zo'n slechte nacht als deze.
Dag 15 - Eindelijk naar het strand
Chiang Mai is best een grote stad en de luchthaven ligt er net onder, wij komen uit het noorden. Ons navigatiesysteem geeft een route aan dwars door de stad. We gaan ervan uit dat borden ons wel op de ringweg wijzen, zodat we een slimmere route naar de luchthaven vinden. Maar helaas, geen bordje Airport te vinden, dus kunnen we nog een keer de stad goed bekijken. Overal rijden brommertjes en taxi's die van links naar rechts schieten en niemand trekt zich iets aan van verdrijvingsvlakken ter verbetering van de doorstroming. Christiaan rijdt hier lekker in mee en zonder problemen komen we aan bij de luchthaven. Hier is het wel even zoeken naar het inleverpunt voor huurauto's en vervolgens naar iemand van Budget die onze auto gaat goedkeuren. We waren bijna 3 uur van te voren op de luchthaven, we moesten toch uit ons hotel en alles zat mee onderweg. Inchecken is nog niet mogelijk, dus drinken we rustig aan nog een koude koffie bij de Starbucks.
Uiteindelijk gaat de tijd op de luchthaven best snel, ook al is er nauwelijks iets te doen. Voor Stan is het vliegen het hoogtepunt van de vakantie en het is heerlijk om te zien hoe hij bezig is met de vliegtuigen. We zitten dan ook bijna een uur voor een raam naar buiten te kijken. We vliegen met AirAsia, de EasyJet van het oosten en ik verwacht dan ook weinig service. Maar dit valt enorm mee, we krijgen stoelen vooraan en hebben uiteindelijk 2x3 stoelen tot onze beschikking. Helaas is Mats niet goed gehumeurd, hij is niet te houden in het vliegtuig. Hij wil alleen maar lopen en klieren, waardoor de vlucht van 2 uur toch best lang duurt. Vervolgens moeten we in Krabi nog lang wachten op de bagage en is het donker tegen de tijd dat we een taxi instappen.Ik had thuis al een guesthouse geboekt voor deze avond, er van uit gaande dat we geen zin meer hebben om iets te zoeken na de lange dag. Het beeld dat ik op Booking.com van het Number 7 guesthouse had gekregen, komt helaas totaal niet overeen met de werkelijkheid. Veel lawaai van een drukke straat, een badkamer die op een balkon is gebouwd en er wordt geen Engels gesproken. Eten behoort ook niet tot de mogelijkheden en uit de waterkoker giet ik een laag water met beestjes in Mats zijn fles. Jakkes, nu kan ik eerst het apparaat schoonmaken en opnieuw water laten koken. Gelukkig was dit maar voor 1 nachtje. Terwijl Christiaan Mats in zijn bedje legt, lopen Stan en ik nog even naar de 7/11, waar hij zijn avondmaaltijd mag kiezen. Het is al half 8, maar de knakworst-tosti gaat er makkelijk in. Ook onze tosti's smaken prima, weer eens wat anders dan de luxe diners van de afgelopen dagen. We gaan vroeg slapen en hebben de hele vakantie niet zo'n slechte nacht als deze.
Dag 15 - Eindelijk naar het strand
Als Mats wakker is gaan we allemaal ons bed maar uit, zo lekker ligt het toch al niet. We ruimen de koffers weer in en lopen naar de 7/11 voor een ontbijtje en koude koffie. Dit eten we op bij de rivier, waar we lekker opwarmen en naar bootjes en wat kunst kunnen kijken. De locatie van ons hotel is echt het enige pluspunt. Even later komen Jos, Maartje en Pien aanrijden, het is erg fijn om ze na ruim een week weer te zien. We vermaken ons prima met z'n viertjes, maar vooral de avonden zijn toch veel gezelliger met meer mensen. Een uur later vertrekt ons busje naar Ko Lanta, een rit van 2 uur inclusief een bootovertochtje. Het voordeel van zo'n busje is dat je allemaal lekker relaxed zit, de kids kunnen lekker spelen en we hoeven niet na te denken over de juiste route. Het nadeel is dat we een irritante chauffeur hebben die 3 keer stopt onderweg en af en toe als een debiel aan het inhalen is. Maar ja, dat doen ze hier allemaal. Hij weet prima het Baan Thai Lanta resort te vinden en daar worden we welkom geheten door Nina, een fijne dame die in tegenstelling tot de gemiddelde Thaise receptioniste wel weet hoe je het je gasten naar hun zin kan maken. De huisjes zijn helemaal prima, staan op een meter of 8 van het strand en zijn lekker ruim.
We hebben nog niet geluncht en helaas blijkt het restaurant van het resort alleen voor het ontbijt geopend te worden. Op advies van Tripadvisor lopen we een paar 100 meter en eten we een late lunch aan het strand. Het is warm, bloedheet, maar aan het strand is het met een briesje nog wel uit te houden. Die verkoeling die we zochten lijkt toch meer op een warme fohn. De Thaise gerechten smaken erg goed en Stan en Pien zijn lekker aan het rennen samen. Omdat ze goed hebben gegeten, mogen ze bij de 7/11 een ijsje halen, terwijl wij hier wat boodschappen doen.
Terug bij het resort gaat de zwemkleding aan en hangen we rond bij het strand. De volwassenen in de schaduw, veel te warm daarbuiten, maar de kinderen trekken zich daar erg weinig van aan. Heen en weer rennen naar de branding voor een emmertje water moet kunnen in de volle zon... Mats krijgt ook door hoe leuk de golven zijn en zo staat Christiaan ook nog even flink te zweten, want de jongste kunnen we echt nog niet alleen laten gaan. De kids zitten helemaal onder het plakzand en na een snelle douche gaan we nog even met z'n allen zwemmen in een warm zwembad. Hierdoor komen we weer goed op temperatuur, heerlijk!
We kleden ons weer aan en lopen tijdens de zonsondergang over het strand naar de restaurantjes. Naast het restaurant van vanmiddag zit een Griekse taverna, ook wel eens lekker na twee weken Thais eten. Een Grieks echtpaar is de crisis ontvlucht en nu al 4 jaar bezig met hun restaurant op het strand van Ko Lanta. Het is moeilijk, maar ze lijken er toch wel lol in te hebben. De tzatziki met pitabrood vooraf belooft veel goeds en vooral veel knoflook. Het hoofdgerecht valt mij wat tegen, maar de anderen zitten heerlijk te smullen. Als de kids wat gegeten hebben, kunnen ze heerlijk in het zand spelen met aangespoelde stenen en schelpen. Het zoontje van een van de medewerkers speelt gezellig me ze mee.
Als wij ook uitgegeten zijn, lopen we met zaklampjes over het donkere strand weer terug. Dit is voor Pien en Stan best spannend, zeker omdat er behoorlijk wat aangespoelde kwallen liggen. Ook de heremietkreeftjes worden niet echt gewaardeerd. Maar het is maar een korte afstand en we zijn snel weer bij onze huisjes. Mats is in de draagzak in slaap gevallen en merkt niet eens dat we zijn lijf van het meeste zand ontdoen en hem in zijn tentje leggen. Ook Stan gaat lekker slapen en dan gaan wij voor ons huisje zitten met een drankje en een kaartspel. Het is nog steeds ontzettend warm en als het briesje ermee ophoudt, zweten we bijna van onze stoelen af. De drankjes zorgen voor een paar kleine boertjes en de hele avond hangt er een knoflookwalm om ons heen, misschien dat het wat muggen afschrikt, maar het is om onpasselijk van te worden. Na het potje hartenjagen zoeken wij ook de verkoeling van de airco op en slapen heerlijk in fijne bedden.
Dag 16 - Op zoek naar het mooiste strand
Terug bij het resort gaat de zwemkleding aan en hangen we rond bij het strand. De volwassenen in de schaduw, veel te warm daarbuiten, maar de kinderen trekken zich daar erg weinig van aan. Heen en weer rennen naar de branding voor een emmertje water moet kunnen in de volle zon... Mats krijgt ook door hoe leuk de golven zijn en zo staat Christiaan ook nog even flink te zweten, want de jongste kunnen we echt nog niet alleen laten gaan. De kids zitten helemaal onder het plakzand en na een snelle douche gaan we nog even met z'n allen zwemmen in een warm zwembad. Hierdoor komen we weer goed op temperatuur, heerlijk!
Als wij ook uitgegeten zijn, lopen we met zaklampjes over het donkere strand weer terug. Dit is voor Pien en Stan best spannend, zeker omdat er behoorlijk wat aangespoelde kwallen liggen. Ook de heremietkreeftjes worden niet echt gewaardeerd. Maar het is maar een korte afstand en we zijn snel weer bij onze huisjes. Mats is in de draagzak in slaap gevallen en merkt niet eens dat we zijn lijf van het meeste zand ontdoen en hem in zijn tentje leggen. Ook Stan gaat lekker slapen en dan gaan wij voor ons huisje zitten met een drankje en een kaartspel. Het is nog steeds ontzettend warm en als het briesje ermee ophoudt, zweten we bijna van onze stoelen af. De drankjes zorgen voor een paar kleine boertjes en de hele avond hangt er een knoflookwalm om ons heen, misschien dat het wat muggen afschrikt, maar het is om onpasselijk van te worden. Na het potje hartenjagen zoeken wij ook de verkoeling van de airco op en slapen heerlijk in fijne bedden.
Dag 16 - Op zoek naar het mooiste strand
Onze eerste morgen op Ko Lanta begint vroeg dankzij wekker Mats. Stan haalt hem uit zijn tentje en voor zeven uur liggen ze bij ons in bed. Wij draaien ons liever nog een keer om, maar er is geen ontkomen meer aan. Omdat het nu nog niet zo heet is buiten, besluiten we naar het strand te gaan. Hiervoor trekken we de zwemkleding aan en lopen op blote voeten de 8 meter naar het strand. Het is nu eb en we zien veel stenen in de branding, dit is voor de jongens minder leuk dan het zand van gistermiddag. We kijken wat rond en zoeken visjes in het heldere water, dat net zo warm aanvoelt als de buitentemperatuur. Helaas zitten er ook kleine beestjes in het zand die bijten, bij mij zelfs met een bloedende wond als gevolg. We houden het dan ook snel voor gezien. Toch zit vooral Mats alweer helemaal onder het zand. We gaan even douchen en daarna ontbijten we met Jos, Maartje en Pien die ook net uit bed komen.
Na het tanken kunnen we op pad naar de mooie stranden. Christiaan rijdt meteen al de verkeerde kant op en zo komen we aan de andere kant van het eiland terecht. Aan 'onze' westkant liggen de zandstranden, aan de 'andere' oostkant mangrove en rotsen. We rijden door naar een restaurantje met een mooi uitzicht over het rotsstrand en wat kleine eilandjes voor de kust. We genieten van het prachtige uitzicht en het briesje en ook de ijskoffie smaakt hier prima. De kinderen maken de huispoes helemaal gek, het beestje wordt gevonden in alle verstopplekjes en vlucht uiteindelijk het restaurant maar uit. Als we betalen met iets te groot geld (het grootste biljet is hier 1000 Baht / 25 euro), rijdt de eigenaar op de brommer weg om 5 minuten later pas weer terug te komen met wisselgeld. Wij wachten wel hoor, ik hoop alleen dat Mats zijn koelkast niet ontregeld heeft door op alle knopjes tegelijk te drukken.
Dag 17 - Naar het zuidelijkste puntje van Ko Lanta
Het is nu nog een klein stukje rijden naar de parkeerplaats bij het meest zuidelijke stukje Ko Lanta. Hier is een mooi park aangelegd met zicht op een zandstrand in een mooie baai en een rotsstrand met jungle. Het meest zuidelijk is de vuurtoren op een heuvel en dat wordt het doel van vandaag. De bewolking zijn we onderweg kwijtgeraakt, de verwachte regen kwam ook niet meer. Hierdoor is het wel erg warm om te wandelen. Maar terwijl Maartje en Mats bij een soort hut blijven, gaan wij met z'n vijven de heuvel op. Stan en Pien klauteren flink met ons mee en na een korte maar bloedhete klim worden we beloond met het mooie uitzicht. Aan de ene kant de baai, aan de andere kant het rotsstrand en daarachter het regenwoud dat hier nog niet gekapt is. Echt mooi dus! De klauterpartij naar beneden vind ik nog lastiger dan omhoog, badslippers zijn niet zo handig op deze locatie. Maar we zijn snel weer beneden, waar we even bijkomen en wat drinken bij Maartje. We wandelen vervolgens naar de andere kant van de baai. Hier begint een nature trail van 2 kilometer maar dit willen we de kids niet aandoen. Wel spelen we nog even met een schommel die aan een boom hangt, ook dit zorgt voor veel lol bij Stan en Pien.
Als we even later terug lopen naar de parkeerplaats, komen we alsnog de apen tegen. En zo agressief... Ze zitten elkaar rustig te vlooien en lijken bang van ons te zijn. We laten ze maar met rust en stappen weer in de auto. We willen gaan lunchen en hiervoor rijden we naar een restaurantje dat we gister niet bezochten omdat het niet op het goede strand lag. Er zijn geen andere gasten en ook op het strand is het rustig. De kids spelen weer lekker met zand en stenen als we wachten op het bestelde eten. Dit smaakt goed, net als de ijskoude koffie en bananenshake. We kijken nog even rond en dan gaan we weer op pad. Ik wil Mats in de auto laten spelen, zodat we niet weer de hele middag bij het huisje hoeven te blijven. Dit lukt snel en opnieuw maken we de oversteek naar de andere kant van het eiland.
We kijken vanuit de auto even rond in Old Ko Lanta Town, een dorpje op palen aan de rotskust, wat er gezellig maar erg warm uitziet. We rijden verder langs de mangrove. Net als 3 jaar geleden, in het gebied rondom Sam Roi Yot National Park, zien we dat mangrovebossen moeten wijken voor garnalen- en viskweekvijvers. Toch zien we hier veel meer mangrovebos dan 3 jaar geleden. We rijden langs een monkeyschool en vermoeden opnieuw een op toeristen gerichte plek voor dierenmishandeling. Dit blijkt te kloppen als we Tripadvisor checken, hier gaan we dus niet naar toe. We rijden verder en terwijl we langs de brug naar het vasteland rijden, wordt Mats alweer wakker. Het is tijd voor strand en een ijsje, maar dit kunnen we niet makkelijk vinden.
Maartje leert ons een nieuw woord: resort-crashen. Als je maar wat te drinken of eten bestelt en betaalt, laten medewerkers van een luxe resort je gebruik maken van de luxe faciliteiten van het resort. We rijden een luxe resort op, in de hoop op een restaurantje bij het strand. Dit blijkt lastig te zijn, want zwemmen kan hier niet in de zee, maar wel in het zwembad. We worden met een taxiwagen van het resort naar het zwembad gebracht, waar we een drankje voor onszelf en een beker ijs voor de kinderen bestellen. Nog voordat de drankjes gebracht zijn, liggen de kinderen en de mannen in het zwembad. Er is een glijbaantje bij het kinderzwembad, helemaal leuk natuurlijk.
Maartje en ik kijken rond op het resort en relaxen bij het zwembad, heerlijk zo! Dankzij het windje is het hier ook niet zo bloedheet. Na een uurtje hebben we het wel weer gezien en worden we weer teruggebracht naar de auto. We zoeken een restaurantje op, om er een paar kilometer later achter te komen dat het gesloten is ivm het laagseizoen. We rijden verder naar een ander strandje waar een paar restaurantjes zijn. Hier spelen de kinderen opnieuw in het zand en even later wordt het eten gebracht. Onze Mexicaanse gerechten zijn niet echt best en de pizza's van Maartje en Jos zijn voorzien van een nogal pittige saus, maar de kinderen eten weer lekker van de macaroni.
Na een paar foto's op het strand bij zonsondergang, rijden we het laatste stukje terug naar ons hotel. Terwijl Christiaan en Maartje de kinderen nog een laatste ijsje geven, ruimen Jos en ik de auto leeg en boeken bij Nina van de receptie een busje dat ons morgen naar Krabi Airport brengt. De bus rijdt daarna verder om ons af te zetten bij een pier, voor de boot naar Railay Beach. Tijdens ons laatste avondje samen spelen we opnieuw hartenjagen en drinken de drankjes op die niet mee kunnen in de koffers.
Dag 18 - Van Ko Lanta via Krabi naar Railay Beach
Mats is al voor half 7 wakker en helaas gaat hij ook niet meer slapen. We pakken de koffers alvast in en dan gaan we ontbijten. Het weer ziet er opnieuw dreigend uit en als de kinderen na het ontbijt in de relaxruimte gaan spelen, breekt de regenbui los. Mats trekt zich er niets van aan en loopt lekker rond bij het zwembad. Ik sta er met een paraplu bij, toch een beetje gevaarlijk naast dat diepe zwembad. Stan en Pien vinden het een goed idee om het nat geregende hout in de relaxruimte af te drogen en voor we het doorhebben, gebruiken ze hiervoor alle handdoeken die zijn klaar gelegd voor zwemmers. Oeps, sorry voor de dames die de was moeten doen... Ze vermaken zich wel goed en zo kunnen wij de rest van de bagage inpakken.
Even na half 11 rijdt er een busje voor bij de receptie en we vertrekken op tijd naar het vasteland. Terwijl Mats in slaap valt, gaan we met de auto weer op de veerboot en dan is het niet ver meer naar de luchthaven van Krabi. Ik zwaai Jos, Maartje en Pien uit met een slapende Mats op schoot en daarna rijdt de taxibus verder. Het taxibusje brengt ons naar een pier vlak na Krabi Town. Jos heeft me precies uitgelegd hoe het werkt, we moeten een kaartje kopen en dan naar de boot lopen, die in de branding klaar ligt. Als we bij de pier komen, ligt er echter een soort wiebelbrug in het water. Dat valt mee, we hoeven niet met de koffers op ons hoofd door de branding te lopen. We hoeven ook niet lang te wachten, de boot gaat ieder uur en we zijn er precies 10 minuten voor vertrek. Voor nog geen 8 euro mogen we met z'n viertjes met alle bagage aan boord, voor de oversteek van 15 minuten. Tot mijn verbazing is er ook zo'n wiebelbrug als we aankomen met de boot. We zouden een beach landing hebben, dus ik vraag me af of we wel goed zitten. En zo mooi is dit strand eigenlijk ook niet. Maar de bootmannetjes maken ons duidelijk dat we de boot af moeten en helpen ons met de bagage. De koffers worden aan het einde van de brug op een wandelpad langs het strand gezet en er wordt naar links gewezen, daar moet ons resort zijn.
Als ik een informatiebord bekijk, blijkt dat we toch op het verkeerde strand staan, we zijn op Railay Oost en het resort is op Railay West. Gelukkig blijk je in een paar minuten van het ene naar het andere strand te kunnen lopen en dat doen we dus. Het is bloedheet in de zon, er staat geen wind en we slepen al onze bagage mee. Als we op Railay West aankomen, laat ik de koffers en de mannen staan en loop naar de receptie van het Sand Sea resort. Gelukkig komt er dan iemand helpen met de koffers. We krijgen een vies welkomstdrankje en een heerlijk verkoelend doekje. Even later worden we met een golfkarretje naar onze bungalow gebracht. Zoals gelezen op Tripadvisor is het huisje wat verouderd, maar heerlijk ruim en als de airco even aanstaat ook heerlijk koel.
We gaan terug naar het strand, waar we bij het restaurant wat eten. Daarna trekken we de zwemkleding aan en gaan naar het zwembad, dat naast het strand, in de schaduw van wat palmbomen staat. Heerlijk verkoelend en vanuit het zwembad heb je zicht op het mooie strand en de gigantische kliffen waar Railay Beach bekend om staat, het is prachtig hier! Na het zwemmen kleden we ons om en dan wandelen we over het strand. De zon zakt al richting zee en verdwijnt achter een hoge klif, terwijl we een restaurantje zoeken.
Behalve resorts, is er ook een walking street op Railay Beach, waar verschillende tourbureautjes, barretjes en restaurantjes zijn. Bij het eerste restaurantje bestellen we een pizza voor Stan en Mats en Thais eten voor onszelf. Als we Mats uit zijn wandelwagen halen, begint hij enorm te huilen. Hij blijkt gepoept te hebben en terwijl Christiaan zijn eten al krijgt, verschoon ik hem achterin het restaurant. Er zijn hier alleen openbare toiletten verderop in de straat, dus dan maar op de grond op een doek. Ik begrijp direct waarom hij zo huilt, hij heeft enorme luieruitslag. Helaas ligt de crème in ons huisje, dus ik kan nu weinig voor hem doen. Met een schone luier om is het probleem niet opgelost en om hem rustig te houden, loop ik wat met hem rond. Ik laat mijn eten inpakken, hier eten gaat niets worden want Mats wil absoluut niet meer zitten. Als Christiaan en Stan genoeg hebben gegeten, rekenen we af en met Stan in de wandelwagen en Mats op de arm, lopen we terug naar onze bungalow.
Mats krijgt een flinke dosis crème op zijn billen en ik eet alsnog mijn Panang curry met garnalen op, erg pittig maar ook erg lekker. Even later gaan de jongens slapen in hun bed en tentje en zitten wij voor ons huisje. Het wemelt van de muggen, ongetwijfeld door het vele stilstaande water in potten voor ieder huisje, waarmee je je voeten van zand kunt ontdoen voordat je naar binnen gaat. De muggen trekken zich niets aan van onze antimuggenspray en voor lange broeken en mouwen is het echt te warm. Christiaan loopt naar het restaurant voor een drankje, maar komt met lege handen terug. Het resort verkoopt geen alcohol... Met zijn portemonnee loopt hij opnieuw naar het strand en komt terug met een paar biertjes en een cocktail voor mij. Die smaakt heerlijk, maar dan ga ik toch snel naar binnen om aan de muggenplaag te ontkomen.
Dag 19 - Een echte stranddag op Railay Beach
Dag 20 - Het begin van de terugreis
Vandaag reizen we terug naar Bangkok. We pakken eerst de koffers in en gaan ontbijten. We hebben dan nog ruim 2 uur voordat de taxi ons naar de boot brengt. We kunnen dus rustig nog zwemmen en douchen. We lunchen vroeg bij het resort terwijl Stan en Mats weer heerlijk in het zand spelen en dan is het toch echt tijd om te vertrekken. Ik heb de transfer bij het resort geboekt, dit kostte wel iets meer dan het lokale public transport, maar dit blijkt ook vele malen relaxter te zijn.
We worden met een golfkarretje naar een tractor met aanhanger gebracht, die vervolgens de zee inrijdt naar onze privéboot. De koffers worden netjes overgezet en dan varen we naar de pier. Dit blijkt ook weer een andere pier te zijn dan op de heenweg, nu zonder wiebelbrug maar met een smal weggetje. Alle bagage gaat op een tuktuk en wij gaan in een andere tuktuk, die ons naar de taxibus brengen. De taxibus is luxer dan alle bussen die we hebben gehad, heerlijk! Mats sluit nog even zijn ogen tijdens het ritje van een half uur. Op de luchthaven worden onze koffers netjes op een karretje gezet, terwijl wij Mats slapend in zijn wandelwagen kunnen zetten. Hij wordt wakker als we bij de incheckbalie staan, goeie timing!
We hebben nog ruim een uur voordat we moeten boarden en op de kleine luchthaven is weinig te doen. Met een ijsje gaan we op een paar stoelen zitten, waar we worden aangesproken door 2 dames van de Thaise toeristenbond. Ze hebben een waslijst aan vragen maar hebben eigenlijk meer aandacht voor Stan en Mats dan voor mijn antwoorden. Christiaan en ik lopen omstebeurt nog een rondje en als ik terug kom, hebben de kids nieuwe Thaise vrienden gemaakt. Ze krijgen van diverse mensen koekjes en chips. Ze vinden het prachtig en zijn helemaal niet verlegen meer. Wij vinden het wel genoeg en nemen ze mee naar de gate, waar we nog een ijskoffie halen en wachten tot we aan boord mogen.
We hebben maar 3 stoelen op rij 31, Mats moet op schoot. Als we in het vliegtuig komen, blijkt dat Thai Airways in dit vliegtuig begint met rij 31, we zitten dus weer helemaal vooraan met extra beenruimte. Even later komt er een monnik binnen, die door Stan met grote ogen wordt bekeken. De meneer in oranje jurk zit achter Stan, dus Stan zit achterstevoren op zijn stoel. Als de monnik een paar foto's van hem maakt met zijn telefoon, wil hij dat terug doen met mijn telefoon. Hij vermaakt zich prima zo! Netjes op tijd vertrekken we en de vlucht is maar iets meer dan een uur. Helaas moeten we op de luchthaven van Bangkok nog een enorm eind taxiën, om vervolgens midden op de luchthaven stil te staan. Met een bus worden we naar een gate gebracht, wat ook nog heel veel tijd kost. Zo zijn we langer onderweg op de luchthaven dan van Krabi naar Bangkok.
Het is al na 6 uur als we bij het hotel aankomen, waar we meteen wat gaan eten. Het restaurant ligt naast het zwembad en we besluiten nog even in het donker te gaan zwemmen, wat vooral Stan erg leuk vindt. Na een half uurtje drogen we de kids weer af en leggen ze in bed. Wij zitten op ons balkon met een drankje en ik type een reisverslag. Als m'n iPad vastloopt op het zoeken van foto's maak ik een domme fout en is al mijn tekst weg. Ik ben er klaar mee en ga maar slapen.
Het ontbijt wordt geserveerd bij het zwembad, door een knorrige manager. Eerst moeten we de bestellingen op briefjes invullen, om het vervolgens mondeling te herhalen en dan weet hij nog niet wie wat besteld heeft. Het smaakt er echter niet minder om. Ondertussen wordt onze huurauto afgeleverd en na het ontbijt pakken we wat spullen in tassen en gaan we op pad. De auto is precies groot genoeg voor ons allemaal en wat tassen, zo kunnen we lekker op ons gemak het eiland verkennen. We beginnen met tanken, want de benzinemeter geeft al snel nog maar 1 streepje aan en we weten niet of er veel tankstations zijn. Het eiland is volledig gericht op brommers en dit is bij de pomp te merken. Jos staat in de volle zon als hij wat briefgeld in een tankautomaat stopt, om vervolgens de teller per seconde van 340 naar 0 baht terug te zien lopen... Heel langzaam... De benzine is op het eiland bijna 2 keer zo duur als in de rest van het land, maar we gaan toch niet veel kilometers rijden. Aan de overkant van het tankstationnetje zien we een aapje aan een touwtje, zo'n typisch voorbeeld van de Thaise toeristenindustrie wat ons nogal tegenstaat.
Na het tanken kunnen we op pad naar de mooie stranden. Christiaan rijdt meteen al de verkeerde kant op en zo komen we aan de andere kant van het eiland terecht. Aan 'onze' westkant liggen de zandstranden, aan de 'andere' oostkant mangrove en rotsen. We rijden door naar een restaurantje met een mooi uitzicht over het rotsstrand en wat kleine eilandjes voor de kust. We genieten van het prachtige uitzicht en het briesje en ook de ijskoffie smaakt hier prima. De kinderen maken de huispoes helemaal gek, het beestje wordt gevonden in alle verstopplekjes en vlucht uiteindelijk het restaurant maar uit. Als we betalen met iets te groot geld (het grootste biljet is hier 1000 Baht / 25 euro), rijdt de eigenaar op de brommer weg om 5 minuten later pas weer terug te komen met wisselgeld. Wij wachten wel hoor, ik hoop alleen dat Mats zijn koelkast niet ontregeld heeft door op alle knopjes tegelijk te drukken.
We steken het eiland weer over, op zoek naar Bamboo Beach of Nui Beach, dit schijnen de mooiste baaien te zijn. Het is echter niet zo makkelijk om met een auto het strand te bereiken. Als we bij een restaurantje kijken, is dit niet het gewenste mooie strand. Bij de volgende baai zitten we goed en er lopen net een paar apen over een gebouwtje naast de parkeerplaats. Leuk om te zien! Via een verlaten restaurant wandelen we Bamboo Beach op. Weinig bamboe te zien trouwens, maar wel een prachtig strand, mooie rotspartijen en de jungle op de achtergrond.
Er staat een windje en we zitten hier heerlijk. De kids vermaken zich in no time weer met zand en water. Stan en Pien gaan helemaal op in hun spel en bakken zandtaarten en schelpenkoekjes. Jos en Christiaan weerhouden Mats ervan om met kleren en al het water in te lopen, de zwemkleding ligt nog in de auto. Als ik Mats even overneem, zit hij meteen in de branding, heerlijk toch met dat warme water! Hij vind het prachtig en heeft totaal geen angst, mooi om te zien. Wel even opletten natuurlijk want de golven worden hoger en het water lijkt te stijgen. We maken nog wat foto's bij de rotsen en dan is het mooi geweest. Bij het verlaten restaurant gebruiken we een tuinslang om iedereen weer van het zand te ontdoen. Bij Stan en Mats betekent dit een volledige douche, ze zitten weer helemaal onder.
Terug bij het resort gaat Mats lekker slapen en ik zoek een hotel voor onze laatste 2 nachten strandvakantie. Op advies van Jos en Maartje gaan we naar Railay Beach, een strand dat je alleen per boot kan bereiken en wat in alle top-5 mooiste stranden van Thailand staat . Ik twijfelde of dit haalbaar is met kids en bagage, maar Jos en Maartje nemen mijn twijfels weg en dan is de reservering snel gemaakt. We zullen niet snel weer in deze regio komen en dan kunnen we maar beter naar het mooiste plekje gaan...
Er staat een windje en we zitten hier heerlijk. De kids vermaken zich in no time weer met zand en water. Stan en Pien gaan helemaal op in hun spel en bakken zandtaarten en schelpenkoekjes. Jos en Christiaan weerhouden Mats ervan om met kleren en al het water in te lopen, de zwemkleding ligt nog in de auto. Als ik Mats even overneem, zit hij meteen in de branding, heerlijk toch met dat warme water! Hij vind het prachtig en heeft totaal geen angst, mooi om te zien. Wel even opletten natuurlijk want de golven worden hoger en het water lijkt te stijgen. We maken nog wat foto's bij de rotsen en dan is het mooi geweest. Bij het verlaten restaurant gebruiken we een tuinslang om iedereen weer van het zand te ontdoen. Bij Stan en Mats betekent dit een volledige douche, ze zitten weer helemaal onder.Terug bij het resort gaat Mats lekker slapen en ik zoek een hotel voor onze laatste 2 nachten strandvakantie. Op advies van Jos en Maartje gaan we naar Railay Beach, een strand dat je alleen per boot kan bereiken en wat in alle top-5 mooiste stranden van Thailand staat . Ik twijfelde of dit haalbaar is met kids en bagage, maar Jos en Maartje nemen mijn twijfels weg en dan is de reservering snel gemaakt. We zullen niet snel weer in deze regio komen en dan kunnen we maar beter naar het mooiste plekje gaan...
We stappen in de auto, op weg naar een vooraf op Tripadvisor uitgekozen restaurantje. Dit kunnen we niet vinden en we belanden bij een hippie strandje met lege restaurantjes waar de muziek flink hard staat. Dit is niet helemaal wat we zoeken met de kids erbij en we besluiten verder te rijden. We vinden onderweg nog wel het gezochte restaurant, maar dit is zo klein en we willen de kinderen graag wat ruimte geven. We rijden dan maar door naar 'Markus', het restaurant van gistermiddag. Hier eten we verschillende curries en het smaakt weer goed. Via de 7/11 voor een ijsje, rijden we snel weer terug naar het hotel. Hier gaan we nog een keer echt douchen, wat een zandzooi. De kinderen liggen er voor hun doen op tijd in. Wij gaan buiten zitten en zien de lucht steeds dreigender worden. En jawel hoor, we krijgen een regenbui en het begint hevig te onweren. Heerlijk om naar te kijken! Nadat Maartje het potje hartenjagen heeft gewonnen, blijven we nog even op het terras hangen om naar het weer te kijken, de regen brengt ook fijn wat verkoeling met zich mee.
Dag 17 - Naar het zuidelijkste puntje van Ko Lanta
We starten weer op, ook al zijn we op tijd wakker. We ontbijten binnen in het restaurant, volgens de manager gaat het zo regenen. Het is flink bewolkt en er komt veel wind van zee, wat wij eigenlijk wel lekker vinden. Vandaag willen we naar het nationale park op het zuidelijke puntje van Ko Lanta en daar is het weer heel geschikt voor. Eerst laten we de kinderen nog lekker spelen in een overdekte ruimte naast het zwembad. Van matten en kussens maken ze hun eigen speelparadijs. Helemaal bezweet komen ze bij de huisjes terug, ze trekken zich niets aan va de hitte. Ook rennen ze naar de auto toe en na een opmerking 'moeten we nou weer achterin' gaan Stan en Pien gezellig achterin zitten. Hoe minder we op ze letten, hoe beter ze elkaar vermaken, perfect!
We rijden ongeveer een half uurtje, weer via een benzinestation, voordat we bij het nationale park aankomen. Reisgidsen en de medewerkers van het hotel waarschuwden ons voor agressieve apen die uit zijn op onze spullen. Bij de toegangspoort naar het park zien we de eerste exemplaren. Als Jos uit de auto stopt om het entreegeld te betalen, springt een brutale aap op ons dak. Ik open mijn raampje en dan steekt de aap direct zijn arm naar binnen. Mijn eerste reactie is 'raam dicht' en dit levert de aap een zere vinger op, die bleef tussen raam en deur zitten. De aap schiet weg als ik het raampje weer ietsje open.
We rijden ongeveer een half uurtje, weer via een benzinestation, voordat we bij het nationale park aankomen. Reisgidsen en de medewerkers van het hotel waarschuwden ons voor agressieve apen die uit zijn op onze spullen. Bij de toegangspoort naar het park zien we de eerste exemplaren. Als Jos uit de auto stopt om het entreegeld te betalen, springt een brutale aap op ons dak. Ik open mijn raampje en dan steekt de aap direct zijn arm naar binnen. Mijn eerste reactie is 'raam dicht' en dit levert de aap een zere vinger op, die bleef tussen raam en deur zitten. De aap schiet weg als ik het raampje weer ietsje open.
Het is nu nog een klein stukje rijden naar de parkeerplaats bij het meest zuidelijke stukje Ko Lanta. Hier is een mooi park aangelegd met zicht op een zandstrand in een mooie baai en een rotsstrand met jungle. Het meest zuidelijk is de vuurtoren op een heuvel en dat wordt het doel van vandaag. De bewolking zijn we onderweg kwijtgeraakt, de verwachte regen kwam ook niet meer. Hierdoor is het wel erg warm om te wandelen. Maar terwijl Maartje en Mats bij een soort hut blijven, gaan wij met z'n vijven de heuvel op. Stan en Pien klauteren flink met ons mee en na een korte maar bloedhete klim worden we beloond met het mooie uitzicht. Aan de ene kant de baai, aan de andere kant het rotsstrand en daarachter het regenwoud dat hier nog niet gekapt is. Echt mooi dus! De klauterpartij naar beneden vind ik nog lastiger dan omhoog, badslippers zijn niet zo handig op deze locatie. Maar we zijn snel weer beneden, waar we even bijkomen en wat drinken bij Maartje. We wandelen vervolgens naar de andere kant van de baai. Hier begint een nature trail van 2 kilometer maar dit willen we de kids niet aandoen. Wel spelen we nog even met een schommel die aan een boom hangt, ook dit zorgt voor veel lol bij Stan en Pien. 
We kijken vanuit de auto even rond in Old Ko Lanta Town, een dorpje op palen aan de rotskust, wat er gezellig maar erg warm uitziet. We rijden verder langs de mangrove. Net als 3 jaar geleden, in het gebied rondom Sam Roi Yot National Park, zien we dat mangrovebossen moeten wijken voor garnalen- en viskweekvijvers. Toch zien we hier veel meer mangrovebos dan 3 jaar geleden. We rijden langs een monkeyschool en vermoeden opnieuw een op toeristen gerichte plek voor dierenmishandeling. Dit blijkt te kloppen als we Tripadvisor checken, hier gaan we dus niet naar toe. We rijden verder en terwijl we langs de brug naar het vasteland rijden, wordt Mats alweer wakker. Het is tijd voor strand en een ijsje, maar dit kunnen we niet makkelijk vinden.
Maartje leert ons een nieuw woord: resort-crashen. Als je maar wat te drinken of eten bestelt en betaalt, laten medewerkers van een luxe resort je gebruik maken van de luxe faciliteiten van het resort. We rijden een luxe resort op, in de hoop op een restaurantje bij het strand. Dit blijkt lastig te zijn, want zwemmen kan hier niet in de zee, maar wel in het zwembad. We worden met een taxiwagen van het resort naar het zwembad gebracht, waar we een drankje voor onszelf en een beker ijs voor de kinderen bestellen. Nog voordat de drankjes gebracht zijn, liggen de kinderen en de mannen in het zwembad. Er is een glijbaantje bij het kinderzwembad, helemaal leuk natuurlijk.
Na een paar foto's op het strand bij zonsondergang, rijden we het laatste stukje terug naar ons hotel. Terwijl Christiaan en Maartje de kinderen nog een laatste ijsje geven, ruimen Jos en ik de auto leeg en boeken bij Nina van de receptie een busje dat ons morgen naar Krabi Airport brengt. De bus rijdt daarna verder om ons af te zetten bij een pier, voor de boot naar Railay Beach. Tijdens ons laatste avondje samen spelen we opnieuw hartenjagen en drinken de drankjes op die niet mee kunnen in de koffers.
Dag 18 - Van Ko Lanta via Krabi naar Railay Beach
Mats is al voor half 7 wakker en helaas gaat hij ook niet meer slapen. We pakken de koffers alvast in en dan gaan we ontbijten. Het weer ziet er opnieuw dreigend uit en als de kinderen na het ontbijt in de relaxruimte gaan spelen, breekt de regenbui los. Mats trekt zich er niets van aan en loopt lekker rond bij het zwembad. Ik sta er met een paraplu bij, toch een beetje gevaarlijk naast dat diepe zwembad. Stan en Pien vinden het een goed idee om het nat geregende hout in de relaxruimte af te drogen en voor we het doorhebben, gebruiken ze hiervoor alle handdoeken die zijn klaar gelegd voor zwemmers. Oeps, sorry voor de dames die de was moeten doen... Ze vermaken zich wel goed en zo kunnen wij de rest van de bagage inpakken.
Even na half 11 rijdt er een busje voor bij de receptie en we vertrekken op tijd naar het vasteland. Terwijl Mats in slaap valt, gaan we met de auto weer op de veerboot en dan is het niet ver meer naar de luchthaven van Krabi. Ik zwaai Jos, Maartje en Pien uit met een slapende Mats op schoot en daarna rijdt de taxibus verder. Het taxibusje brengt ons naar een pier vlak na Krabi Town. Jos heeft me precies uitgelegd hoe het werkt, we moeten een kaartje kopen en dan naar de boot lopen, die in de branding klaar ligt. Als we bij de pier komen, ligt er echter een soort wiebelbrug in het water. Dat valt mee, we hoeven niet met de koffers op ons hoofd door de branding te lopen. We hoeven ook niet lang te wachten, de boot gaat ieder uur en we zijn er precies 10 minuten voor vertrek. Voor nog geen 8 euro mogen we met z'n viertjes met alle bagage aan boord, voor de oversteek van 15 minuten. Tot mijn verbazing is er ook zo'n wiebelbrug als we aankomen met de boot. We zouden een beach landing hebben, dus ik vraag me af of we wel goed zitten. En zo mooi is dit strand eigenlijk ook niet. Maar de bootmannetjes maken ons duidelijk dat we de boot af moeten en helpen ons met de bagage. De koffers worden aan het einde van de brug op een wandelpad langs het strand gezet en er wordt naar links gewezen, daar moet ons resort zijn.
Als ik een informatiebord bekijk, blijkt dat we toch op het verkeerde strand staan, we zijn op Railay Oost en het resort is op Railay West. Gelukkig blijk je in een paar minuten van het ene naar het andere strand te kunnen lopen en dat doen we dus. Het is bloedheet in de zon, er staat geen wind en we slepen al onze bagage mee. Als we op Railay West aankomen, laat ik de koffers en de mannen staan en loop naar de receptie van het Sand Sea resort. Gelukkig komt er dan iemand helpen met de koffers. We krijgen een vies welkomstdrankje en een heerlijk verkoelend doekje. Even later worden we met een golfkarretje naar onze bungalow gebracht. Zoals gelezen op Tripadvisor is het huisje wat verouderd, maar heerlijk ruim en als de airco even aanstaat ook heerlijk koel.
We gaan terug naar het strand, waar we bij het restaurant wat eten. Daarna trekken we de zwemkleding aan en gaan naar het zwembad, dat naast het strand, in de schaduw van wat palmbomen staat. Heerlijk verkoelend en vanuit het zwembad heb je zicht op het mooie strand en de gigantische kliffen waar Railay Beach bekend om staat, het is prachtig hier! Na het zwemmen kleden we ons om en dan wandelen we over het strand. De zon zakt al richting zee en verdwijnt achter een hoge klif, terwijl we een restaurantje zoeken.
Mats krijgt een flinke dosis crème op zijn billen en ik eet alsnog mijn Panang curry met garnalen op, erg pittig maar ook erg lekker. Even later gaan de jongens slapen in hun bed en tentje en zitten wij voor ons huisje. Het wemelt van de muggen, ongetwijfeld door het vele stilstaande water in potten voor ieder huisje, waarmee je je voeten van zand kunt ontdoen voordat je naar binnen gaat. De muggen trekken zich niets aan van onze antimuggenspray en voor lange broeken en mouwen is het echt te warm. Christiaan loopt naar het restaurant voor een drankje, maar komt met lege handen terug. Het resort verkoopt geen alcohol... Met zijn portemonnee loopt hij opnieuw naar het strand en komt terug met een paar biertjes en een cocktail voor mij. Die smaakt heerlijk, maar dan ga ik toch snel naar binnen om aan de muggenplaag te ontkomen.
Dag 19 - Een echte stranddag op Railay Beach
Voor de eerste keer in Thailand voel ik me niet goed, ik zit om de paar minuten op de wc en heb enorme krampen. Misschien de garnalen of de cocktail? Christiaan gaat met de jongens naar het strand en ik kruip weer onder het laken. Met een paar pillen op val ik weer in slaap, om pas na 10 uur weer wakker te worden. Ik voel me ietsje beter en moet echt wat gaan eten, dus wandel ik ook naar het strand. Ik eet wat restanten van het ontbijtbuffet en dan gaat het iets beter. De hele morgen hebben de jongens heerlijk in het zand gespeeld. In de branding, op het strand, zonder enig oog voor het natuurschoon, vermaken ze zich prima. Regelmatig komen longtailboten toeristen naar het strand brengen, die over het algemeen wat moeite hebben met het uitstappen in de branding. Mensen kijken vind ik sowieso leuk, maar als er af en toe een uit een boot valt, is het nog leuker.
Als de zon erg hoog komt te staan, gaan we zwemmen in het zwembad. Na een half uurtje zijn de jongens uitgespeeld en terwijl Christiaan alvast met ze gaat douchen, haal ik wat te eten voor de lunch. We eten een lekkere wrap in ons huisje en dan gaat Mats slapen in zijn tentje. Stan gaat lekker spelen in de hut die hij met Christiaan rondom zijn bed maakt, al het speelgoed ligt op zijn bed. Wij kunnen even relaxen en genieten van de airco. Als Mats wakker wordt, is hij weer erg verdrietig. Ik check zijn luier, maar dit kan het probleem niet zijn. Toch blijft hij huilerig en wil niets.
We laten hem maar even gaan en als hij dan eindelijk met Stan gaat spelen, hebben de jongens samen weer de grootste lol. Ik loop naar de receptie om de transfer naar de luchthaven morgenmiddag te regelen en reserveer meteen een massage voor vanavond. Daar ben ik met Maartje niet eens aan toegekomen. We gaan naar het strand voor opnieuw een zonsondergang. Het is flink bewolkt en we nemen de paraplu's maar mee voor de zekerheid. Als we wat foto's hebben gemaakt op het strand, zoeken we een tafeltje uit aan de rand van het overdekte, lege restaurant. Nog geen 5 minuten later begint het hard te regenen en is er complete chaos. Alsof de regen als totale verrassing komt, moeten er snel tafels verplaatst worden en zijn alle medewerkers druk bezig om de gasten in het overdekte deel van het restaurant te plaatsen, wat meteen helemaal vol is. Wij krijgen een heerlijk barbecue gerecht en de jongens opnieuw pasta. Christiaan loopt nog even langs walking street voor wat drankjes en dan gaan we onder de paraplu terug naar de bungalow.
De jongens gaan weer lekker slapen en wij kunnen iets prettiger buiten zitten dan gister, door de regen zijn er nauwelijks muggen. Ik wandel weer naar het strand, waar ook de spa is. Na de massage voelt mijn lichaam weer soepeltjes aan. We nemen nog een drankje op het terras en dan is ook onze laatste avond bij het strand afgelopen.
De jongens gaan weer lekker slapen en wij kunnen iets prettiger buiten zitten dan gister, door de regen zijn er nauwelijks muggen. Ik wandel weer naar het strand, waar ook de spa is. Na de massage voelt mijn lichaam weer soepeltjes aan. We nemen nog een drankje op het terras en dan is ook onze laatste avond bij het strand afgelopen.
Vandaag reizen we terug naar Bangkok. We pakken eerst de koffers in en gaan ontbijten. We hebben dan nog ruim 2 uur voordat de taxi ons naar de boot brengt. We kunnen dus rustig nog zwemmen en douchen. We lunchen vroeg bij het resort terwijl Stan en Mats weer heerlijk in het zand spelen en dan is het toch echt tijd om te vertrekken. Ik heb de transfer bij het resort geboekt, dit kostte wel iets meer dan het lokale public transport, maar dit blijkt ook vele malen relaxter te zijn.
We hebben nog ruim een uur voordat we moeten boarden en op de kleine luchthaven is weinig te doen. Met een ijsje gaan we op een paar stoelen zitten, waar we worden aangesproken door 2 dames van de Thaise toeristenbond. Ze hebben een waslijst aan vragen maar hebben eigenlijk meer aandacht voor Stan en Mats dan voor mijn antwoorden. Christiaan en ik lopen omstebeurt nog een rondje en als ik terug kom, hebben de kids nieuwe Thaise vrienden gemaakt. Ze krijgen van diverse mensen koekjes en chips. Ze vinden het prachtig en zijn helemaal niet verlegen meer. Wij vinden het wel genoeg en nemen ze mee naar de gate, waar we nog een ijskoffie halen en wachten tot we aan boord mogen.
We hebben maar 3 stoelen op rij 31, Mats moet op schoot. Als we in het vliegtuig komen, blijkt dat Thai Airways in dit vliegtuig begint met rij 31, we zitten dus weer helemaal vooraan met extra beenruimte. Even later komt er een monnik binnen, die door Stan met grote ogen wordt bekeken. De meneer in oranje jurk zit achter Stan, dus Stan zit achterstevoren op zijn stoel. Als de monnik een paar foto's van hem maakt met zijn telefoon, wil hij dat terug doen met mijn telefoon. Hij vermaakt zich prima zo! Netjes op tijd vertrekken we en de vlucht is maar iets meer dan een uur. Helaas moeten we op de luchthaven van Bangkok nog een enorm eind taxiën, om vervolgens midden op de luchthaven stil te staan. Met een bus worden we naar een gate gebracht, wat ook nog heel veel tijd kost. Zo zijn we langer onderweg op de luchthaven dan van Krabi naar Bangkok.
Het is al na 6 uur als we bij het hotel aankomen, waar we meteen wat gaan eten. Het restaurant ligt naast het zwembad en we besluiten nog even in het donker te gaan zwemmen, wat vooral Stan erg leuk vindt. Na een half uurtje drogen we de kids weer af en leggen ze in bed. Wij zitten op ons balkon met een drankje en ik type een reisverslag. Als m'n iPad vastloopt op het zoeken van foto's maak ik een domme fout en is al mijn tekst weg. Ik ben er klaar mee en ga maar slapen.
Dag 21 - Van Bangkok terug naar Amsterdam
De allerlaatste ochtend in Thailand begint vroeg, om 6.15 uur is Mats klaar wakker en ook Stan volgt snel. Wij hebben niet zo best geslapen met een airco boven ons hoofd en Mats is nog een paar keer wakker geweest. We starten dan ook langzaam op met het opnieuw inpakken van de koffers. Ik ga alvast ontbijten met Stan en Mats. Het ontbijtbuffet staat in een ontzettend saaie ruimte en stelt niet zoveel voor. Maar we hebben alvast wat binnen en daarna nemen we de koffers mee naar de lobby. Om 9 uur worden we naar het vliegveld gebracht, waar we onze zomerkleding inwisselen voor een lange broek en schoenen. Alle lange broeken, shirts en dichte schoenen hebben we 3 weken niet gebruikt, dit moeten we toch echt onthouden voor een volgende reis. Vanaf het moment dat je aankomt in Thailand tot het moment dat je weg gaat kun je echt af met een korte broek, hemdje en slippers. Bij het inchecken krijgen we gelukkig direct een stoel voor Mats, we wisten al dat het vliegtuig niet helemaal vol zit. Dan begint het lange wachten, we drinken nog maar eens wat en eten een broodje Subway. Stan is blij dat we nu in een echt blauw KLM-vliegtuig gaan en hoopt dat er weer een monnik achter hem komt zitten. In de wachtruimte stapt wel een monnik binnen, maar die heeft een plaats voorin het vliegtuig.
We vertrekken om iets na 12 uur en Mats valt tijdens het taxiën in slaap. Helaas slaapt hij maar kort en dan is de vlucht nog erg lang. De eerste paar uur gaan prima, met een spelletje op de iPad, een filmpje en wat lego spelen de jongens lekker door. We krijgen een maaltijd en spelen nog een keer verder. Rond een uur of 6 Thaise tijd worden de kids wel wat vervelend. Voor slapen is het nog te vroeg en de spelletjes en tablets helpen ook niet meer. We lopen wat heen en weer en Mats smijt zijn drinkbeker kapot tegen het metalen frame van een toilethokje. Hij blijft roepen om zijn fles, maar die ligt in 2 delen in de prullenbak. We hebben nog wel een papfles mee, maar melk drinkt hij al een paar dagen niet meer en ook appelsap weigert hij uit de andere fles te drinken.
We wisten van tevoren dat het geen makkie zou worden, een lange dagvlucht met 2 kleine kinderen, en dit blijkt uit te komen. Gelukkig wordt er iets later weer een maaltijd geserveerd, dit zorgt niet alleen voor afleiding maar is voor de kids ook een teken dat ze even daarna moeten gaan slapen. En zo liggen we allebei met een slapend kind in onze armen bij te komen van het eerste deel van de vlucht. Nog 4 uur te gaan en dat gaat eigenlijk prima. De jongens worden wakker als er nog een snack wordt geserveerd, we vliegen dan al boven Duitsland. Keurig op tijd landen we in Amsterdam, om vervolgens nog een gigantisch eind te moeten lopen naar de bagagehal. Gelukkig zeurt Stan niet meer dan ik en lopen we rustig door. Ondanks de wandeltijd, moeten we nog op onze bagage wachten en dan kunnen we op zoek naar mijn schoonvader. Voor ons gevoel midden in de nacht, maar in Nederland om half 8 's avonds, rijden we weg van Schiphol. Thuis drinken we nog een kop koffie en spelen de kinderen weer met hun eigen speelgoed. We douchen nog even en om 10 uur liggen we allemaal in bed. Opnieuw benieuwd naar wat de jetlag ons brengen gaat en opnieuw wordt ik als eerste wakker, om 7 uur. Pas om 8 uur gaan we eruit, dat valt erg mee! Eigenlijk zouden we zo'n reis door Thailand zo nog een keer kunnen doen, die paar rot-uren in het vliegtuig zijn we nu alweer vergeten :)
Na afloop
De allerlaatste ochtend in Thailand begint vroeg, om 6.15 uur is Mats klaar wakker en ook Stan volgt snel. Wij hebben niet zo best geslapen met een airco boven ons hoofd en Mats is nog een paar keer wakker geweest. We starten dan ook langzaam op met het opnieuw inpakken van de koffers. Ik ga alvast ontbijten met Stan en Mats. Het ontbijtbuffet staat in een ontzettend saaie ruimte en stelt niet zoveel voor. Maar we hebben alvast wat binnen en daarna nemen we de koffers mee naar de lobby. Om 9 uur worden we naar het vliegveld gebracht, waar we onze zomerkleding inwisselen voor een lange broek en schoenen. Alle lange broeken, shirts en dichte schoenen hebben we 3 weken niet gebruikt, dit moeten we toch echt onthouden voor een volgende reis. Vanaf het moment dat je aankomt in Thailand tot het moment dat je weg gaat kun je echt af met een korte broek, hemdje en slippers. Bij het inchecken krijgen we gelukkig direct een stoel voor Mats, we wisten al dat het vliegtuig niet helemaal vol zit. Dan begint het lange wachten, we drinken nog maar eens wat en eten een broodje Subway. Stan is blij dat we nu in een echt blauw KLM-vliegtuig gaan en hoopt dat er weer een monnik achter hem komt zitten. In de wachtruimte stapt wel een monnik binnen, maar die heeft een plaats voorin het vliegtuig.
We vertrekken om iets na 12 uur en Mats valt tijdens het taxiën in slaap. Helaas slaapt hij maar kort en dan is de vlucht nog erg lang. De eerste paar uur gaan prima, met een spelletje op de iPad, een filmpje en wat lego spelen de jongens lekker door. We krijgen een maaltijd en spelen nog een keer verder. Rond een uur of 6 Thaise tijd worden de kids wel wat vervelend. Voor slapen is het nog te vroeg en de spelletjes en tablets helpen ook niet meer. We lopen wat heen en weer en Mats smijt zijn drinkbeker kapot tegen het metalen frame van een toilethokje. Hij blijft roepen om zijn fles, maar die ligt in 2 delen in de prullenbak. We hebben nog wel een papfles mee, maar melk drinkt hij al een paar dagen niet meer en ook appelsap weigert hij uit de andere fles te drinken.
We wisten van tevoren dat het geen makkie zou worden, een lange dagvlucht met 2 kleine kinderen, en dit blijkt uit te komen. Gelukkig wordt er iets later weer een maaltijd geserveerd, dit zorgt niet alleen voor afleiding maar is voor de kids ook een teken dat ze even daarna moeten gaan slapen. En zo liggen we allebei met een slapend kind in onze armen bij te komen van het eerste deel van de vlucht. Nog 4 uur te gaan en dat gaat eigenlijk prima. De jongens worden wakker als er nog een snack wordt geserveerd, we vliegen dan al boven Duitsland. Keurig op tijd landen we in Amsterdam, om vervolgens nog een gigantisch eind te moeten lopen naar de bagagehal. Gelukkig zeurt Stan niet meer dan ik en lopen we rustig door. Ondanks de wandeltijd, moeten we nog op onze bagage wachten en dan kunnen we op zoek naar mijn schoonvader. Voor ons gevoel midden in de nacht, maar in Nederland om half 8 's avonds, rijden we weg van Schiphol. Thuis drinken we nog een kop koffie en spelen de kinderen weer met hun eigen speelgoed. We douchen nog even en om 10 uur liggen we allemaal in bed. Opnieuw benieuwd naar wat de jetlag ons brengen gaat en opnieuw wordt ik als eerste wakker, om 7 uur. Pas om 8 uur gaan we eruit, dat valt erg mee! Eigenlijk zouden we zo'n reis door Thailand zo nog een keer kunnen doen, die paar rot-uren in het vliegtuig zijn we nu alweer vergeten :)
Na afloop
We hebben een goede indruk gekregen van Noord-Thailand, waar de natuur echt heel mooi is! Vooral de flora is prachtig, we zien dezelfde prachtige planten als in Costa Rica en ook de jungle-geluiden zijn voor ons erg mooi. Toch missen we wat meer dieren in hun natuurlijke omgeving, we hebben welgeteld 1 aap gezien (op een weg) en 1 slang in de rivier. Er vliegen wel vogels in het rond, maar dit lijken net duiven of mussen. En de olifanten leven natuurlijk totaal niet in hun natuurlijke omgeving, maar maken de reis wel heel bijzonder! Door de hitte hebben we nauwelijks gewandeld, dat is niet echt te doen bij 40°C, zeker niet voor Stan en voor Christiaan met Mats op zijn rug. De bochtige Mae Hong Son Loop was voor ons een goede keuze, niet te lange afstanden en er zijn genoeg leuke dingen te zien en te doen, ook voor kinderen. Alleen de bochten zelf waren nogal heftig.
Ko Lanta vonden we leuk, maar niet zo mooi als verwacht. Railay Beach vonden we vele malen mooier. In Ko Lanta konden we ook goed merken dat het laag seizoen was, terwijl er in Railay volop toeristen waren en daarmee ook meer gezelligheid. Het reizen met Jos, Maartje en Pien beviel heel erg goed, hierdoor waren de eerste week en de laatste paar dagen vooral ook erg gezellig.
Het eten in Thailand, de redelijk betaalbare luxe en het gemak van reizen met kinderen in het land waar toerisme overal te vinden is, waren voor ons de redenen om weer naar Thailand te gaan. Dit bleek opnieuw zo te zijn en we hebben dan ook een fantastische vakantie gehad.
Het eten in Thailand, de redelijk betaalbare luxe en het gemak van reizen met kinderen in het land waar toerisme overal te vinden is, waren voor ons de redenen om weer naar Thailand te gaan. Dit bleek opnieuw zo te zijn en we hebben dan ook een fantastische vakantie gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten